Γιατί κάποιοι άνθρωποι αναζητούν πιο πολύ από άλλους τις αρνητικές ειδήσεις;

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neuron και διεξήχθει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, βρέθηκε για ποιο λόγο κάποιοι άνθρωποι αναζητούν διαρκώς τις αρνητικές/δυσοίωνες ειδήσεις.

Όπως δήλωσαν οι ερευνητές, αυτό το φαινόμενο οφείλεται πιθανώς στη βιολογία του εγκεφάλου μας.

Ειδικά το τελευταίο 1,5 χρόνο με το κορωνοϊό, η αναζήτηση τέτοιων ειδήσεων έχει αυξηθεί κατακόρυφα, αφού όλοι λίγο πολύ ψάχναμε μανιωδώς πληροφορίες για να ενημερωθούμε και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.

Ωστόσο το φαινόμενο αυτό έγινε καταστροφικό για κάποιους από εμάς, αφού αύξησε τους ψυχαναγκασμούς μας και μας έκανε να θέλουμε να ψάχνουμε και να μαθαίνουμε τα πάντα γύρω από το θέμα. Αυτό ονομάστηκε doomscrolling.

Τι είναι το doomscrolling

Το doomscrolling, το οποίο είναι γνωστό και ως doomsurfing είναι η πράξη κατά την οποία ένα άτομο έρχεται αντιμέτωπο με πολύ μεγάλο όγκο αρνητικών ειδήσεων την ίδια χρονική περίοδο. Αυτή η πράξη χαρακτηρίστηκε από τους επιστήμονες ως επιζήμια για την ψυχική υγεία των πολιτών.

Παράλληλα, μπορεί να αναλυθεί και ως ο υπερβολικός χρόνος που αφιερώνουν οι ενδιαφερόμενοι να ενημερώνονται συνεχώς για δυστοπικά γεγονότα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την απορρόφηση τους από αυτά.

Υπάρχει και η θετική πλευρά

Το 2019, μια άλλη σημαντική έρευνα όπου εξέταζε πιθήκους, βρήκε πως τα δύο μέρη του εγκεφάλου τους είχαν συνδέσεις για θετικά μελλοντικά γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα, οι περιοχές αυτές του εγκεφάλου τους, τους έδιναν το κίνητρο να ανακαλύψουν πληροφορίες για καλά πράγματα που ήταν πιθανό να συμβούν στο μέλλον.

Το ίδιος συμβαίνει και με τους ανθρώπους, αφού όπως δηλώνει ο ερευνητής Monosov:

“Στην κλινική, όταν δίνετε σε ορισμένους ασθενείς την ευκαιρία να κάνουν μια γενετική εξέταση για να μάθουν αν έχουν, για παράδειγμα, τη νόσο του Χάντινγκτον, κάποιοι άνθρωποι θα προχωρήσουν και θα κάνουν το τεστ το συντομότερο δυνατό, ενώ άλλοι θα αρνηθούν να εξεταστούν έως ότου εμφανιστούν συμπτώματα”.

“Οι γιατροί βλέπουν σε μερικούς ανθρώπους συμπεριφορά που αναζητά πληροφορίες, ενώ σε άλλους μια φοβισμένη συμπεριφορά”.

Τι συμβαίνει όμως στην πράξη;

Οι ερευνητές χώρισαν την έρευνα σε 3 φάσεις. Στην πρώτη εκπαίδευσαν τους πιθήκους με το να τους δείχνουν κάποια ειδικά σύμβολα, ούτως ώστε να αναγνωρίσουν και να συνδυάσουν τα δυσάρεστα γεγονότα.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές έριχναν μια ενοχλητική ριπή αέρα στο πρόσωπο των πιθήκων. Ενώ στο τέλος έδειχνα στα ζώα ειδικά σύμβολα που υποδήλωναν ότι κάτι κακό θα ερχόταν, αφού αυτή την φορά ακολουθούσε και ένα ακόμη σύμβολο που το επιβεβαίωνε.

Οι απαντήσεις ήταν 2. Κάποιοι από τους πιθήκους περίμεναν μέχρι να δουν και το δεύτερο σύμβολο, ενώ κάποιοι άλλοι έστρεφαν το βλέμμα τους μακριά, υποδηλώνοντας ότι δεν ήθελαν να μάθουν τι θα ερχόταν.

Όπως δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας δρ. Ahmad Jezzini, «Διπιστώσαμε ότι η στάση απέναντι στην αναζήτηση πληροφοριών σχετικά με τα αρνητικά γεγονότα μπορεί να είναι αμφίδρομη, ακόμη και μεταξύ των ζώων που έχουν την ίδια στάση σχετικά με τα θετικά συμβάντα ανταμοιβής».

«Για εμάς, αυτό ήταν ένα σημάδι ότι οι δύο στάσεις μπορεί να καθοδηγούνται από διαφορετικές νευρικές διαδικασίες».

Ποια κομμάτια του εγκεφάλου ευθύνονται για αυτές τις πράξεις;

Η ερευνητική ομάδα βρήκε ότι η περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται φλοιός της πρόσθιας μοίρας της έλικας του προσαγωγίου, αποθηκεύει πληροφορίες σχετικά με τη στάση μας στις καλές και κακές πληροφορίες.

Οι συγγραφείς της μελέτης ανακάλυψαν επίσης μια άλλη περιοχή, που ονομάζεται κοιλιακός προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος αντικατοπτρίζει την στάση ενός ζώου απέναντι στο να θέλει να βρει περισσότερες πληροφορίες ή να μην θέλει να μάθει τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι ενθαρρυντικά για τους ανθρώπους που πάσχουν από παθήσεις ψυχικής υγείας, όπως αγχώδεις διαταραχές και ψυχαναγκασμούς.

Κλέινοντας όπως εξηγεί ο Monosov, “Ξεκινήσαμε αυτήν τη μελέτη επειδή θέλαμε να μάθουμε τον τρόπο που ο εγκέφαλος κωδικοποιεί την επιθυμία μας να μάθουμε τι κρύβει το μέλλον για εμάς”.

“Οι εγκέφαλοί μας δεν εξελίχθηκαν για να διαχειριστούν τον κόσμο που ζούμε τώρα. Η διαρκής διαθεσιμότητα πληροφοριών είναι μια νέα πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Νομίζω ότι η κατανόηση των μηχανισμών αναζήτησης πληροφοριών είναι πολύ σημαντική για την κοινωνία και την ψυχική υγεία σε επίπεδο γενικού πληθυσμού”.