Ο Πέτρος και η Ευαγγελία είναι δύο παιδιά με όνειρα που νιώθουν ίδιοι με εμάς και περιγράφουν των αγώνα που έκαναν και κάνουν για να μας πείσουν πως και αυτοί αξίζουν το ίδιο με μας. Άνοιξαν την καρδιά τους και μοιράστηκαν τις δυσκολίες και την απαξίωση που αντιμετώπισαν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους στην προσπάθειά τους να ζήσουν μία ζωή σαν Έλληνες, μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Ο Πέτρος σαν μαθητής δημοτικού ήθελε να συμμετάσχει στην παρέλαση του σχολείου μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, η φτώχεια όμως των γονιών του στεκόταν εμπόδιο. Η μητέρα του αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από το σχολείο για να του αγοράσει τα ρούχα και τότε θυμάται πως οι συμμαθητές του άρχισαν να τον χαρακτηρίζουν ζητιάνο και να τον χλευάζουν, τραυματίζοντας έτσι την παιδική του ψυχή. Η Ευαγγελία από την άλλη, δεν μπορεί να ξεχάσει το απαξιωτικό βλέμμα των φίλων της, που σε πολλά στάδια της ζωής της, την εμπόδιζε να μοιραστεί το ποια πραγματικά είναι.
Ζώντας σε μία κοινότητα, γεμάτη με στερεότυπα και φόβο, όπου τα παιδιά παντρεύονται ακόμα και από την ηλικία των 12 ετών, που στερούνται τα βασικά αγαθά, μας εξηγούν πως ακόμα και αν κάποιος ονειρεύεται να φύγει από τους καταυλισμούς και να έχει μια φυσιολογική ζωή, δυσκολεύεται. Η δική τους πραγματικότητα βρίσκεται μεταξύ δύο κόσμων, αναγκάζοντάς τους να παλεύουν καθημερινά για να γίνουν αποδεκτοί.
