Είναι φυσιολογική ή διαταραγμένη η οικογένειά σου;

<p style="text-align: justify;"><strong>Aισθάνεσαι καλά μες στην οικογένειά σου αυτή τη στιγμή; Aισθάνεσαι ότι ζεις μαζί με φίλους, ανθρώπους που σ’αρέσουν και τους εμπιστεύεσαι και που τους αρέσεις και σ’εμπιστεύονται; Xαίρεσαι, ενθουσιάζεσαι που είσαι μέλος της οικογένειάς σου;  Πολλοί άνθρωποι όμως  ζουν χρόνια ολόκληρα σε οικογένεια  που τη νιώθουν σαν απειλή, σαν βάρος ή αφόρητα πληκτική.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>H Bιρτζίνια Σατίρ μας εξηγεί τι είναι μια διαταραγμένη οικογένεια</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Γνώρισα εκατοντάδες οικογένειες και καθεμιά μπορεί να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο της κλίμακας από πολύ στοργική ως πολύ διαταραγμένη.</p>
<p style="text-align: justify;">Εύκολα την αισθάνεται κανείς την ατμόσφαιρα της διαταραγμένης οικογένειας . Κοντά της δεν αργώ να νιώσω δυσφορία. Καμιά φορά κρυώνω, σαν να είναι παγωμένοι όλοι γύρω μου, υπάρχει υπερβολική ευγένεια στην ατμόσφαιρα και το βλέπω καθαρά πως όλοι βαριούνται.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν βρίσκομαι σε μια τέτοια ατμόσφαιρα διαταραχής, το σώμα μου αντιδρά βίαια. Το στομάχι μου ανακατεύεται, οι ώμοι μου και οι πλάτες μου αρχίζουν και πονάνε και με πιάνει  πονοκέφαλος.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχοντας αισθανθεί το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, άρχισα να καταλαβαίνω γιατί τόσα  πολλά μέλη μια διαταραγμένης οικογένειας βασανίζονται από αρρώστιες. Για τον πολύ απλό λόγο ότι τα σώματα  τους αντιδρουν ανθρώπινα  σε μια απάνθρωπη ατμόσφαιρα.</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την επίγνωση αυτου που συμβαίνει: Εχουμε μάθει, καθώς μεγαλώνουμε, να διαγράφουμε αυτά τα συναισθήματα.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τα μέλη της διαταραγμένης οικογένειας </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Στις διαταραγμένες οικογένειες τα σώματα και τα πρόσωπα των ανθρώπων μιλάνε για τη κατάστασή τους. Τα σώματα είναι άκαμπτα και σφιγμένα ή καμπουριασμενα. Τα πρόσωπα είναι σκυθρωπά, λυπημένα ή κενά από συναισθήματα σαν να φοράνε μάσκες. Τα μάτια κοιτάζουν χαμηλά  κι αποφέυγουν τον κόσμο. Τα αυτιά δεν ακούνε. Οι φωνές είναι τραχιές και στριγγιές ή μόλις ακούγονται.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα μέλη της οικογένειας δεν είναι φίλοι μεταξύ τους και δεν χαίρονται ο ένας τον άλλο. Η οικογένεια μένει μαζί από καθήκον και οι άνθρωποι απλώς προσπαθούν να υπομείνουν ο ένας τον άλλο. Κάθε τόσο κάποιος προσπαθεί να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα, αλλά οι λέξεις πέφτουν στο κενό. Τις περισσότερες φορές  τα αστεία είναι καυστικά , σαρκαστικά , ακόμη και σκληρά. Οι μεγάλοι είναι τόσο απασχολημένοι να λένε στο παιδί και ο ένας στον άλλο τι να κάνει, που ποτέ δεν χαίρονται  πραγματικά σαν άτομα.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Κάθε διαταραγμένη οικογένεια μπορεί να αλλάξει και να γίνει παιδαγωγική</strong>.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα περισσότερα πράγματα που εξαιτίας τους δημιουργούνται προβλήματα στις οικογένειες, τα μαθαίνουμε μετά τη γέννησή μας.  Εφόσον τα μαθάινουμε, μπορούμε και να τα ξεμάθουμε και να μάθουμε καινούρια πράγματα. Το ερώτημα είναι πως</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πρώτο, χρειάζεται  να παραδεχτείς ότι η οικογένειά σου είναι ποτε πότε διαταραγμένη.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Δεύτερο, χρειάζεται να συγχωρέσεις τον εαυτό σου για τα περασμένα λάθη και  να του επιτρέψεις ν’αλλάξει, ξέροντας ότι τα πράγματα  μπορούν να είναι διαφορετικά.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τρίτο, αποφάσισε ν’αλλάξεις.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Τέταρτο, ξεκίνα, με κάποιο τρόπο, τη διαδικασία αλλαγής. Θ’αρχίσεις  να βλέπεις τα προβλήματα στην οικογένεια σου πιο καθαρά κι αυτό θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πως με τον τρόπο που είχες μάθει να αντιμετωπίζεις τη ζωή, δεν ήταν δυνατον να κάνεις στο παρελθόν τίποτα καλύτερο απ’ότι έκανες. Δεν υπάρχει  λόγος να αισθάνεται κανείς ένοχος και να κατηγορεί τους δικούς του. Πιθανότατα κανείς μεσα στην οικογένεια δεν καταλάβαινε τις αιτίες του οικογενειακού σας πόνου, όχι επειδή δεν θέλατε να τις δειτε, μα γιατί δεν ξέρατε πού να της αναζητήσετε ή γιατί είχατε μάθει να κοιτάτε τη ζωή με διανοητικούς φακούς , που σας εμπόδιζαν να βλέπετε.</p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα