Το δικό σας ερώτημα: Εδώ και λίγο καιρό έχω απομακρυνθεί από τον αδελφικό μου φίλο. Συνεχίζω τη ζωή μου και δεν νιώθω να μου λείπει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, τι μπορώ να κάνω;

Καλησπέρα στην ομάδα.

“Είμαι 33 χρονών. Από τα χρόνια της εφηβείας είχα μια τέρμα κολλητή φιλία μ’ ένα παιδί που καταλήξαμε να αλληλοθεωρούμαστε αδέρφια. Αλληλοστηριχθήκαμε σε πολύ άσχημες στιγμές οικογενειακά με απώλειες προσώπων και γενικά ο ένας ήταν πάντα παρών συνέχεια σε κάθε δυσκολία του άλλου και όχι μόνο στα καλά. Έπιασα όμως τον εαυτό μου να μην επιδιώκει να περνά χρόνο μαζί του εδώ και κάποιους μήνες και συγκεκριμένα εδώ και 3 μήνες δεν μιλάμε καν, έστω μέσω social media (π.χ. Messenger). Δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως και να τσακωθήκαμε και ούτε επιδίωξα να επικοινωνήσω μαζί του, ούτε αυτός. Νιώθω περίεργα συνειδητοποιώντας ότι δεν μου λείπει εντελώς ξαφνικά ένα άτομο με το οποίο ήμασταν/είμαστε (?) κολλητοί φίλοι και θεωρούμασταν αδέρφια. Δεν θα ‘πρεπε να μου λείπει ή έστω να θέλω να μιλήσω μαζί του, αντί να μη μ’ απασχολεί και να προτιμώ να συναναστρέφομαι με άλλες παρέες; Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ και να το επεξεργαστώ”.

Στο ερώτημά σας απάντησε η κυρία Άση Μπουμπαλίκη, Ψυχοσεξουαλική σύμβουλος

Αγαπητέ αναγνώστη,

Αρχικά, θα ήθελα να πάρεις λίγο από το χρόνο σου και να προσπαθήσεις να δεις ποιο είναι το συναίσθημα πίσω από την κατάσταση που περιγραφείς ως “περίεργα”. Μπορεί να μην σου έρθει αμέσως, αλλά δώσε του χρόνο να εμφανιστεί και να ξεκαθαριστεί το συναίσθημα που κρύβεται από πίσω.
Αναφέρεις, ότι από την πλευρά σου δεν έχει γίνει κάτι το όποιο σε απομάκρυνε. Μήπως, όμως δεν είναι έτσι για εκείνον; Μήπως εκείνος έχει ενοχληθεί από κάτι και για αυτό και δεν επικοινωνεί?
Κάτι άλλο που χρειάζεται να γνωρίζεις είναι ότι οι άνθρωποι καθώς μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, εξελισσόμαστε.

Αλλάζουν οι συνήθειες μας, οι σκέψεις μας, ο τρόπος αντιμετώπισης καταστάσεων, οι επιλογές μας, τα χόμπι μας κτλ. Που σημαίνει, ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σου έδινε πολλά μέχρι πριν λίγο καιρό, αλλά πια να μην σου ταιριάζει. Ακόμη, μπορεί αυτά που σου έδινε αυτός ο άνθρωπος να στα δίνει κάποιος άλλος (φίλος, σχέση, συγγενής) ή ακόμη μπορεί και εσύ ο ίδιος να αντλείς πια από τον ίδιο σου τον εαυτό αυτά που κάποτε χρειαζόσουν από τον φίλο σου.


Θα πρότεινα, τη στιγμή που σε προβληματίζει αυτή η αλλαγή, να του έκανες μια συζήτηση. Να του εκδήλωνες τα συναισθήματά σου, να άκουγες και την δική του πλευρά και να βλέπατε πώς μπορεί να διαμορφωθεί η φιλία σας από εδώ και στο εξής.


Ευτυχώς ή δυστυχώς, μεγαλώνοντας κάποιοι άνθρωποι βγαίνουν από τη ζωή μας και κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν. Χρειάζεται να είμαστε “ανοιχτοί” στις όποιες αλλαγές της ζωής διότι μας ωριμάζουν και μας πάνε κάπου καλυτέρα.

Άση Μπουμπαλίκη
Ψυχοσεξουαλική Σύμβουλος
Τηλ. Επικ. : 6975 205 805
Email: [email protected]

Σχετικά άρθρα