4 τρόποι που η μουσική αυξάνει την κοινωνική σου αλληλεπίδραση

Μία από τις πιο κοινές αντιδράσεις του ανθρώπου στη μουσική είναι να κινηθεί στον ρυθμό της. Το σώμα μας ανταποκρίνεται στη μουσική με συνειδητούς και ασυνείδητους τρόπους. Η επιθυμία για μετάβαση στη μουσική είναι καθολική μεταξύ των ανθρώπων. Οι ακροατές αντιδρούν στον παλμό, το ρυθμό και τα ρυθμικά μοτίβα της μουσικής. Τέτοιες κινήσεις τείνουν να γίνονται πιο γρήγορες όταν το μουσικό τέμπο είναι πιο γρήγορο και συχνά συνοδεύονται από χαμόγελο ως ένδειξη ευχαρίστησης στο συγχρονισμό.

Μουσική και αλληλεπίδραση

Η έννοια του συγχρονισμού συνήθως συνδυάζεται με τον όρο διασκέδαση. Η διασκέδαση συμβαίνει όταν οι σωματικές μας κινήσεις κλειδώνουν για να συγχρονιστούν με τη μουσική. Η μουσική μπορεί να προκαλέσει χαλάρωση μέσω εφέ συμπαρασύροντας στην αργή αναπνοή και τον καρδιακό παλμό. Η μουσική μπορεί να τονώσει την ενέργειά μας και να αυξήσει τα θετικά συναισθήματα.

Η μουσική παίζει σημαντικό κοινωνικό ρόλο, καθώς εκτός από το να συντονίζει δράσεις, μπορεί να ενισχύσει τη συνεργασία και την επικοινωνία. Ο ρυθμός διευκολύνει τις διαπροσωπικές μας αλληλεπιδράσεις όσον αφορά όχι μόνο το πώς κινούμαστε αλλά και το πώς μιλάμε και σκεφτόμαστε.

4 τρόποι επίδρασης στην κοινωνική αλληλεπίδραση

1. Συνεργασία

Η διασκέδαση είναι θεμελιώδης για τον συντονισμό με τους άλλους καθώς μιλάμε, χειροκροτούμε, περπατάμε και χορεύουμε μαζί. Για παράδειγμα, ο ρυθμικός συντονισμός του χειροκροτήματος σε ένα κοινό, ή του ποδιού στο ρυθμό ενός τραγουδιού, είναι μια πολύ συνηθισμένη εμπειρία. Ομοίως, όταν τα ζούμε μαζί με κάποιον, συντονίζουμε τα βήματά μας με τα δικά του.

2. Ενσυναίσθηση

Η διασκέδαση μέσω μουσικής θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μια μορφή ενσυναίσθησης. Για παράδειγμα, όταν τα άτομα αλληλεπιδρούν κοινωνικά στις συναυλίες, οι ρυθμοί των κινήσεών τους τείνουν να συμπαρασύρουν και άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, ο συγχρονισμός του ρυθμού παίζει ρόλο στη δημιουργία συναισθημάτων ενσυναίσθησης. Η εμπειρία της ενσυναίσθησης αλλά και της κοινής κατανόησης επιτυγχάνεται μέσω της συναισθηματικής μετάδοσης.

3. Κοινωνικός δεσμός

Ο συγχρονισμός θεωρείται ένα πιθανό μέσο με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να δεσμευτούν περισσότερο κοινωνικά μεταξύ τους. Ίσως δεν υπάρχει ισχυρότερη συμπεριφορά για να ενώσει τους ανθρώπους από τη συντονισμένη ρυθμική κίνηση, όπως το τραγούδι, ο χορός, το άσμα, το περπάτημα ή η συζήτηση μαζί. Αυτές οι δραστηριότητες μπορούν να αυξήσουν τον κοινωνικό δεσμό.

Όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να κινηθούν στο χρόνο με τη μουσική, όχι μόνο συγχρονίζονται τα κινητικά τους αισθήματα, αλλά και οι συναισθηματικές τους εμπειρίες, όπως η εμπιστοσύνη και η συνοχή, γίνονται πιο ομοιογενείς. Επιπλέον, ο συγχρονισμός με μια ομάδα ανθρώπων θεωρείται γενικά ως μια πολύ ευχάριστη εμπειρία.

4. Ομαδική σκέψη

Ο ρυθμός διευκολύνει τις αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων συγχρονίζοντας τα εγκεφαλικά κύματα. Ο ρυθμικός ήχος όχι μόνο συντονίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε μια ομάδα αλλά συντονίζει και τη σκέψη τους. Δηλαδή, η μουσική μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα ομαδικής συνοχής και συμφωνίας.

Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να αντιλαμβάνονται τον κόσμο συγχρονισμένα όταν κινούνται και συγχρονισμένα. Όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα μαζί, είναι πιο πιθανό να συμφωνούν και μεταξύ τους. Αυτό οδηγεί σε κάτι που ονομάζεται ομαδική σκέψη. Για παράδειγμα, η μουσική χρησιμοποιείται στην πολιτική για να δημιουργήσει ενθουσιασμό για συγκεκριμένες απόψεις και να προωθήσει την αλληλεγγύη γύρω από υποψηφίους και πλατφόρμες.

Ευχάριστες, αυθόρμητες κινήσεις

Εν ολίγοις, οι άνθρωποι τείνουν να συγχρονίζουν αυθόρμητα τις κινήσεις τους με άλλους, κάτι που μπορεί να συμβεί αυθόρμητα. Στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις, όπως οι συνομιλίες, έχουμε κίνητρο να συγχρονίσουμε και να ταιριάξουμε πολλά χαρακτηριστικά των πράξεών μας, όπως είναι η στάση σώματος, εκφράσεις του προσώπου και ρυθμός ομιλίας.

Και η ρυθμική αλληλεπίδραση είναι ευχάριστη. Η πράξη του συγχρονισμού υπονοεί ότι οι πράξεις των άλλων διαμορφώνουν τις συμπεριφορές μας. Αυτή η διαδικασία είναι δυναμική και οδηγεί σε αναδυόμενη συμπεριφορά που δεν μπορεί να επιτευχθεί από μεμονωμένα άτομα και μπορεί να είναι απρόβλεπτη.

Σχετικά άρθρα