<div align="center"><strong>Μαύρη Κωμωδία</strong><br /><br /><strong>"ευρέ εργά 2014</strong>"<br /><strong>της Μανίνας Ζουμπουλάκη</strong><br /><br /><strong>Σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη</strong><br /><br /><br /><strong><span style="text-decoration: underline;">Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 στις 17:00</span><br /><span style="color: #ffff00;">ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΒΑ </span><br />ΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5€</strong></div>
<p><br /><span>Πώς θα είναι, άραγε, το 2014; Θα υπάρχει ακόμα το χαράτσι; Θα έχει ανάψει κάποιος το φως στην άκρη του τούνελ; Θα έχει success το story;</span><br /><br /><span>Οι δύο γυναίκες από το μακρινά κοντινό αύριο, ξέρουν την απάντηση. Τη ζούνε κάθε μέρα. Και μιλούν μεταξύ τους. Για όλα. Όπως μόνο οι γυναίκες μιλάνε μεταξύ τους. Με τρόπο που φτιάχνει θέατρο. Ή έστω… οντισιόν. Και ο τύπος με την αυστηρή φωνή; Τι θέλει και τις διακόπτει κάθε τόσο; Και γιατί τις ζυγίζει;  </span><br /><br /><strong>ΕΥΡΕ ΕΡΓΑ 2014. Μια μαύρη κωμωδία που δεν έχει ιδέα πώς θα ευρέ εργά!<br /><br />ΓΙΑΤΙ ΕΥΡΕ ΕΡΓΑ, ΓΙΑΤΙ 2014… Σημειώνει η συγγραφέας του έργου Μανίνα Ζουμπουλάκη: </strong><br /><br /><em>“Με την Κρίση στο κεφάλι, σε σχεδόν-απελπισία, έπεσα πάνω στη Δήμητρα και την Κατερίνα: δύο κανονικές γυναίκες σε μη-κανονικές συνθήκες – υπό πίεση αυτές όπως κι εγώ – και ενώ μελετούσαμε τη Μόνη Λύση… προέκυψε το "Ευρέ Εργά". Ανέβηκε για πρώτη φορά με επιτυχία στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης το 2012. Μόνο που, η Δήμητρα και η Κατερίνα είναι στ’ αλήθεια δύο φίλες μου (άρα όχι εντελώς-εντελώς κανονικές, ή μάλλον πολύ-πολύ ιδιαίτερες…) Οι ρόλοι δηλαδή βασίστηκαν πάνω σε συζητήσεις που κάναμε παρέα – τσακ-μπαμ, μέσα στις μη-κανονικές συνθήκες που ζούμε όλοι τα τελευταία χρόνια.<br /><br /> Δεν ήθελα να τις αφήσω ήσυχες ή δεν με άφησαν αυτές, οπότε… το έργο ξανα-δουλεύτηκε από την Πέμη Ζούνη (στην σκηνοθεσία), με την Γαλήνη Τσεβά και την Βάνα Πεφάνη στους ρόλους των φιλενάδων μου. Ο ανδρικός ρόλος που είχε κοπεί  αρχικά, επανήλθε δριμύτερος και τον υποδύεται με φόρα ο Νίκος Σούλης. Μου φαίνεται διαφορετικό έργο το "Ευρέ Εργά 2014" – ίδιο, αλλά όχι ακριβώς, πιο τολμηρό και στα όρια του science fiction, με αγαπημένες ατάκες και χτυπημένους-από-τη-ζωή διαλόγους που πήραν επιπλέον διαστάσεις χωρίς να χάσουν την πλάκα τους… απέκτησαν περισσότερο βάθος; Μπορεί. Αν σας πω ότι η Δήμητρα και η Κατερίνα «ζούνε ανάμεσά μας» δεν θα λέω ψέματα – ούτε αυτές, άλλωστε.”   </em></p>
<p><em>Πηγή.<a href="http://www.mcf.gr/">http://www.mcf.gr/</a></em></p>