Επώδυνες, βαριές περίοδοι, πυελικός πόνος, προβλήματα γονιμότητας οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να υποδηλώνει διάγνωση αδενομύωσης. Λιγότερο ευρέως αναγνωρισμένη από την ενδομητρίωση και τα ινομυώματα της μήτρας η αδενομύωση θα μπορούσε να επηρεάσει έως και το ένα τρίτο των γυναικών ηλικίας 18-30 ετών.

Μια ελάχιστα γνωστή κατάσταση

Η αδενομύωση είναι μια καλοήθης δηλαδή, μη καρκινική – κατάσταση. Είναι γενικά δύσκολο να προσδιοριστεί ο αριθμός των γυναικών που την έχουν καθώς πολλές μπορεί να μην γνωρίζουν ότι πάσχουν από γυναικολογική πάθηση. Ωστόσο, μια μελέτη διαπίστωσε ότι η αδενομύωση ήταν παρούσα σε 34% γυναικών ηλικίας 18-30 ετών.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• βαριές περιόδους ή μη φυσιολογική αιμορραγία της μήτρας
• επώδυνες ή ακανόνιστες περιόδους
• προεμμηνορροϊκός πυελικός πόνος και αισθήματα βάρους ή δυσφορίας στη λεκάνη
• προβλήματα με τη γονιμότητα
• πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή ή κινήσεις του εντέρου (λιγότερο συχνό)

Η αδενομύωση εμφανίζεται όταν τα κύτταρα που αποτελούν την επένδυση της μήτρας βρίσκονται στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βαριές και/ή επώδυνες περιόδους, όπως και πυελικό πόνο και δυσφορία. Το ένα τρίτο των ατόμων με αδενομύωση δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Ωστόσο, όσες παρουσιάζουν μπορεί να έχουν συμπτώματα που κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά και η αδενομύωση μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας.

Η αδενομύωση αναφέρθηκε πρώτη φορά από ειδικούς σε μια μελέτη του 1947, αφού εξετάστηκαν σχεδόν 2.000 μήτρες κατόπιν χειρουργικής αφαίρεσης της μήτρας. Μέχρι πρόσφατα, η ιστολογική εξέταση της μήτρας ήταν ο μόνος τρόπος διάγνωσης της αδενομύωσης.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας οι γιατροί μπορούν πλέον ευκολότερα να ανιχνεύσουν την αδενομύωση με υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία. Έτσι, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και ειδικά οι γυναικολόγοι μπορούν πια να αναγνωρίσουν την πάθηση ως πιθανή αιτία μη φυσιολογικής αιμορραγίας της μήτρας, εμμηνορροϊκού πόνου ή προβλημάτων γονιμότητας στους νεότερους πληθυσμούς.

Τα ζητήματα διάγνωσης

Στο παρελθόν, η αδενομύωση μπορούσε να διαγνωστεί μόνο μετά από υστερεκτομή -χειρουργική επέμβαση μήτρας- μια διαδικασία που εκτελείται συχνά για τη θεραπεία της αδενομύωσης σε γυναίκες κατά την περιεμμηνόπαυση. Έτσι, οι γιατροί θεώρησαν ότι η πάθηση περιοριζόταν σε γυναίκες που πλησιάζουν στο τέλος της αναπαραγωγικής τους ηλικίας.

Ακόμη και με την πρόοδο της τεχνολογίας, η διάγνωση της αδενομύωσης μπορεί να είναι πρόκληση, καθώς άλλες γυναικολογικές παθήσεις, όπως η ενδομητρίωση και τα ινομυώματα της μήτρας, προκαλούν παρόμοια συμπτώματα. Η κλινική διάγνωση της αδενομύωσης είναι δύσκολη εξαιτίας της φύσης των συμπτωμάτων.

Επιπλέον, μέχρι πρόσφατα, η διάγνωση της αδενομύωσης απαιτούσε την ανάλυση της μήτρας μετά από υστερεκτομή. Παρ’ όλα αυτά, οι πρόσφατες πρόοδοι στις τεχνικές απεικόνισης είχαν αντίκτυπο στην ανίχνευση της αδενομύωσης και ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία είναι πλέον ευρέως χρησιμοποιούμενα διαγνωστικά εργαλεία.

Ωστόσο, η διάγνωση εξακολουθεί να μην είναι πάντα απλή. Οι επώδυνες περίοδοι με βαριά και ακανόνιστη αιμορραγία μπορούν να παρατηρηθούν σε μια σειρά από άλλες ιατρικές καταστάσεις. Επομένως ο απευθείας συσχετισμός όλων των συμπτωμάτων με την αδενομύωση μπορεί να είναι δύσκολη για τους ιατρούς. Πολλοί ειδικοί στον τομέα της υγείας εξακολουθούν να έχουν διαφωνίες σχετικά με τον ορισμό και την ταξινόμηση των συμπτωμάτων και της παθολογίας που προκαλείται από την αδενομύωση.

Θεραπείες δοκιμής και πιθανά λάθη

Οι θεραπείες για την αδενομύωση είναι παρόμοιες με εκείνες που προσφέρονται για άλλες παθήσεις της εμμήνου ρύσεως. Οι καλύτερες θεραπευτικές επιλογές για κάποιον με αδενομύωση θα εξαρτηθούν από τα συμπτώματα που αντιμετωπίζει. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι χρήσιμα για τις κράμπες της περιόδου και τον πυελικό πόνο. Το αντισυλληπτικό χάπι και το σπιράλ προγεστερόνης είναι ικανά να ελέγξουν τις βαριές και ακανόνιστες περιόδους και τις κράμπες της περιόδου.

Η μακροχρόνια ορμονική αντισύλληψη αποτρέπει τον πολλαπλασιασμό του ενδομήτριου ιστού, γεγονός που καθιστά λιγότερο πιθανό τον ενδομητρικό ιστό να εισβάλει στο μυομήτριο. Πολλές άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν το μεφαιναμικό οξύ για τον πόνο, τρανεξαμικό οξύ για αιμορραγία, το ορμονικό σπιράλ. Και παρ’ όλο που οι γιατροί μπορεί να προτείνουν κάποια από αυτές τις θεραπείες στην ασθενή μπορεί να εκείνη να μην δει αμέσως αποτελέσματα.

Τι γίνεται αν μία γυναίκα με αδενομύωση θέλει να κάνει παιδί;

Μερικοί γιατροί μπορούν να προτείνουν στις γυναίκες με αδενομύωση να κάνουν παιδιά καθώς αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει. Ορισμένες γυναίκες παρουσιάζουν ηπιότερα συμπτώματα από αδενομύωση μετά την απόκτηση μωρού ενώ άλλες όχι. Ο καθένας με αδενομύωση έχει διαφορετική εμπειρία με τους αγώνες αυτής της άπιαστης ιατρικής πάθησης.

Η απόκτηση μωρού μπορεί να βοηθήσει ορισμένες γυναίκες με αδενομύωση. Η εγκυμοσύνη προκαλεί κάτι που ονομάζεται αποκέντρωση του ενδομητρικού ιστού, το οποίο κάνει το ενδομήτριο λιγότερο ενεργό, και επομένως έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του πόνου.

Προβλήματα γονιμότητας

Επειδή ακριβώς η αδενομύωση επηρεάζει το τοίχωμα της μήτρας μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα γονιμότητας. Για αυτό η συμβουλή για απόκτηση μωρού μπορεί για μερικές γυναίκες να είναι άχρηστη αλλά και αδιάφορη για εκείνες που δεν θέλουν αν κάνουν παιδιά.

Ορισμένες ερευνητικές μελέτες δείχνουν ότι αυτή η πάθηση φαίνεται να επηρεάζει τη γονιμότητα και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο αποβολής αλλά και πρόωρου τοκετού. Όσες γυναίκες έχουν διαγνωστεί με αδενομύωση ενδέχεται να ανησυχούν για τη γονιμότητά τους. Έτσι, καλό είναι να συμβουλευτούν τον γυναικολόγο τους.

Για μερικές γυναίκες το ταξίδι προς την μητρότητα. Οι μυϊκές και κυτταρικές αλλαγές της μήτρας που σχετίζονται με την αδενομύωση καθιστούν το περιβάλλον λιγότερο ευνοϊκό για τη γονιμότητα και την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης. Οι γυναίκες με αδενομύωση που μένουν έγκυες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο πρόωρου τοκετού, προεκλαμψίας, ενδομήτριας λοίμωξης και τραχηλικής ανεπάρκειας που σημαίνει ότι ο τράχηλος δεν μπορεί να συγκρατήσει το έμβρυο.

Πολλές γυναίκες με αδενομύωση μπορεί να μην δυσκολεύτηκαν να συλλάβουν, αλλά επειδή υπάρχει βλάβη στη μήτρα, αγωνίστηκαν να διατηρήσουν μια εγκυμοσύνη. Υπάρχει αρκετά υψηλό ποσοστό αποβολών, με πολλούς ανθρώπους να κάνουν δύο ή τρεις αποβολές πριν αποκτήσουν με επιτυχία τα παιδιά τους.