Νόνικα Γαληνέα: Η σπουδαία καριέρα στο θέατρο, ο γάμος, τα τρία παιδιά και “το ερωτικό αμόκ” με τον Αλέκο Αλεξανδράκη

Μία από τις πιο ευγενικές μορφές του ελληνικού θεάτρου, η Νόνικα Γαληνέα, πέθανε σήμερα, λίγες ημέρες πριν συμπληρώσει τα 85 της χρόνια. Είχε χαρακτηριστεί ως η «μεγάλη κυρία του θεάτρου», το οποίο υπηρέτησε για πολλές δεκαετίες ως πρωταγωνίστρια, αλλά και ως μεταφράστρια ή θιασάρχης.

Η μοναδική πρωταγωνίστρια στο Μέγαρο Μουσικής

Είχε τιμηθεί για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο το 2006 με το βραβείο «Κυβέλη», ενώ είναι η πρώτη Ελληνίδα που ερμήνευσε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου στην αγγλική γλώσσα και η μόνη που έχει πρωταγωνιστήσει 6 φορές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Επίσης, η Νόνικα Γαληνέα έπαιξε και στον κινηματογράφο, σε πέντε ταινίες, μεταξύ των οποίων «Η Λεωφόρος του Μίσους» και «Η Κόμισσα της Κέρκυρας», ενώ σποραδικές ήταν και οι εμφανίσεις της στην τηλεόραση.

Ο έρωτας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη

Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση, ιατρό, με τον οποίο έζησαν στο Παρίσι για πέντε χρόνια, όπου έκαναν τρεις κόρες, την ηθοποιό Αριέττα και τις Μαρία-Αμαλία, Αλεξία. Επίσης, μετά τον χωρισμό της με τον σύζυγό της, θα υπάρξει αγαπημένο ζευγάρι με τον μεγάλο πρωταγωνιστή Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο θα ζήσουν μαζί για 21 χρόνια, μέχρι το 1990.

«Με το που τον είδα έπαθε αμόκ. Τα βράδια ίδρωνα, πάγωνα, οι κόρες μου φοβούνταν», είχε πει κάποτε στον Γιάννη Πρετεντέρη. Ο έρωτάς τους τότε ήταν απαγορευμένος, καθώς ο Αλεξανδράκης ήταν παντρεμένος, είχε ήδη ένα παιδί και περίμενε δεύτερο. Ένα βράδυ προσποιούμενη πως δεν έχει αυτοκίνητο, είπε πως δεν είχε πως να γυρίσει σπίτι και έτσι ο ηθοποιός προσφέρθηκε να την γυρίσει.
«Μόλις φθάσαμε όχι μόνο με φίλησε, αλλά μου έδωσε μία και βρεθήκαμε κάτω από ένα δέντρο. Εκείνη την ώρα περνούσε ο κόσμος, ήταν όλοι κοσμικοί τότε στον Αστέρα».

«Πήγαινα από πίσω του και κοίταζα τον σβέρκο και τα μαλλιά του»

«Ήταν καλοκαίρι του 1969, τότε που πρωτοδουλέψαμε στο θέατρο “Μετροπόλιταν” της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στα “Μεγάλα Χρόνια” του Γεωργίου Ρούσσου. Εγώ ήμουν σε διάσταση από πολύ καιρό και εκείνη την εποχή έβγαινε επιτέλους το διαζύγιό μου.

Ο Αλέκος ήταν πάντα ο πρώτος που ερχόταν στην πρόβα και ο τελευταίος που έφευγε. Ήξερα πως ήταν παντρεμένος και πως είχε ένα αγοράκι. Δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα εκτός από “καλημέρα”, και επειδή δεν τολμούσα να τον κοιτάω πήγαινα από πίσω του και κοίταζα τον σβέρκο και τα μαλλιά του.
Ήταν πολύ ωραίος. Ένιωθα μεγάλη έλξη, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν πως μια μέρα, σύντομα, θα είμαστε ζευγάρι. Δεν φανταζόμουν καν πως του άρεσα.
Δεν μίλαγε ο άτιμος και εγώ ήμουν τρισχειρότερη. Έλεγα από μέσα μου: “Αντίσταση, βάλε αντίσταση, θα γίνεις ρεζίλι…”.

Αυτό που αισθανόμουν μέρα με τη μέρα μεγάλωνε

Την πρώτη φορά που μου μίλησε στην πρόβα, μου είπε: “Καλοκαίρι με τη Μόνικα”. Του είπα: “Μόνο που εμένα με λένε Νόνικα”. Και μου απάντησε: “Το ξέρω”.

Στο θέατρο “Μετροπόλιταν” μοιραζόμουν το καμαρίνι με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, την πρωταγωνίστρια του έργου. Δεν είχα υποψιαστεί πως δεν μπορούσε να με υποφέρει. Έδειχνε άγγελος επί της γης, αλλά πρέπει να είχε διαισθανθεί ότι άρεσα στον Αλεξανδράκη. Ένα βράδυ, στις 29 Ιουνίου 1969, μέρα Σάββατο, βγαίνοντας απ’ το καμαρίνι μας με κλείδωσε μέσα και έφυγε. Άρχισα να φωνάζω. Ο φύλακας δεν υπήρχε περίπτωση να με ακούσει.

Αν και φορούσε διπλά ακουστικά, ήταν θεόκουφος. Και με άκουσε ο Αλεξανδράκης από τη μάντρα, δύο τετράγωνα πιο κάτω, όπου είχε πάει να πάρει το αυτοκίνητό του. Γύρισε πίσω και μου άνοιξε μαζί με τον φύλακα, γιατί η άλλη είχε βάλει λουκέτο.

Του είπα πως δεν είχα αυτοκίνητο, παρόλο που είχα, ένα κάμπριο Triumph διθέσιο, το οποίο μόλις είχα πάρει. Το είχα στην ίδια μάντρα όπου είχε κι εκείνος το δικό του, αλλά, μια και ο Αλέκος έμενε στη Γλυφάδα κι εγώ στον Αστέρα της Γλυφάδας, με πήγε εκείνος. Στη διαδρομή έτρεμα ολόκληρη από τρακ και νόμιζα πως θα τρελαινόμουν. Όταν βγήκε απ’ το αυτοκίνητο για να με καληνυχτίσει, του είπα (πώς το τόλμησα ούτε ξέρω): ”Φίλησέ με”.

Εκείνος μου είπε “Άσ’ το καλύτερα” και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρεθήκαμε κάτω από ένα δέντρο, ενώ τ’ αυτοκίνητα περνούσαν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο ρίχνοντας τα φώτα τους επάνω μας…

Σύντομα ο γάμος του Αλεξανδράκη ήταν παρελθόν. Έφυγε από το σπίτι του και ήρθε να μείνει μαζί μου. Η γυναίκα του, ένας αξιοπρεπέστατος άνθρωπος, γύρισε στην Ελβετία με τα δυο παιδιά τους».

Ο χωρισμός τους έγινε με πολύ κόπο

«Χωρίσαμε με τον Αλέκο με πολύ κόπο, διατηρώντας πάντα μια πολύ ουσιαστική σχέση και αντιμετωπίζοντας τον χωρισμό μας με αλήθεια και σεβασμό. Αυτό έσωσε τη σχέση μας», είχε πει η μεγάλη κυρία του θεάτρου.

«Ένας λόγος για τον οποίο χώρισα από τον Αλέκο Αλεξανδράκη ήταν ο Χορν. Καθόλου δεν με σημάδεψε και δεν μου λείπει ο Χορν. Αντιθέτως, είχα έρθει σε τρομερή ρήξη μαζί του».

Το ξεκίνημα της ζωής της

Η Νόνικα Γαληνέα γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1938, από πατέρα δικηγόρο και μητέρα τη Θεοδοσία Καραϊωσηφόγλου. Σχολείο πήγε στη Νέα Μάκρη, ενώ σε ηλικία 14 ετών μεταγράφηκε στη Φλωρεντία. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο αγγλικό σχολείο Châtelard School στην Ελβετία, και στην ηλικία των 18 εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art.

Μια γεμάτη ζωή στο θέατρο

Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 με εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.

Από το 1969 έζησε και συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Μαζί, δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές, το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.

Στη μακρά της πορεία στο θέατρο θα ενώσει τις δυνάμεις της με καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου, όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ κ.ά.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, ένα μεγάλο διάστημα του χρόνου της ζει στο Λονδίνο. Έχει μεταφράσει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Έχει εκδώσει την αυτοβιογραφία της, με τίτλο «ζωή μου» (εκδόσεις Λιβάνη 2005) όπως και το βιβλίο «Επέστρεφε» (εκδόσεις Ιανός, 2007).

Πώς την αποχαιρέτησαν οι δικοί της άνθρωποι:

H Χριστίνα Πολίτη έγραψε: Αντίο αγαπημένη Nόνικα. Ήσουν πραγματικά one of a kind 💜 . 

Ο Ηλίας Ψινάκης έγραψε: Περάσαμε μία υπέροχη ζωή! Γέλια, πάρτυ, ταξίδια… Καλό ταξίδι αγαπημένη μου Νόνικα. Να μου φιλήσεις τον Αλέκο μου, την Ζωή, την Αλίκη και όλη την παρέα! Μου λείπεις ήδη…

Συλλυπητήριο μήνυμα του υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού Γ. Κουμεντάκη

«Την αποχαιρετούμε με εκτίμηση στη συνέπεια και στο πάθος της για το ελληνικό θέατρο» αναφέρει στο συλλυπητήριο μήνυμά του ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Γιώργος Κουμεντάκης για την απώλεια της Νόνικας Γαληνέα. Ο κ. Κουμεντάκης υπογραμμίζει μεταξύ άλλων, την καλλιέργεια, τον δυναμισμό και τον επαγγελματισμό της.

Ολόκληρο το συλλυπητήριο μήνυμα του υπουργού Πολιτισμού έχει ως εξής:

«Με την καλλιέργεια και τον δυναμισμό της, η Νόνικα Γαληνέα καθιερώθηκε για περισσότερα από 50 χρόνια, όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια στο ελληνικό θέατρο, αλλά ως μεταφράστρια, παραγωγός και επιχειρηματίας. Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σύντροφο και συμπρωταγωνιστή της επί δεκαετίες, δημιούργησε δύο θεατρικές σκηνές, το «Ιλίσια» και το «Στούντιο Ιλίσια», όπου ανέβηκε ένα πλήθος παραστάσεων που παρουσίαζε το εύρος των θεατρικών της ανησυχιών και τη διάθεσή της για διαρκή ενημέρωση. Δοκιμάστηκε με τόλμη, τόσο στο ελεύθερο θέατρο, αλλά και στις κρατικές σκηνές, σε πολλά είδη. Από την κωμωδία και το μπουλβάρ, μέχρι το αρχαίο δράμα και το μιούζικαλ, πάντοτε με τον επαγγελματισμό που τη διέκρινε και σύμφωνα με τις αρχές που έλαβε από τη μαθητεία και τις συνεργασίες της κοντά στους περισσότερους από τους σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου, τον Κάρολο Κουν, τον Αλέξη Μινωτή, τον Μίνω Βολανάκη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ανδρέα Βουτσινά, μεταξύ πολλών άλλων. Την αποχαιρετούμε με εκτίμηση στη συνέπεια και στο πάθος της για το ελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις κόρες της Αριέτα, Αμαλία και Αλέξια Μουτούση και στους πολλούς της φίλους».

Σχετικά άρθρα