<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπερα. Λέγομαι βικη, είμαι 31χρόνων παντρεμένη 1χρονο και εχουμε ενα αγορακι 15 ετων. Το πρεοβλημα μου ειναι οτι τους τελευταιους 2 μηνες η ψυχολογια μου δεν ειναι και πολυ καληπριν λιγο καιρο προσπαθουσα να βρω χρονο να παω να βαψω τα μαλλια μουνα κανω τα νυχια μουκατι που να με κανει εστω και λιγο να νοιωσω ομορφααλλα και αυτο ακομα νοιωθω να με κουρασεο μικρος χαζογκρινιαζειο αντρας μου καθε απογευμα παει σε καποιο μαθημα και δεν αισθανομαι κατι να με γεμιζειχρονο για χομπι δεν εχω και καποιες φορες τα βραδια πριν κοιμηθω στις 2.30 με πιανει ο υπνος και κλαιω ενω θα πρεπε να νιώθω καλά που εχω μια ευτυχισμενη οικογενεια. Συγγνώμη αν σας κουρασα. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια, στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κστσαρός. </span></p>
<p style="text-align: justify;"> <img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Από ότι φαίνεται η συγκεκριμένη κοπέλα προσπαθεί πάρα πολύ. Έχει μια συγκεκριμένη εικόνα της ιδανικής οικογένειας και δίνει πολλές συμβουλές στον ίδιο της τον εαυτό για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα και δεν αφήνει την ίδια να απολαύσει όλο αυτό που ζει, να ζήσει την ευτυχία της. Βρίσκεται σε μια διαρκή κόπωση όσον αφορά το τι πρέπει να κάνει το τι πρέπει να προσφέρει και δεν απολαμβάνει. Αυτό είναι μια από τις βασικές αιτίες που οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν θλίψη. Είναι υπερδοτικοί προσπαθούν να δώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα και δεν χαίρονται την ουσία της οικογένειας. Πρέπει να αποζητούμε όμως και το χαμόγελο και την χαρά μέσα από την οικογένειά μας. Και όχι να περιμένουμε πάντα την υπερβολική ικανοποίηση αλλά να αφήνουμε τα πράγματα να εξελίσσονται και από μόνα τους- δεν είναι ο αυτοσκοπός πάντα η χαρά, δεν πρέπει να έχουμε πάντα ιδανικές εικόνες στο μυαλό μας όσον αφορά την οικογένεια. Αυτό είναι κάτι που επίσης πρέπει να προσέχουμε πολύ στις οικογενειακές μας σχέσεις. Aς σκεφτεί η αναγνώστριά μας όμως και το εξής: Το να νιώθει έτσι είναι επιβαρυντικό και για τα παιδιά, μπορεί να σκεφτούν αν οι γονείς μας νιώθουν άσχημα μήπως είμαστε βάρος γι΄αυτούς; Μήπως φταίμε εμείς, δηλαδή;  </p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p><strong> </strong></p>
<p><strong> </strong></p>