Η άμβλωση είναι ένας όρος που είναι πολιτικά και πολιτιστικά διχαστικός από τότε που το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε τον Roe v. Wade, την υπόθεση του 1973 που προστάτευε συνταγματικά το δικαίωμα στις αμβλώσεις, τον Ιούνιο του 2022. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η άμβλωση δεν είναι κανένα από αυτά πράγματα. Είναι ένας ιατρικός όρος και υπάρχουν καταστάσεις που απαιτούν άμβλωση για να σωθεί η ζωή μιας εγκύου.

Βέβαια, για να είμαστε σαφείς, το να θέλεις απλώς να κάνεις άμβλωση, ακόμα κι αν η ζωή σου δεν κινδυνεύει, εξακολουθεί να είναι αρκετός λόγος για να σου δοθεί η ασφαλής και νόμιμη πρόσβαση σε μια έκτρωση. Στις 8 Ιουλίου, ο Πρόεδρος Μπάιντεν υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε υπηρεσίες φροντίδας αναπαραγωγικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων των αμβλώσεων.

Αν και η λίστα των λόγων που κάποιος μπορεί να κάνει έκτρωση ποικίλλει, παρακάτω θα βρεις μερικές από τις πιο κοινές καταστάσεις που μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης για αυτή την απόφαση.

Ποιές είναι οι απειλητικές συνθήκες που απαιτούν έκτρωση;

Μέσω της γνώσης των λόγων που χρειάζεται η έκτρωση θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την ανάγκη πρόσβασης σε αυτή την ιατρική υπηρεσία, αλλά και την σημασία της επιλογής της ανεξαρτήτως ιατρικής ανάγκης.

Έκτοπη κύηση

Μια έκτοπη κύηση συμβαίνει όταν ένα γονιμοποιημένο ωάριο εμφυτεύεται έξω από τη μήτρα, όπως η σάλπιγγα (όπου τα ωάρια μεταφέρονται από τις ωοθήκες στη μήτρα) ή η ωοθήκη, σύμφωνα με την Mayo Clinic. Οι έκτοπες εγκυμοσύνες δεν είναι βιώσιμες και εάν το γονιμοποιημένο ωάριο συνεχίσει να αναπτύσσεται, μπορεί να σπάσει και να προκαλέσει αιμορραγία στην έγκυο μέχρι θανάτου.

Οι έκτοπες κυήσεις ανακαλύπτονται συνήθως κατά το πρώτο τρίμηνο, αν και περιστασιακά γίνεται και αργότερα στις 12 ή 13 εβδομάδες. Τα άτομα με έκτοπη κύηση έχουν βασανιστικό κοιλιακό ή πυελικό πόνο, καθώς και κολπική αιμορραγία, υπερβολική ζαλάδα ή λιποθυμία, αναφέρει η Mayo Clinic.

Αν και η θεραπεία για μια έκτοπη εγκυμοσύνη δεν είναι πάντα μια άμβλωση, είναι μια διακοπή της εγκυμοσύνης μπορεί να είναι απαραίτητη. Αυτό συμβαίνει γιατί η έκτρωση είναι ο τερματισμός μιας ενδομήτριας εγκυμοσύνης και περιλαμβάνει φαρμακευτική ή χειρουργική άμβλωση, ενώ η έκτοπη κύηση συμβαίνει εκτός της μήτρας και αντιμετωπίζεται διαφορετικά.

Επιπλέον, οι γιατροί μπορούν να τερματίσουν μια έκτοπη κύηση μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Χορηγούν μεθοτρεξάτη, που είναι φάρμακο χημειοθεραπείας, αλλά πρέπει πρώτα να διαπιστωθεί εάν ο ασθενής μπορεί να αντέξει την αγωγή για αυτό γιατί είναι πολύ τοξικό. Η μεθοτρεξάτη σταματά την ανάπτυξη των κυττάρων, επιτρέποντας στην εγκυμοσύνη να απορροφηθεί από τον οργανισμό για τέσσερις έως έξι εβδομάδες, σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων.

Αυτή η μέθοδος αποτρέπει την ανάγκη αφαίρεσης της σάλπιγγας, η οποία ενέχει πιθανούς κινδύνους, όπως θρόμβους αίματος, μόλυνση και βλάβη στα γύρω όργανα και ιστούς. Επιπλέον, εάν αφαιρεθούν και οι δύο σάλπιγγες, η φυσική εγκυμοσύνη δεν είναι πλέον δυνατή. Απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία μιας έκτοπης κύησης εάν η κύηση έχει υποστεί ρήξη, αλλά μερικές φορές απαιτείται χειρουργική επέμβαση ακόμη και αν δεν έχει υποστεί ρήξη.

Ενώ και οι δύο αυτές μέθοδοι δεν είναι τεχνικά αμβλώσεις, επειδή η εγκυμοσύνη συμβαίνει εκτός της μήτρας, οι νέοι νόμοι κατά της άμβλωσης είναι ασαφείς. Οι γιατροί μπορεί να ανησυχούν για τους κινδύνους κατά τη θεραπεία μιας έκτοπης εγκυμοσύνης από φόβο μήπως κατηγορηθούν για κακούργημα για διευκόλυνση μιας έκτρωσης.

Ενδομήτρια Λοίμωξη

Μερικές από τις πιο κοινές αιτίες ενδομήτριων λοιμώξεων προέρχονται από λοιμώξεις που ξεκινούν από τον κόλπο και ταξιδεύουν στη μήτρα. Αυτό είναι πιο συνηθισμένο όταν ο αμνιακός σάκος ενός ασθενούς έχει σπάσει, αλλά μπορεί επίσης να συμβεί χωρίς να σπάσει η σακούλα. Οι ενδομήτριες λοιμώξεις μπορεί επίσης να συμβούν επειδή το έμβρυο έχει πεθάνει και τα νεκρά προϊόντα μέσα στη μήτρα προκαλούν μόλυνση. Έτσι, εάν μια ενδομήτρια λοίμωξη είναι αποτέλεσμα θανάτου ενός εμβρύου, η αφαίρεση του εμβρύου κρίνεται απαραίτητη.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ενδομήτριες λοιμώξεις είναι το αποτέλεσμα των εγκύων που προσπαθούν να διαχειριστούν οι ίδιες τις αμβλώσεις στο σπίτι. Συνήθως το κάνουν με χάπια που αγόρασαν διαδικτυακά χωρίς να συμβουλευτούν γιατρό, όπως μέσω της υπηρεσίας τηλεϊατρικής. Ενώ οι γυναίκες μπορούν να διαχειρίζονται με ασφάλεια τις αμβλώσεις με φάρμακα, όπως χάπια για την άμβλωση, υπό την επίβλεψη γιατρού, η παραγγελία φαρμάκων εκτός διαδικτύου χωρίς να συμβουλευτούν γιατρό σας θέτει σε μεγάλο κίνδυνο για επιπλοκές.

Εάν μια λοίμωξη βρίσκεται στη μήτρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, δεν υπάρχουν αντιβιοτικά για τη θεραπεία. Η μόνη θεραπεία είναι ο τοκετός του εμβρύου είτε είναι βιώσιμος είτε όχι, επειδή η μόλυνση βρίσκεται στον πλακούντα ή/και στον αμνιακό σάκο και αυτά πρέπει να αφαιρεθούν προκειμένου το σώμα να καθαριστεί από τη μόλυνση.

Τα αντιβιοτικά χορηγούνται μετά τον τοκετό, αλλά δεν αρκούν από μόνα τους για τη θεραπεία μιας λοίμωξης στη μήτρα. Χορηγούνται αντιβιοτικά με την ελπίδα να αποτραπεί η μόλυνση. Ωστόσο, εάν υπάρχει ήδη λοίμωξη στη μήτρα και ίσως αυτό είναι που προκάλεσε το σπάσιμο του αμνιακού σάκου τα αντιβιοτικά δεν θα βοηθήσουν.

Αποκόλληση πλακούντα

Η αποκόλληση του πλακούντα συμβαίνει όταν ο πλακούντας αποκολλάται πλήρως ή μερικώς από τη μήτρα λόγω κάποιου είδους τραύματος. Όταν ο πλακούντας αποκολλάται από τη μήτρα, μειώνει την ποσότητα του οξυγόνου και των θρεπτικών συστατικών που παρέχονται στο έμβρυο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία, αναφέρει η κλινική του Cleveland.

Η αποκόλληση πλακούντα μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς τοκετό έως ότου η ποσότητα της αιμορραγίας κάνει την έγκυο να γίνει ασταθής. Σε περίπτωση απειλητικής για τη ζωή αιμορραγίας, το έμβρυο πρέπει να γεννηθεί, τόσο για την υγεία της μητέρας όσο και του εμβρύου εάν είναι βιώσιμο.

Αυτό ισχύει επίσης για τις εγκύους που έχουν προδρομικό πλακούντα, όπου ο πλακούντας καλύπτει τον τράχηλο της μήτρας και μπορεί να προκαλέσει απειλητική για τη ζωή αιμορραγία. Σε περιπτώσεις που η αιμορραγία είναι σοβαρή, είναι απαραίτητη μια χειρουργική έκτρωση για να σωθεί h ασθενής, ανεξάρτητα από τη βιωσιμότητα του εμβρύου, καθώς η μητέρα μπορεί να πεθάνει από απώλεια αίματος. Η αιμορραγία από τον προδρομικό πλακούντα συνήθως συμβαίνει μετά από 20 εβδομάδες εγκυμοσύνης, σύμφωνα με την Mayo Clinic.

Προηγούμενη προγεννητική ρήξη μεμβρανών 

Όταν υπάρχει προγενέστερη ρήξη των μεμβρανών πριν τον τοκετό, ο αμνιακός σάκος ανοίγουν πριν από τον τοκετό, χωρίς να αφήνει αμνιακό υγρό για το έμβρυο. Αυτό θέτει τη μητέρα σε κίνδυνο μόλυνσης επειδή επιτρέπει στα βακτήρια από τον κόλπο να ταξιδέψουν προς τη μήτρα.

Παράγοντες κινδύνου για πρόωρη ρήξη των μεμβρανών περιλαμβάνουν ενδομήτρια λοίμωξη, πολυεμβρυϊκή κύηση (συμπεριλαμβανομένων διδύμων, τρίδυμων ή άλλων πολλαπλών) και ανεπάρκεια του τραχήλου της μήτρας, όταν ο τράχηλος μπορεί να ανοίξει (ή να διασταλεί) νωρίς, που θα μπορούσε να προκαλέσει πρόωρο τοκετό. σύμφωνα με την Εταιρεία Μητρικής-Εμβρυϊκής Ιατρικής. Το αυτή η περίπτωση μπορεί να εμφανιστεί συνήθως μεταξύ 20 και 25 εβδομάδων εγκυμοσύνης, αλλά μπορεί να συμβεί και νωρίτερα.

Είναι πράγματι μέρος των ιατρικών συμβουλών για τη διαχείριση αυτής της πάθησης ο τερματισμός της κύησης επειδή το 50% αυτών των ασθενών θα γεννήσουν μέσα σε μία εβδομάδα. Αυτό είναι σημαντικό δεδομένου ότι το έμβρυο μπορεί να μην είναι ακόμη βιώσιμο και τα βρέφη που γεννήθηκαν πριν από τις 24 εβδομάδες κύησης έχουν λιγότερο από 50% πιθανότητες επιβίωσης.

Σοβαρά Περιστατικά Προεκλαμψίας

Η προεκλαμψία είναι μια μορφή υψηλής αρτηριακής πίεσης που αναπτύσσεται συνήθως μετά από 20 εβδομάδες εγκυμοσύνης, σύμφωνα με την Mayo Clinic. Η προεκλαμψία αποτελεί κίνδυνο για τη μητέρα και το έμβρυο επειδή αυξάνει την αρτηριακή πίεση, η οποία περιορίζει την παροχή αίματος στον πλακούντα που υποστηρίζει το έμβρυο.

Η ακριβής αιτία της προεκλαμψίας δεν είναι γνωστή, αλλά γενικότερα περιγράφεται ως μη φυσιολογική κατάσταση που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του πλακούντα. Προκαλεί συστολή των αιμοφόρων αγγείων στον πλακούντα, η οποία εμποδίζει την παροχή αίματος στον πλακούντα και εάν είναι σοβαρό, το έμβρυο θα πεθάνει.

Περιστασιακά υπάρχουν ασθενείς που θα έχουν αιμόλυση, αυξημένα ηπατικά ένζυμα και χαμηλά αιμοπετάλια που είναι πολύ σοβαρά συμπτώματα προεκλαμψίας. Το σύνδρομο προεκλαμψίας μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί, επειδή οι ασθενείς συνήθως δεν εμφανίζουν τα τυπικά συμπτώματα της προεκλαμψίας, σύμφωνα με το Ίδρυμα Προεκλαμψίας. Αλλά μερικά κοινά συμπτώματα του συνδρόμου είναι ο πόνος στην κοιλιά και στο στήθος, δύσπνοια, ναυτία, έμετος και πονοκέφαλος που δεν βελτιώνονται με φάρμακα.

Εάν η ζωή της μητέρας κινδυνεύει λόγω απειλητικών για τη ζωή ποσών απώλειας αίματος, χαμηλών αιμοπεταλίων, υψηλής αρτηριακής πίεσης, προτείνεται τερματισμός άμβλωσης, ανάλογα με την ηλικία κύησης, του εμβρύου και της προτίμησης ενός ασθενούς.

Σήψη πριν τον τοκετό

Η σήψη προ του τοκετού ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι το αποτέλεσμα μιας λοίμωξης που συμβαίνει οπουδήποτε στο σώμα, όπως οι πνεύμονες, το γαστρεντερικό ή το ουροποιητικό σύστημα, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Η σήψη είναι απειλητική για τη ζωή επειδή προκαλεί το σώμα να βλάψει τους δικούς του ιστούς ως απόκριση στη μόλυνση, αναφέρει η Mayo Clinic. Η σήψη πριν τον τοκετό μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργία οργάνων και του πλακούντα και είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες που συμβάλλουν στη μητρική και εμβρυϊκή θνησιμότητα, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο StatPearls.

Εάν μια ασθενής παρουσιάζει σήψη ενώ είναι έγκυος, και η μήτρα είναι η πηγή της λοίμωξης, μια έκτρωση είναι απαραίτητη. Ωστόσο, εάν η έγκυος είναι σηπτική λόγω λοίμωξης αλλού, όπως τα νεφρά, πιθανότατα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά, προσθέτει. Γνωρίζουμε ότι η σήψη στην εγκυμοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο του εμβρύου, γι’ αυτό η αντιμετώπιση της ως επείγουσας ανάγκης είναι επιτακτική τόσο για την υγεία της μητέρας όσο και για την υγεία του εμβρύου.