Καλησπέρα σας, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής. Πρόσφατα ο καλύτερος μου φίλος χώρισε, ήταν παντρεμένος με 2 παιδιά. Οι κόρες του τον λατρεύουν και μέχρι τώρα που έχει φύγει από το σπίτι, σχεδόν κάθε βράδυ κοιμούνται μαζί αλλά και το πρόγραμμα τους δεν έχει αλλάξει. Ο μπαμπάς τις πηγαίνει σχολείο, φροντιστήρια, ρυθμική. Θα πρέπει να σημειώσω ότι τα παιδιά και πριν κοιμόντουσαν μαζί στο ίδιο κρεβάτι με τον μπαμπά τους και πιο πολύ η μικρή. Τώρα, η μικρή δεν αφήνει τον μπαμπά της ούτε λεπτό όταν είναι μαζί. Η μητέρα τώρα, είναι ένα άλλο θέμα, στην αρχή από συναινετικό διαζύγιο που ήταν να βγάλουν, έχει καταλήξει να αλλάζει άποψη και διάθεση κάθε λεπτό. Ανέφερε ότι πήγε σε ψυχολόγο, χωρίς να το ξέρει ο πατέρας και την συμβούλεψε ότι τα παιδιά πρέπει να ζουν σε ένα σταθερό περιβάλλον και να κοιμούνται σε ένα μέρος. Ξέχασα να σας γράψω ότι τα παιδιά έχουν μάθει να κοιμούνται σε πολλά και διάφορα σπίτια, παππούδες-γιαγιάδες, θείους-θείες και φίλες των παιδιών. Το ερώτημα μου είναι αν αυτή η συμβουλή μπορεί να υλοποιηθεί, της ψυχολόγου, από την στιγμή που τα παιδιά είναι ευτυχισμένα ή αν όλα αυτά είναι λόγια της μητέρας. Σας ευχαριστώ πολύ.
Αναγνώστρια του boro.gr.
Συζητήσαμε τον προβληματισμό σας με τη συνεργάτιδά μας, παιδοψυχίατρο κυρία Μερσύνη Αρμενάκα.
Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε τα δυναμικά μιας οικογένειας,όταν δεν είμαστε μέλη της.Ιδίως σε ένα διαζύγιο στο οποίο μετράει πολύ το ποιος πήρε την απόφαση του διαζυγίου και αν και τα δυο μέρη είναι σύμφωνα στην διάλυση της συζυγικής σχέσης. Σε ερωτήματα που υπάρχει δικαστική διένεξη πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει διαζύγιο ή αν είναι σε διάσταση οι γονείς. Αν υπάρχει διαζύγιο πρέπει να γνωρίζουμε ποιος έχει την επιμέλεια των παιδιών. Οι γονείς οφείλουν για το καλό των παιδιών τους να έχουν μια κοινή γραμμή και αν γίνεται να έχουν συμβουλευτική από κοινού με κάποιον ειδικό της ψυχικής υγείας.
Καλό είναι να υπάρχει πρόγραμμα στην ζωή των παιδιών ώστε να νιώθουν ασφαλή μέσα από τη σταθερότητα της ζωής τους. Οι γονείς πρέπει να συνεννοούνται για τις μέρες και τις ώρες επικοινωνίας και αυτά να τηρούνται ώστε να μην απογοητεύονται τα παιδιά όταν υπάρχουν ακυρώσεις. Όταν υπάρχει μια χαοτική κατάσταση επιτείνεται το μπλέξιμο που αισθάνονται τα παιδιά. Τα παιδιά πρέπει να έχουν συχνή επικοινωνία και με τους δυο γονείς και να αποφεύγονται οι απαγορεύσεις επικοινωνίας ως μέσω διαχείρισης των διαφωνιών τους.
Το πρόγραμμα που έχουν τα παιδιά πρέπει όσο είναι δυνατό να συνεχίζεται .Να αποφεύγονται οι δραστικές αλλαγές ,όπως μετακομίσεις, αλλαγές σχολείων, απομάκρυνση από παππούδες και οικογενειακούς φίλους. Τα παιδιά καλό είναι. να έχουν το δικό τους χώρο στα σπίτια που μένουν ώστε να μην νιώθουν ξένα προς το περιβάλλον τους.
Δεν είναι καλή ιδέα τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας να κοιμούνται με τους γονείς καθώς έτσι δυσκολεύονται οι διαδικασίες αυτονόμησης και επιτείνεται το άγχος αποχωρισμού.
Τα πολλά σπίτια εμποδίζουν το αίσθημα του “ανήκειν” που πρέπει να έχουν τα παιδιά.Μπορούν εύκολα να προσαρμοσθούν στα δυο σπίτια του πατέρα και της μητέρας αλλά η περιπλάνηση από σπίτι σε σπίτι δεν ευνοεί το αίσθημα της ασφάλειας και της μονιμότητας που έχουν ανάγκη τα παιδιά.
