<p>Από τόν Robert L. Leahy, Ph.D. <br /><br />Είπα στο γείτονα μου, ότι είχα γράψει ένα βιβλίο σχετικά με την αντιμετώπιση της ανεργίας και μου είπε, “Ποτέ δεν σου το είπα αυτο, αλλά τον τελευταίο χρόνο ήμουν άνεργος για πέντε μήνες. Η χειρότερη στιγμή για μένα ήταν σηκωνόμουν το πρωί. Ντρεπόμουν να βγω έξω. Ένιωθα σαν να ήμουν φυλακισμένη μέχρι τις πέντε το απόγευμα, όταν πια μπορούσα να βγω από το διαμερισμά μου. Δεν ήθελα κανείς να μάθει ότι ήμουν άνεργος”. <br />Πόσο λυπηρό…αλλά πόσο ανθρώπινο! Δεν είναι ο μόνος! Στο Τόκυο οι επιχειρηματίες ντύνονται νωρίς το πρωί με το κοστούμι τους και φεύγουν από το διαμερίσματά τους και παίρνουν το τρένο για ένα άλλο μέρος της πόλης, όπου κάθονται σε ένα πάρκο όλη την ημέρα μέχρι να μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους. Δεν θέλουν κανείς να ξέρει ότι είναι άνεργοι. Για πολλούς υπάρχει μια αίσθηση ντροπής και προσωπικής αποτυχίας. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται, “Είναι σας να φοράω ένα σημάδι ανεργίας και αποτυχίας”.<br /><br />Δεν είναι η ανεργία μια φυσιολογική κατάσταση στην οικονομία μας; εάν υπάρχουν εκατομμύρια ανέργων ανά πάσα στιγμή, δεν είναι μέρος του οικονομικού μας συστήματος; Το να είσαι άνεργος είναι μια πολύ δύσκολη στιγμη και δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Στην πραγματικότητα, σε οποιαδήποτε στιγμή στην ιστορία, η αγορά εργασίας είναι ρευστή. Δεν ζούμε σε έναν κόσμο μόνιμης, δια βίου απασχόλησης. Οι θέσεις εργασίας και οι αγορές αλλάζουν. Θέσεις εξαφανίζονται και στη θέση τους δημιουργούνται νέες θέσεις απασχόλησης.<br /><br />Ρώτησε τον εαυτό σου, “Φοβάμαι να πω στους άλλους ότι είμαι άνεργος;” Αν ναι, τότε μπορεί να χάσεις την ευκαιρία να βρεις καινούρια δουλειά. Γιατί; Σε μια μελέτη από τον Franzen και Hangartner το 2006 στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 44% των ανθρώπων πήραν τη δουλειά τους μέσα από μια κοινωνική επαφή. Όσο περισσότερες κοινωνικές επαφές έχεις, τόσο πιο εύκολο είναι να βρεις δουλειά. Αλλά αν ντρέπεσαι που είσαι άνεργος και δεν το λες σε κανένα, τότε δεν κάνεις χρήση των κοινωνικών σου επαφών. Δεν βγαίνεις έξω και δεν γνωρίζεις νέους ανθρώπους, δεν κάνεις πράγματα και δεν νιώθεις φυσιολογικός. Έτσι φυλακίζετε τον εαυτό σας. Προτείνω στους ασθενείς μου, που αισθάνονται έτσι να βγουν έξω και να ξαναπάνε στα μέρη που σύχναζαν και να μην αποφεύγουν να λένε ότι ψάχνουν για δουλειά.<br /><br />Μην υποθέτεις ότι ο καθένας είναι κριτικός. Πώς νιώθεις όταν κάποιος φίλος σου ή μέλος της οικογένειάς σου είναι άνεργος; Μήπως τους θεωρείς περιθωριακούς; Πιθανόν να έχεις μεγαλύτερη συμπάθεια και αποδοχή για κάποιον ξένο, παρά για τον εαυτό σου. <br /><br /><strong>Πάρτε πίσω τη ζωή σας</strong><br /><br />Με το να κλειδώνεις τον εαυτό σου σε μια “φυλακή” και να ντρέπεσαι για κάτι φυσιολογικό αλλά δύσκολο μέρος της ζωής σου, υπονομεύεις την ευκαιρία να πάρεις πίσω τη ζωή σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι το να είσαι άνεργος είναι μια τρέχουσα κατάσταση στη ζωή σου, και όχι μια προσωπική αποτυχία. <br /><br /><strong>Εδώ είναι μερικά πράγματα που πρέπει να θυμάστε:</strong><br /><br /><br /></p>
<ul>
<li>Η ανεργία είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής για εκατομμύρια αξιοπρεπείς άνθρωποι.</li>
<li>Όντας άνεργος δεν είναι ένα έγκλημα ή μια ηθική αποτυχία.</li>
<li>Το να ντρέπεσαι για τις οικονομικές συνθήκες είναι σαν να κατηγορείς τον εαυτό σου για την οικονομία. Δεν την προκαλείς και δεν την ελέγχεις. Άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους σε δύσκολους καιρούς.</li>
<li>Να πάρεις πίσω τη ζωή σου σημαίνει να βγεις έξω και να μιλήσεις με ανθρώπους!    </li>
<li>Μην υποθέσεις ότι οι άνθρωποι θα σε κρίνουν. Ίσως να έχουν περάσει από αυτή τη θέση στο παρελθόν.</li>
<li>Όσο περισσότερο μιλάς, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να βρεις νέα δουλειά!</li>
</ul>