Amanda Nguyen: Η ακτιβίστρια που μετά τον βιασμό της παλεύει για τα δικαιώματα των επιζώντων σεξουαλικής κακοποίησης

Η Amanda N. Nguyen είναι κοινωνική επιχειρηματίας, ακτιβίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα και διευθύνων σύμβουλος και ιδρύτρια της Rise, μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης για τα πολιτικά δικαιώματα. Συμμετείχε στην πρόταση και τη σύνταξη του νόμου για τα δικαιώματα των επιζώντων σεξουαλικής επίθεσης, το νομοσχέδιο 210 που πέρασε ομόφωνα από το Κογκρέσο.

Η Nguyen ξεκίνησε ένα κίνημα για να σταματήσει η βία κατά των Ασιατών Αμερικανών, αφού το βίντεό της που καλούσε για κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης έγινε viral στις 5 Φεβρουαρίου 2021. Σε αναγνώριση του έργου της, η Nguyen προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης 2019 και ονομάστηκε γυναίκα της χρονιάς για το 2022 στην λίστα του Time. Έχει επίσης λάβει το 24ο Ετήσιο Βραβείο Heinz για τη Δημόσια Πολιτική, συγκαταλέγεται στην λίστα 100 Next των Time και στους πιο επιτυχημένους ανθρώπους κάτω των 30 για το Forbes.

Σπουδές στο Χάρβαρντ

Οι γονείς στην έφτασαν στην Αμερική ως πρόσφυγες από το Βιετνάμ και εγκαταστάθηκαν στην Νότια Καλιφόρνια. Εκείνοι ήταν που της έδωσαν από μικρή να καταλάβει πως η ελευθερία δεν έρχεται πάντα χωρίς κόστος. Ότι ό,τι απέκτησε στην Αμερική ως πολίτης το πάλεψε σκληρά. Το να είναι γυναίκα στην κοινότητα στην οποία μεγάλωσε σήμαινε πληθώρα ρόλων, υποχρεώσεων και στερεοτύπων που δεν ήταν καθόλου εμψυχωτικά.

Η Amanda Nguyen αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 2013 με Bachelor of Arts. Την ίδια χρονιά έκανε πρακτική άσκηση στη NASA και στην συνέχεια εργάστηκε στο Κέντρο Αστροφυσικής Harvard & Smithsonian. Μάλιστα, ενθαρρυμένη από τους μέντορές της κατά τη διάρκεια της θητείας της στη NASA, άρχισε να εκπαιδεύεται για να γίνει αστροναύτης.

Επιπλέον, εργάστηκε ως Αναπληρώτρια Σύνδεσμος του Λευκού Οίκου για το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ωστόσο, εγκατέλειψε τη δουλειά της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ το 2016 για να αφιερωθεί στον οργανισμό που ίδρυσε ονόματι Rise. Η Nguyen είναι επίσης στο διοικητικό συμβούλιο των GivingTuesday, και R Street.

Βιάστηκε στα 22 της

Το 2013, η Nguyen βιάστηκε ενώ ήταν τελειόφοιτη στο Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Το επόμενο πρωί από την σεξουαλική επίθεση έφυγε από το νοσοκομείο στο οποίο την εξέτασαν για τον βιασμό της και της δόθηκε ένα κουπόνι ταξί για να επιστρέψει στον κοιτώνα της. Εκεί που λίγες ώρες πριν είχε βιαστεί.

Όπως θυμάται και η ίδια σε συνέντευξή της «Απλώς στέκομαι εκεί στο πεζοδρόμιο, κρατάω αυτό το κουπόνι ταξί και αναρωτιέμαι, πού πάω από εδώ;».

Για τους επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης, μπορεί να είναι δύσκολο να συνεχίσουν την καθημερινότητα τους από κάθε άποψη, αλλά είναι ακόμη πιο δύσκολο να κινηθούν νομικά. Όταν επιλέγουν την δικαστική οδό έχουν να αντιμετωπίσουν ένα περίπλοκο, μπερδεμένο σύστημα, ακόμη και μετά την εκτέλεση ενός κιτ βιασμού, το οποίο είναι διαδεδομένο στις Η.Π.Α.

Την περίοδο που έγινε η επίθεση στην Nguyen, ο νόμος της Μασαχουσέτης υπαγόρευε ότι το κιτ βιασμού της θα φυλάσσονταν στο αρχείο για έξι μήνες. Μετά την πάροδό τους θα έπρεπε να υποβάλλει αίτηση στην πολιτεία κάθε έξι μήνες, μόνο και μόνο για να παραμείνει αποθηκευμένο. «Η δικαιοσύνη ήταν σαν την άμμος που γλιστρούσε από τα δάχτυλά μου κάθε έξι μήνες».

Αφού αποφοίτησε αργότερα το ίδιο έτος με πτυχίο στην διακυβέρνηση, εντάχθηκε στην κυβέρνηση Ομπάμα, αρχικά ως συγγραφέας ομιλιών και αργότερα ως αναπληρώτρια σύνδεσμος του Λευκού Οίκου με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αμέσως μετά την έναρξη της διοίκησης, άρχισε να εργάζεται σε ένα δευτερεύον έργο μια πλατφόρμα υπεράσπισης που δημιούργησε ως οργάνωση πολιτικών δικαιωμάτων, με το όνομα Rise. Το 2016, άφησε τον Λευκό Οίκο για να κάνει την Rise τη δουλειά της πλήρους απασχόλησης.

Πως αποφάσισε να δημιουργήσει την «Rise»

Μετά την θλιβερή διαπίστωσή της πως οι νόμοι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν επαρκώς τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης συνειδητοποίησε πως ποτέ δεν ήξερε σε ποιο βαθμό τα συστήματα ποινικής δικαιοσύνης μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά. «Μια κρίσιμη στιγμή για μένα ήταν να μπαίνω στο τοπικό κέντρο κρίσης βιασμού και να βλέπω τόσους πολλούς ανθρώπους στην αίθουσα αναμονής που είχαν περάσει αυτό που περνούσα», παραδέχθηκε στην ίδια συνέντευξη.

Παρ’ όλο που διέθετε τους πόρους θα έπρεπε να εξακολουθεί να παλεύει όχι μόνο με τις συνέπειες αυτού που της συνέβη αλλά και με το νομικό σύστημα και τον χρόνο. Σε έξι μήνες τα αποδεικτικά της στοιχεία, άρα και η δικαιοσύνη της, θα μπορούσαν να καταστραφούν σε μία στιγμή. Κάπως έτσι, κατάλαβε ότι θα μπορούσε ή να αποδεχθεί την αδικία που θα συντελούνταν ή θα μπορούσε να ξαναγράψω τον νόμο. Και αυτό έκανε.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων 

Βλέποντας, πως τα πολιτικά δικαιώματα που παραχωρούνται σε μειονότητες δεν βασίζονται στην ηθική αλλά στο προηγούμενο, θέλησε να μεγιστοποιήσω το ποσό των δικαιωμάτων που θα μπορούσαν να περάσουν για τα άτομα αυτά. Να οικοδομήσει, δηλαδή, τα πρώτα θεμέλια πάνω στα οποία θα μπορούσαν να οικοδομηθούν άλλες σταδιακές νομικές αλλαγές.

Με την ομάδα της δούλεψαν σκληρά για να δημιουργήσουν το νομοσχέδιο ως ένα πρώτο βήμα που ανοίγει πολλά παράθυρα μετασχηματισμού. Οπότε το προσάρμοσαν στον αρχικό νόμο, ενώ αργότερα οι πολίτες ψήφισαν άλλους νόμους που επεκτάθηκαν στο αρχικό νομοσχέδιο.

Έτσι, κατάφεραν η πολιτεία της Καλιφόρνια να εγκρίνει μια έκδοση που απαιτεί τη χορήγηση επείγουσας αντισύλληψης χωρίς κόστος για το θύμα. Το Ιλινόις να απαιτεί από όλα τα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην πολιτεία να υιοθετήσουν μια ολοκληρωμένη πολιτική σχετικά με τη σεξουαλική βία.

 

 

 

Σχετικά άρθρα