Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου προκαλεί αυτό το άγχος με το παραμικρό και δεν θέλω να αγχώνω και το παιδί κάθε λίγο.

Καλησπέρα σας, έχω μία κόρη που σπουδάζει στην Θεσσαλονίκη εδώ και δύο χρόνια την οποία υπεραγαπώ και έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Ωστόσο, κάποιες φορές αισθάνομαι πως γίνομαι πιεστική για πράγματα που δεν θα έπρεπε όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων. Προχθές την έπαιρνα τηλέφωνο το πρωί αλλά το είχε κλειστό. Παραξενεύτηκα γιατί πάντα το έχει ανοιχτό ακόμη και αν κοιμάται. Την ξανακάλεσα και αφού και πάλι δεν το σήκωσε άρχισα να αγχώνομαι και να καλώ συνέχεια. Κάποια στιγμή γύρω στις 12 το μεσημέρι την καλώ στο σταθερό και μετά την δεύτερη φορά απάντησε. Εγώ γεμάτη άγχος την ρώτησα γιατί δεν το σήκωνε και της είπα πως με τρόμαξε πολύ. Τελικά εκείνη κοιμόταν γιατί είχε τελειώσει την εξεταστική της και ήθελε να ξεκουραστεί μετά από έναν μήνα που σηκωνόταν πολύ νωρίς και διάβαζε όλη μέρα. Το τηλέφωνο το έκλεισε γιατί δεν ήθελε να την ενοχλήσει κανείς. Έχει συμβεί πολλές φορές να αγχώνομαι με τέτοια περιστατικά και η ίδια μου έχει τονίσει πως ο τρόπος μου την αγχώνει πάρα πολύ αφού συνεχώς πρέπει να προσέχει και να απαντά για να μην με τρομάζει. Μου είπε και πάλι πως την κουράζει αυτή η αντίδραση και με καθησύχασε πως αν συνέβαινε κάτι θα μου έλεγε. Πρέπει να παραδεχθώ πως ποτέ δεν μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα και απευθύνεται πάντα σε μένα όταν κάτι την απασχολεί αλλά εγώ δεν μπορώ να πάψω να αγχώνομαι. Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου προκαλεί αυτό το άγχος με το παραμικρό και δεν θέλω να αγχώνω και το παιδί κάθε λίγο. Πολλές φορές νομίζω πως οφείλεται απλά στο μητρικό ένστικτο αλλά νομίζω πως το κάνω απλά για να δικαιολογηθώ.

Γράφει η Ψυχολόγος- Ειδικευόμενη στη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία Ζωή Κρυώνη

Αρχικά, η συνειδητοποίηση του προβλήματος είναι μέρος της λύσης του και φαίνεται πως, ζητώντας την γνώμη ενός ειδικού, έχετε προβεί ήδη σε αυτή. Αντιλαμβάνομαι ότι ανησυχείτε τόσο για την κόρη σας όσο και για την συμπεριφορά σας απέναντι της. Σίγουρα είναι λογικό να αισθάνεστε άγχος ως μητέρα για το παιδί σας, ιδιαίτερα με δεδομένο τον παράγοντα της απόστασης ανάμεσά σας. Ταυτόχρονα, είναι καλό να επισημανθεί σε αυτό το σημείο ότι η αποχώρηση του παιδιού από την οικογενειακή εστία αποτελεί ορόσημο για την ζωή τόσο των γονέων, οι οποίοι πλέον παύουν να λειτουργούν ως άμεσοι φροντιστές για το παιδί τους, όσο βέβαια και για το ίδιο το παιδί, το οποίο πλέον περνά στην φάση της ενηλικίωσης και αρχίζει να βιώνει την ανεξαρτητοποίησή του στην καθημερινότητά του. Συνεπώς, μία τέτοια σημαντική μεταβολή της καθημερινότητας μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους για ορισμένο διάστημα.

Αν η διαχείριση του άγχους αυτού, δε, είναι ανεπαρκής μπορεί να συμβάλλει στη διατήρηση του σε αυξημένα επίπεδα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Συνδυαστικά όμως, αυτό που πολλές φορές καθιστά το άγχος δυσλειτουργικό είναι και οι αυτόματες αρνητικές μας σκέψεις που έρχονται ως επακόλουθο και μας οδηγούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές, οι οποίες ενδέχεται, όπως και στην περίπτωσή σας, να είναι πιεστικές για τους δέκτες τους. Ο έλεγχος των σκέψεων αυτών βεβαίως είναι κάτι που υπόκειται στην θεραπευτική διαδικασία, αφού εντοπιστούν οι βαθύτερες πεποιθήσεις από τις οποίες πηγάζουν.

Διαφαίνεται, λοιπόν, να σας προβληματίζει όχι μόνο η ανησυχία που νιώθετε αλλά η ένταση και το μέγεθος της ανησυχίας αυτής. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, θα ήταν χρήσιμο να δούμε αρχικά αυτή την ανησυχία και το άγχος ως μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας με περισσότερες πληροφορίες. Για παράδειγμα, θα σας βοηθούσε να διαπιστώσετε, αν η ανησυχία αυτή είναι γενικευμένη και εμφανίζεται και σε άλλες πτυχές της ζωής σας με την ίδια ή μεγαλύτερη ένταση, όπως και αν το έντονο αυτό άγχος είναι κάτι που ανέκαθεν αισθανόσαστε ως απόκριση σε αγχογόνες καταστάσεις ή εάν έχει παρουσιαστεί ή/και έχει κλιμακωθεί τον τελευταίο καιρό ή έπειτα από κάποιο συμβάν, κάποια αλλαγή στη ζωή σας συμπεριλαμβανομένης και της αποχώρησης της κόρης σας από το σπίτι για την έναρξη των σπουδών της.

Σε κάθε περίπτωση το ότι μοιράζεστε τους προβληματισμούς σας σχετικά με το συναίσθημά σας καταδεικνύει ότι ήδη έχετε μπει στην δημιουργική διαδικασία της αυτεπίγνωσης. Το αν θα συνεχίσετε αυτό το ταξίδι της ανακάλυψης εξαρτάται βέβαια από το κατά πόσο, στην πραγματικότητα, βιώνετε ως προβληματική αυτή την κατάσταση.

Σας ευχαριστούμε που μοιραστήκατε τον προβληματισμό και τις σκέψεις σας μαζί μας!

 

Ζωή Κρυώνη

Ψυχολόγος BSc

Ειδικευόμενη στη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία email: [email protected]

Σχετικά άρθρα