“Καλησπέρα… Έχω μεγαλώσει σε ένα πάρα πολύ μικρό χωριό, τα τελευταία χρόνια όμως σπουδάζω. Τον τελευταίο χρόνο λόγο της κατάστασης έχω εγκλωβίστει κυριολεκτικά στο μικρό χωριό μου, γιατι λείπουν όλες μου οι φίλες, δεν έχω αμάξι για να βγω σε κάποιο μέρος κοντά και δεν έχω σχέση με κανέναν από το χωριό μου. Πέρυσι το καλοκαίρι λοιπόν για να αποφύγω όλη αυτή την κατάσταση έπιασα δουλειά εκεί που εργάζεται η μητέρα μου στην κοντινότερη πόλη.
Στη δουλειά γνώρισα ένα παιδί όπου αρχίσαμε να φλερτάρουμε και να βγαίνουμε (κρυφά από όλους φυσικά) όλο το καλοκαίρι είχε πολύ αλλόκοτη συμπεριφορά μια ήταν πολύ εξωστρεφής και ανοιχτός και την άλλη ακριβώς το αντίθετο, εγώ όμως είχα κολλήσει πολύ άσχημα μαζί του είχε μια τρέλα που με έκανε να νιώθω πολύ μοναδική, μέχρι που έμαθα ότι έχει άλλη. Όλο το χειμώνα δεν είχαμε καμία επικοινωνία, ακόμη και αν μου ήταν πολύ δύσκολο πίστευα ότι το έχω ξεπεράσει. Φέτος ξανά πήγα στην ίδια δουλειά και ενώ στην αρχή μπορούσα να χείριστο όλη αυτή την κατάσταση, αυτός συνέχισε να με φλερτάρει μέχρι να λυγίσω και λύγισα (δεν ήταν και πολύ δύσκολο). Την προηγούμενη εβδομάδα έχοντας περάσει ένα υπέροχο βράδυ μαζί του μου είπε ότι μπορεί η κοπέλα του να είναι έγκυος, από εκείνη την ημέρα κλαίω.
Δεν μπορεί να χωνέψει το μυαλό μο το κακό που μου έχω κάνει και συνεχίζω να μου κάνω. Αρχικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον παρακαλάει, έχω πείσει τον εαυτό μου ότι είναι προβληματικός και γι αυτό δεν τον έχω οπότε μου αξίζει που είμαι η καβατζα, ζηλεύω άπειρα την κοπέλα του και μόνο στην ιδέα ότι είναι κάθε μέρα μαζί της με πιάνει τρέλα. Χάνω τον εαυτό μου, με χειρίζεται όπως θέλει. Κάθε φορά που λέω τέλος γίνεται ένα πολύ μικρό σκηνικό και ξαναγυρνάω στα ίδια .. Είναι πάρα πολύ επίπονο αυτό που περνάω και θέλω να ξεφύγω από αυτό.”
Στο ερώτημα σας απάντησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Κλαίρη Τρούλου
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι παρά πολύ επίπονο αυτό που περνάς και θέλεις να ξεφύγεις από αυτό. Το κατανοώ και το ακούω πολύ. Η αλήθεια ειναι ότι το βασικό κομμάτι που θα πρέπει να δουλευτεί ειναι τα όρια. Η οριοθέτηση σου γενικά στο πως συμπεριφέρεσαι και στο πως αντιμετωπίζεις τα πράγματα αλλά ακόμη και στο πως αντιλαμβανεσαι ακόμη τον ίδιο σου τον εαυτό.Καλό θα ήταν πάνω από όλα να αγαπήσεις τον εαυτό σόυ, να κάτσεις να σκεφτείς τι θέλω εγώ για εμένα; Τι ονειρεύομαι, τι ονειρευόμουν; Τι δέσμευση θέλω στη ζωή μου, πως θα διεκδικήσω ο,τιδήποτε επιθυμώ, πως θα οριοθετηθώ; Πιθανόν να είναι δύσκολο στην αρχή να ξεχάσεις και να πείσεις τον εαυτό σου να πας παρακάτω.
Συγχώρεση πάνω από όλα, συγχώρεσε τον εαυτό σου. Μην τον τιμωρείς.Η τότε κατάσταση όπως λες με ένα μικρό σκηνικό ξαναέπεφτες στην παγίδα, όμως αυτό συνέβη τότε. ΤΟΤΕ….αυτό ήξερες, αυτό ήθελες, αυτό έκανες.
Τώρα θα συγχωρέσεις τον εαυτό σου για το παρελθόν, θα το αποδεχτείς και τώρα που έχεις επίγνωση, τώρα μπορείς να οριοθετήσεις τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου τη συμπεριφορά σου και φυσικά να βάλεις όρια και στο πως οι άλλοι συμπεριφέρονται σε εσένα. Οι άλλοι κι ο καθένας να θυμάσαι κάνει αυτό που νομίζει για τον εαυτό του.
Η δίκη σου ευθύνη είναι κατά ποσό αφήνεις αυτούς ή αυτό που κάνουν να επηρεάζει εσένα ή να έχει αντίκτυπο πάνω σου. Πιθανόν να σκεφτείς κ να αλλάξεις εργασιακό περιβάλλον , να αποκτήσεις κάποια χόμπι είτε μείνεις είτε μπορέσεις να φύγεις από το χωριό, να αυξηθεί ο κοινωνικός σου κύκλος, να νιώσεις πράγματα και για άλλους ανθρώπους, να περάσεις χρόνο και να περάσεις καλά με φίλους. Φυσικά αν συνεχίσεις να νιώθεις δυσφορία , και είναι κάτι που δεν μπορείς να διαχειριστείς όπως περίμενες ή δεν μπορείς να διαχειριστείς μόνη σου, καλό θα ήταν να αναζητήσεις κάποιον ειδικό για ψυχοθεραπεία να δουλέψετε μαζί.
