Οι ίδιοι οι γονείς μου που μου έχουν κάνει τόση ζημιά, θέλουν να έχουν απόψεις και γνώμες για τις προσωπικές μου επιλογές

Θέλω να διηγηθώ ένα κομμάτι της ιστορίας της ζωής μου που με βασανίζει. Είμαι 22 χρονών κοπέλα και ζω ακόμα με τους γονείς μου. Οι γονείς μου είναι 2 πολύ καλοί άνθρωποι που έχουν περάσει πολλές δυσκολίες να με μεγαλώσουν και με έχουν αγαπήσει όσο τίποτα. Εμένα και τον 12χρονο αδέρφο μου.

 

Παρ’ όλα αυτά η αγάπη τους για μένα δεν ήταν αρκετή ώστε να με προσέξουν σαν τα μάτια τους, σαν ότι πολυτιμότερο. Ο μπαμπάς μου είναι αλκοολικός από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Τώρα σπάνια μεθάει αλλά με ταράζει το ίδιο. Πίνει λίγο αλλά τον πειράζει κατευθείαν. Πλέον νιώθω έχει κάνει ζημιά στα εγκεφαλικά του κύτταρα και γενικά στην υγεία του. Παλιά βέβαια την επόμενη μέρα ζητούσε συγγνώμη και έκλαιγε. Τώρα το περνάει σαν να μην έγινε ποτέ.

Έχω δυστυχώς και πολλές αναμνήσεις με βία στο σπίτι εξαιτίας του αλκοόλ. Εξάρσεις θυμού προς την μαμά μου, που άρχιζε φασαρία ενώ αυτός ήταν μεθυσμένος, αλλά και προς εμένα όταν έπαιρνα το μέρος της. Και το αγαπημένο του να μεθάει στις μετακομίσεις μας αλλά και στις διακοπές μας. Στις σημαντικότερες αναμνήσεις έβρισκε, για να χαραχθούν καλύτερα στον μυαλό. Πολλά βράδια αϋπνίας γιατί περιμέναμε όλοι να τον πάρει ο ύπνος για να ανακουφιστούμε. Απερίγραπτος πόνος στο στομάχι και την άλλη μέρα στο σχολείο σαν να μην συνέβη τίποτα. Να ρίχνω ένα δάκρυ σε λέξεις κλειδιά που ίσως άκουγα στο σχολείο “κρασί, αλκοόλ, τσακωμός, βία”.

Πολλές φορές του έγραψα γράμματα. Να του γράφω να σταματήσει κλπ. Δεν άλλαζε κάτι. Και μπορώ να πω πως κατανοούσα πάντα ότι είναι μια ασθένεια που δύσκολα θεραπεύεται. Αλλά σκέφτομαι πως οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο παρά αυτό που έχω περάσει. Ας με πήγαιναν σε ορφανοτροφείο εφόσον το σπίτι ήταν πολύ συχνά πεδίο μάχης. Μέχρι να καταφέρουν να γίνουν σωστοί γονείς για το παιδί τους. Ας χώριζαν αφού δεν πήγαινε άλλο.

20+ χρόνια μετά δυσκολεύομαι να δείξω στον πατέρα μου σεβασμό και ζεστά συναισθήματα εξαιτίας αυτών. Δεν μπορώ να τον μισώ την ώρα που τον βλέπω μεθυσμένο και την επομένη να γυρίσω τον διακόπτη και να είναι όλα καλά επειδή τώρα ξεμέθυσε. Και έχει το θράσος να κατηγορεί εμένα ότι «δεν σέβομαι» και «τον πατέρα ότι και να κάνει δεν του συμπεριφέρεσαι έτσι» και άλλα τέτοια. Ενώ μέσα μου ξέρω τι έχω περάσει και μόνο ο θεός βλέπει. Άλλο παιδί θα τον ξέγραφε τελείως. Δυστυχώς φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να τον συγχωρήσω ποτέ. Ας γίνει ο τέλειος πατέρας.

Πιο πολύ όμως θυμώνω με την μαμά μου. Με έχει αναγκάσει να ζω σε μια τέτοια οικογένεια μόνο επειδή φοβόταν το διαζύγιο, τον περίγυρο, μην μείνει μόνη με 2 παιδιά κλπ. Εγώ αν γεννούσα με τόση δυσκολία ένα μωράκι, που θα αγαπούσα όσο τίποτα, δεν διανοούμαι ότι θα του επέτρεπα να περάσει το παραμικρό.

Και αντί να προωθήσει να μετακομίσω μακρυά, να ανοίξω τα φτερά μου, να ηρεμήσω από όλα αυτά με κάνει να νιώθω ενοχές. Μια φορά που δοκίμασα να δουλέψω εξωτερικό για λίγους μήνες έχασε 10 κιλά από την στενοχώρια. Και γύρισα πάλι στην κόλαση επειδή την λυπήθηκα. Μέγα λάθος! Αλλά τον αγαπάει κιόλας. Ίσως περισσότερο από μένα, αλλιώς θα είχε διαλέξει μεριά.

Δεν την συγχωρώ με τίποτα που δεν με έχει προστατεύσει από ένα τέτοιο περιβάλλον. Παρ’ όλο που ξέρω τι έχει περάσει η καημένη. Από την άλλη δεν είχε την δύναμη να το σταματήσει αλλά ούτε απομακρύνθηκε από αυτόν. Άρα όλοι θα υποφέρουμε. Και ούτε καν δεν προσπάθησε να με προστατεύσει στο ροζ συννεφάκι μου έστω. Πολλές φορές η ίδια μου έλεγε τα παράπονά της για τον μπαμπά, και γενικά έκλαιγε τον μακαρίτη καιρό, δεν μπορούσε καν να προσποιηθεί σε μένα, ότι όλα είναι καλά.

Και η πλάκα είναι ότι οι ίδιοι οι γονείς μου που μου έχουν κάνει τόση ζημιά, θέλουν να έχουν και πολύ δυνατές απόψεις και γνώμες για τις προσωπικές μου επιλογές. Πχ κρίνουν το αγόρι μου και βάζουν το χέρι τους στην φωτιά ότι δεν θα με κάνει ευτυχισμένη, για το ψ χ λόγο. Χωρίς να είμαι άτομο που δεν δέχεται συμβουλές αλλά πως να ακούσω αυτούς; Αν ήξεραν τι είναι καλό για μένα θα με είχαν σώσει κάπως από όλο αυτό το μαρτύριο. Και είναι πολλές οι φορές που με έχουν επηρεάσει και έχω τσακωθεί με το αγόρι μου εξαιτίας αυτού. 

Και έχω περίεργη τάση να βρίσκω παρηγοριά στο φαγητό. Όταν είμαι στενοχωρημένη αυτό που θα με κάνει καλά είναι ένα τα McDonald’s ή κάτι αστείο στο youtube.  Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν ξέρουν πόσο κακό μου έχουν κάνει. Νομίζουν ότι τα λέω για να φανώ θύμα. Ή για να κερδίσω τον αντίλογο ή επειδή θέλω να δικαιολογήσω την λαιμαργία μου, τους χαμηλούς βαθμούς στο σχολείο, τα ονομάζουν τέλος πάντων απλή τεμπελιά, βαρεμάρα, αυθάδεια (επειδή τρελαίνομαι όταν δεν βρίσκω πουθενά το δίκιο μου), και στο τέλος ασέβεια. 

Σίγουρα χρειάζομαι ιατρική βοήθεια απλά δεν έχω τολμήσει ακόμα να πάω. Και νιώθω απλά ότι «από που να αρχίσω..». Αν θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα είναι να μην κάνουμε παιδιά για εγωιστικούς λόγους, μόνο για την δική μας χαρά ενώ τελικά δεν είμαστε καν έτοιμοι και σωστοί για γονείς. Και αν κάνουμε παιδιά να προσέξουμε καλά γιατί ότι λέμε και κάνουμε επηρεάζει το παιδάκι μας μέχρι και τα γεράματά του. Αν έχουμε ίχνος αγάπη θα φανεί στις πράξεις μας.

Γράφει η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια Σοφία Υφαντή

Σας ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σας, είναι πραγματικά εξαιρετικά συγκινητικό!

Περιγράφετε τα γεγονότα παρά το νεαρό της ηλικίας με τόση σύνεση, ωριμότητα, σεβασμό και καλοσύνη! Πραγματικά μπράβο σας!!!!  Όσον αφορά την βελτίωση ποιότητας της ζωής σας στο εδώ και στο τώρα, επενδύστε όσο πιο πολύ μπορείτε στο ακαδημαϊκό και επαγγελματικό κομμάτι, αλλά και βέβαια στις υγιείς διαπροσωπικές φιλικές σχέσεις!

Είναι σημαντικό για εσάς να καταφέρετε να παραμείνετε ανεξάρτητη σε όλα τα επίπεδα, ώστε να κρατάτε τη σχέση με τους γονείς σας σε ένα επίπεδο που δεν θα σας πληγώνει! Θεραπευτικά σίγουρα θα ήταν καλό να ξεκινήσετε, ακόμα και αν σας φαίνονται όλα ένα κουβάρι, η θεραπεία είναι αυτή που θα βοηθήσει και τις παραπάνω διαδικασίες!

Να είστε καλά, και σας εύχομαι από καρδιάς ό,τι καλύτερο!

 

Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για οποιαδήποτε απορία ή ανησυχία σας, ώστε να δούμε το ζήτημα που σας απασχολεί μαζί! Δεν είστε μόνοι σας σε αυτό! Η βοήθεια είναι πάντα εκεί αρκεί να την ζητήσετε!

Σοφία Υφαντή, ΜΑ

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια

τηλ: 6978842612

email: [email protected]

website: www.sofiayfanti.gr

Κηφισιά & Παλλήνη Αττικής

Σχετικά άρθρα