Καλησπέρα, είμαι 19 χρονών και έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Το καταλαβα την περίοδο των πανελληνίων, όταν ήμουν 17. Πλέον έχω μάθει να μην αντιδράω στις σκέψεις, αλλά τον τελευταίο καιρό με έχει καταβάλει μια συγκεκριμένη. Ένα άτομο του παρελθόντος είναι συνέχεια στο μυαλό μου χωρίς να το θελω και μου προκαλεί άγχος. Δεν θέλω να τον σκέφτομαι. Δεν τον θέλω καν στη ζωή μου, δεν με ενδιαφέρει σαν άτομο όμως η σκέψη είναι εκεί και με αγχώνει υπερβολικά, διότι είμαι ερωτευμένη με κάποιον άλλον και είμαστε πολύ καλά μαζί (δεν είμαστε σε σχέση). Είναι ψυχαναγκασμός; Θα έπρεπε να σταματήσω με αυτόν που είμαι τώρα και με κάνει χαρούμενη ή να συνεχίσω και να αποδεχτώ τη σκέψη ως έχει ξέροντας πως είναι μια ψεύτικη σκέψη; Ποια είναι η άποψη σας ; Θα με βοηθούσατε πολύ.
Στο ερώτημα σας απάντησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Κλαίρη Τρούλου
Καλησπέρα,
Ακούω πολύ το πόσο σε έχει καταβάλλει αυτή η σκέψη και πόσο υπερβολικά αγχωτικό ειναι.
Σε αυτό το σημείο θελω να σου πω ότι δεν θα έλεγα ότι πρόκειται απαραίτητα για ψυχαναγκασμό.
Για να πούμε κάτι τέτοιο θελουμε πρώτον περισσότερες λεπτομέρειες και πρέπει να δούμε ποια είναι η ιδέα ή η σκέψη από πίσω που φέρνει έναν ψυχαναγκασμό. Επειδή έχεις όπως αναφέρεις ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή δεν σημαίνει ότι όλες οι σκέψεις είναι αυτό. Πιθανόν μπορεί να είναι μια σκέψη, μια ανάμνηση από το παρελθόν και συνήθως οι σκέψεις είναι εκεί γιατί θέλουν κάτι να μας πουν.
Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να ακούσεις τις σκέψεις σου, να τις αποδεχτείς, να τους δώσεις το χώρο που χρειάζονται, να μιλήσεις με τον εαυτό σου, να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα μέσα σου και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου ώστε να καταλάβεις τι θέλει να σου πει αυτή η σκέψη.
Όσο προσπάθεις να ελέγξεις τις σκέψεις σου, να τις αφήσεις πίσω και να τις διώξεις, αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι αυτές να γίνονται μεγαλύτερες και πιο βασανιστικές. Είναι ένα στοιχείο της ιδεοψυχαναγκαστικης , νομίζοντας ότι αν ελέγξω τις σκέψεις μου δεν θα με αγχώνουν, είναι ο φαύλος κύκλος που το μόνο που γίνεται είναι να αγχώνομαι περισσότερο και που δεν μπόρεσα εντέλει να τις ελέγξω και που ειναι ακόμη εκεί και με βασανίζουν.
Γι’ αυτό να είσαι σε επαφή και με τις σκέψεις σου και με τα συναισθήματα σου, να τις ακούς και να τις αποδέχεσαι. Όπως αναφέρεις είσαι πολύ καλά στο παρόν με το αγόρι σου, όποτε δεν θα έλεγα να το σταματήσεις. Το κομμάτι σου είναι να βάλεις σε μια σειρά αυτά που νιώθεις , να δώσεις χώρο στη σκέψη να εκφραστεί και να δεις τι έχει να σου πει.
Ο λόγος που έρχεται ξανά και ξανά είναι είτε επειδή δεν την αποδέχεσαι και την απορρίπτεις ως μια «κακή» ή «ψεύτικη» σκέψη, είτε επειδή θέλει κάτι να σου πει .. γι αυτό θα ξαναπώ αποδέξου την κι άκουσε την χωρίς κριτική.
Αν ωστόσο αντιληφθείς ότι οι σκέψεις γίνονται πολύ αγχωτικές και σε υπερβολικό βαθμό βλέπεις να ζορίζεσαι, καλό θα ήταν να αναζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού να συζητήσετε με περισσότερες λεπτομέρειες.
Να σαι καλά . Καλή συνέχεια εύχομαι.
Κλαίρη Τρούλου
Πτυχιούχος Ψυχολόγιας Πανεπιστημίου Αθηνών
Ειδικευθήσα στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική ψυχοθεραπεία(CBT)
[email protected]
Instagram: psychologist_
Article Image cover fromhttp://www.depositphotos.com/
