<p style="text-align: justify;"><strong><em>«Οι γονείς μου δε με καταλαβαίνουν».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Αν με αγαπούσαν, θα με καταλάβαιναν».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Στην οικογένειά μου δεν υπάρχει επικοινωνία». </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Άλλα τους λέω και άλλα καταλαβαίνουν». </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Τι έπαθαν οι γονείς μου και κάνουν έτσι»;</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Τα πήρα στο κρανίο με τους γονείς μου».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Μου τη σπάνε οι γονείς μου».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Άλλο message δίνω και άλλα καταλαβαίνουν».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>- «Δεν υπάρχει connection μαζί τους και γι' αυτό </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>πατάω delete ύστερα από κάθε συζήτησή μας».</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Μήπως αυτές είναι και δικές σου σκέψεις; Μήπως νιώθεις έτοιμος να πας στον «πόλεμο», κάθε φορά που πρόκειται να συζητήσεις με τους γονείς σου ; Χαλάρωσε. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Δεν υπάρχει μόνο «εμπόλεμη ζώνη», υπάρχει και «ουδέτερη ζώνη». Αναζήτησέ την και πέτυχε την καλή επικοινωνία με τους γονείς σου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Σύγκρουση γονέων – εφήβων</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Οι έφηβοι πολλές φορές λένε: «Αυτοί που ευθύνονται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι οι γονείς μας. Οι γονείς δε μας καταλαβαίνουν, οι γονείς δε μας ακούνε, οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την παρεξήγηση και τη λύση της. Και βέβαια υπάρχει καλή επικοινωνία όταν οι γονείς συμφωνούν με εμάς, όταν οι απόψεις μας ταυτίζονται».</p>
<p style="text-align: justify;">Όμως, η ταύτιση απόψεων δε μπορεί να είναι μια μόνιμη κατάσταση σε μια υγιή και ώριμη σχέση ανθρώπων.</p>
<p style="text-align: justify;">Η αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, αρκετές φορές, οδηγεί σε οικογενειακές συγκρούσεις. Μέσα από τη σύγκρουση προκύπτει η σύνθεση και στη συνέχεια, η βελτίωση, η εξέλιξη. Άρα, στη διαδικασία ωρίμανσης των μελών μιας οικογένειας και των σχέσεών τους είναι βασικό κομμάτι η ύπαρξη συγκρούσεων. Συγκρούσεις μεταξύ των γονιών, συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών, συγκρούσεις μεταξύ γονιών και παιδιών. Όποια μορφή και να παίρνει η σύγκρουση, αποτελεί μια εξελικτική διαδικασία, αρκεί να είναι μέσα σε πλαίσια.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τρόποι που συγκρουόμαστε:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε πέντε είδη (προβληματικών) συμπεριφορών που χρησιμοποιούμε  όταν συγκρουόμαστε:</p>
<p style="text-align: justify;">Αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε έντονη (συναισθηματικά) κατάσταση.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεχόμαστε την επιθετικότητα του άλλου και κατά κάποιο τρόπο υποτασσόμαστε.</p>
<p style="text-align: justify;">Αναζητάμε ένα «διαιτητή» για να ρυθμίσει τη σύγκρουση.</p>
<p style="text-align: justify;">ΚΥΡΙΩΣ γινόμαστε εμείς επιθετικοί και</p>
<p style="text-align: justify;">ΣΠΑΝΙΑ μπαίνουμε στη διαδικασία να βρούμε τις αιτίες των προβλημάτων και να τις αναλύσουμε.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αναζητώντας την «καλή επικοινωνία», συναντάμε πολλά εμπόδια και προβλήματα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τα παρατήσουμε ή να απογοητευτούμε. </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις οικογενειακές συγκρούσεις, ίσως, μερικές φορές, χρειάζεται να τις επιζητούμε. Αρκεί, να ξέρουμε για ποιο λόγο γίνονται και πώς να τις διαχειριστούμε.</p>
<p style="text-align: justify;">Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια μαγική συνταγή, που ακολουθώντας την να αποφεύγουμε τις οικογενειακές συγκρούσεις. Αυτά, όμως, που, ενδεχομένως, θα μας βοηθήσουν να έχουμε μια «ωραία σύγκρουση» είναι τα ακόλουθα:</p>
<p style="text-align: justify;">Να βρούμε τον κατάλληλο τόπο και χρόνο για να μιλήσουμε.</p>
<p style="text-align: justify;">Να ξεκαθαριστεί το πρόβλημα (να συνειδητοποιήσουμε την αιτία της σύγκρουσης).</p>
<p style="text-align: justify;">Να ακούσουμε προσεκτικά αυτά που έχει να μας πει η άλλη πλευρά και στη συνέχεια, να απαιτήσουμε το ίδιο και για εμάς.</p>
<p style="text-align: justify;">Να βρούμε την κατάλληλη λύση (κατόπιν υποχωρήσεων και από τις δυο πλευρές) και να υπάρξει από κοινού συμφωνία για την υλοποίησή της.</p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><strong style="font-size: 2em;">Σύγκρουση γονιών – διαζύγιο</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Δεν είναι όλοι οι γάμοι «επιτυχημένοι».</strong> Ορισμένες φορές, οι γονείς καταλήγουν στο διαζύγιο. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες ούτε για τους γονείς, αλλά ούτε και για τα παιδιά. Σε μια φάση της ζωής τους, που έχουν ανάγκη από σταθερότητα και ηρεμία, ίσως να υπάρχουν βίαιες καταστάσεις, φωνές, τσακωμοί, επιθετικότητα και διαρκείς εντάσεις. Ίσως η οικογένεια να έχει χωριστεί σε <strong>αντίπαλα στρατόπεδα</strong> που δε συμβιβάζονται. Ίσως υπάρχει <strong>ενοχοποίηση των παιδιών</strong> ή ακόμα και στιγματισμός τους από το κοινωνικό περιβάλλον.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τα ψυχολογικά προβλήματα εκδηλώνονται, κυρίως, όταν το παιδί βρίσκεται στο μέσο της σύγκρουσης, όταν είναι μάρτυρας σε σκηνές βίας μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπά και πρέπει να αποφασίσει ποιος από τους δύο έχει δίκιο.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">- Νιώθεις ότι παίρνεις το ρόλο του διαιτητή στους τσακωμούς των γονιών σου; <br />- Νιώθεις ένοχος/η για το διαζύγιο των γονιών σου;<br />- Νιώθεις ότι οι γονείς σου περιμένουν να τους ενισχύσεις ψυχολογικά μετά το διαζύγιό τους;</p>
<p style="text-align: justify;">Αν όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε σένα ή κάποιο φίλο/η σου, τότε οι παρακάτω<strong>προτάσεις</strong>, ίσως, είναι βοηθητικές.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Προσπάθησε <strong>να διατηρήσεις ίσες αποστάσεις και από τους δυο γονείς,</strong> <br />για να καταφέρεις να διατηρήσεις την ψυχική σου ισορροπία.</li>
</ul>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>Να είσαι προετοιμασμένος/η ότι θα νιώσεις πολλά και διαφορετικά συναισθήματα.</strong> <strong>Όλα είναι φυσιολογικά.</strong> Δώσε τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό σου να χειριστεί πράγματα και καταστάσεις.</li>
</ul>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>Δε βοηθά καθόλου να περνάς αυτήν την κατάσταση μόνος/η σου.</strong> Η υποστήριξη από άλλους είναι πολύ σημαντική, καθώς περνάς μια περίοδο μεγάλων αλλαγών.</li>
</ul>
<ul style="text-align: justify;">
<li><strong>Μην παραμελείς τον εαυτό σου. Άκου τον εαυτό σου και τις ανάγκες του.</strong>Βρες χρόνο για να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν για να «γεμίσεις τις μπαταρίες σου».</li>
</ul>
<ul>
<li style="text-align: justify;">Αν μόνος/η σου νιώθεις ότι πνίγεσαι από αυτήν την κατάσταση και δεν ξέρεις τι είναι το καλύτερο για σένα και πώς να το καταφέρεις, τότε <strong>απευθύνσου σε κάποιον ειδικό για να σε κατευθύνει.</strong></li>
</ul>
<p><strong><br /></strong></p>
<p><strong>Φυγή από το σπίτι – απομόνωση</strong></p>
<p><strong>Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τον αριθμό των εφήβων που φεύγουν, είτε για μικρότερο, είτε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το σπίτι τους. Πάντως, η φυγή από το σπίτι αποτελεί μια πραγματικότητα.</strong></p>
<p>Ο έφηβος, κυρίως κατά τη διάρκεια έντονων συγκρούσεων με τους γονείς ή λίγο μετά, βρίσκει τη δύναμη να κλειστεί στο δωμάτιό του ή να φύγει από το σπίτι. Σταματά τον καβγά, βάζει ένα όριο που εμποδίζει τη μεγαλύτερη σύγκρουση. Η αγωνία του γονιού είναι ότι χάνει τον έλεγχο, ενώ η αγωνία του εφήβου ότι θα ξεπεράσει τα όρια και θα αντιδράσει υπερβολικά.</p>
<p>Συνήθως, οι έφηβοι που εγκαταλείπουν το σπίτι τους πηγαίνουν σε φίλους ή σε κοντινά τους πρόσωπα, που δεν τους κατακρίνουν και με τα οποία αισθάνονται άνετα. Σε άλλες περιπτώσεις, κλειδώνονται στο δωμάτιό τους, αναζητώντας ένα «καταφύγιο στην καταιγίδα» και επανέρχονται μόνο όταν σταματήσει να είναι ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι.</p>
<p>Η φυγή είναι σημάδι προσπάθειας αυτονομίας και αυτοδιάθεσης του εφήβου. Είναι προσπάθεια διαφύλαξης της ηρεμίας και αποφυγής του εξαναγκασμού. Και βέβαια, έχει να κάνει και με τον τρόπο λειτουργίας της οικογένειας και των ισορροπιών της.</p>
<p>Η απομόνωση, όμως, δε λύνει το πρόβλημα, απλά το μεταθέτει χρονικά. Καλό είναι να μη βιαζόμαστε να χειριστούμε μια κατάσταση, την ώρα που επικρατεί ένταση, επιθετικότητα και νεύρα. Όμως από την άλλη, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι μόνο με επικοινωνία περνούν οι κρίσεις. Ο διάλογος και η προσπάθεια για από κοινού λύση είναι η μόνη αποδοτική μέθοδος. Δε σημαίνει ότι με το να αντιδράσουμε υπερβολικά ή σπασμωδικά κερδίζουμε την αυτονομία και την ταυτότητά μας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να διασφαλίσουμε τα «θέλω» μας και να περιφρουρήσουμε την ησυχία μας.</p>
<p>Αν είσαι έφηβος και ο ίδιος νιώθεις αδύναμος να χειριστείς την κατάσταση, ζήτα βοήθεια από κάποιον φίλο ή από κάποιον ειδικό.</p>
<p>Μην ξεχνάς ότι και οι γονείς σου υπήρξαν κάποτε έφηβοι</p>
<p>και μπορούν να σε καταλάβουν.</p>
<p>Αρκεί να τους υπενθυμίσεις τον τρόπο.</p>