Πώς συνδέεται η κατανάλωση κρέατος με την καρδιοπάθεια;

03/01/2014
Ομάδα Σύνταξης
Καρδιολογία

Από το βιβλίο του Andreas Moritz, "Το πλήρες βιβλίο της εναλλακτικής ιαρτικής"
Προκειμένου να επεξηγήσω την εξέλιξη της καρδιοπάθειας (από ανύπαρκτη έως υπ’αριθμόν ένα θανατηφόρα νόσος) στο δυτικό ημισφαίριο, χρησιμοποιώ στατιστικές τάσεις για την ανάπτυξη της νόσου στη Γερμανία, η οποία είναι ένα αντιπροσωπευτικό σύγχρονο βιομηχανοποιημένο κράτος. Το 1800, η κατανάλωση κρέατος στη Γερμανία ήταν περίπου 13 κιλά ανά άτομο ετησίως. Μετά από 100 χρόνια, η κατανάλωση κρέατος ήταν σχεδόν τριπλάσια – 38 κιλά ανά άτομο ετησίως. Το 1979, είχε φτάσει τα 94,2 κιλά ανά άτομο ετησίως – δηλαδή σημειώθηκε αύξηση κατά 725 τοις εκατό μέσα σε λιγότερο από 180 χρόνια. Κατά την περίοδο 1946 – 1978, η κατανάλωση κρέατος στη Γερμανία αυξήθηκε κατά 90 τοις εκατό και τα καρδιακά επεισόδια εικοσαπλασιάστηκαν. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι αριθμοί δεν περιλαμβάνουν την κατανάλωση λιπών. Κατά την ίδια περίοδο, η πρόσληψη λιπών παρέμεινε ίδια, ενώ η κατανάλωση δημητριακών και πατάτας, που αποτελούν βασικές πηγές φυτικής πρωτεΐνης, μειώθηκε κατά 45 τοις εκατό. Κατά συνέπεια, τα λίπη, οι υδατάνθρακες και οι φυτικές πρωτεΐνες δεν μπορούν να θεωρηθούν παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο. Έτσι, φαίνεται ότι το κρέας ευθύνεται για την εντυπωσιακή αύξηση αυτής της εκφύλισης των αιμοφόρων αγγείων.
 Με δεδομένο ότι τουλάχιστον το 50 τοις εκατό του πληθυσμού της Γερμανίας είναι υπέρβαρο – και τα υπέρβαρα άτομα καταναλώνουν περισσότερο κρέας συγκριτικά με τα άτομα φυσιολογικού βάρους – η πρόσληψη κρέατος από υπέρβαρα άτομα πρέπει τουλάχιστον να τετραπλασιάστηκε κατά τα 33 χρόνια που ακολούθησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παχυσαρκία θεωρείται βασικός συντελεστής κινδύνου για την υπέρταση και την εκδήλωση καρδιοπάθειας.
 Σύμφωνα με στατιστικές που δημοσιεύτηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) το 1978, η ετήσια αύξηση καρδιακών επεισοδίων στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης συνοδεύτηκε από μία συνεχή αύξηση της πρόσληψης κρέατος. Αυτή η αύξηση άγγιζε τα 4 κιλά ανά άτομο ετησίως. Αυτό δείχνει ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πληθυσμός έπαψε να τηρεί υγιεινή παμφαγική δίαιτα και στράφηκε σε μια δίαιτα πολύ πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες και πολύ χαμηλή σε υδατάνθρακες όπως τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, δεν σημειώθηκαν αλλαγές στην πρόσληψη λίπους. Τα καρδιακά επεισόδια και η αρτηριοσκλήρυνση άρχισαν να αυξάνονται στη Γερμανία και τα άλλα βιομηχανοποιημένα κράτη μετά τον πόλεμο. Σήμερα, αυτές οι διατροφικές αλλαγές ευθύνονται για το 50 τοις εκατό και πλέον όλων των θανάτων, με την εξαίρεση των ιατρογενών θανάτων.
 Παρότι δεν προσλαμβάνουν λιγότερα λίπη από τους κρεατοφάγους, οι χορτοφάγοι εμφανίζουν τα χαμηλότερα ποσοστά θανάτων από καρδιοπάθεια. Το περιοδικά Journal of the American Medical Association αναφέρει ότι η χορτοφαγία μπορεί να προλάβει το 97 τοις εκατό όλων των στεφανιαίων αποφράξεων. Ο λόγος της ουσιαστικής ανυπαρξίας της στεφανιαίας νόσου στους χορτοφάγους είναι η ισορροπημένη πρόσληψη υδατανθράκων και η χαμηλή ή μηδενική πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης. Επομένως, η πρόσληψη λιπών απλώς συνοδεύει τη νόσο – σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί γενεσιουργό αίτιο. (Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, τα ιδιαίτερα τοξικά τρανς- λιπαρά οξέα που απαντούν στα ραφιναρισμένα έλαια και τη μαργαρίνη, αποτελούν εξαίρεση.) Η διαρκής μαζική υστερία που πρεσβεύει ότι τα λίπη, τα οποία εν γένει συσχετίζονται με τη χοληστερόλη, αποτελούν το βασικό αίτιο της καρδιοπάθειας, είναι παντελώς αβάσιμη, παρωχημένη και αντιεπιστημονική.
 Η πρωτεϊνική δίαιτα South Beach Diet προκαλεί ασιτία, αφενός επειδή εναποθέτει στα τοιχώματα των αρτηριών και των τριχοειδών αγγείων υπέρμετρη ποσότητα πρωτεϊνών, αφετέρου επειδή μειώνει σημαντικά την πρόσληψη ενέργειας από υδατάνθρακες. Αυτό σαφώς συνεπάγεται απώλεια κιλών, αλλά με συνέπειες για τα νεφρά, το ήπαρ και την καρδιά. Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος ακολουθούσε τη South Beach Diet και υποβλήθηκε σε τετραπλό μπαι-πάς, υπέστη τις συνέπειες της πρωτεϊνικής δίαιτας. Εκατομμύρια Αμερικανοί ακολουθούν τα χνάρια του.
Τόμος 2, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, 2013