<p>Το 1953 έχασε φίλους, γνωστούς και το σπίτι της με τον φονικό σεισμό. Τώρα ξεσπιτώνεται για δεύτερη φορά και είναι αναγκασμένη να κοιμάται στο αυτοκίνητο.</p>
<div class="PHOTOmain"><a title="«Εχω εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Θυμάμαι σκοτωμένους να τους κουβαλούν με τα κάρα. Το σπίτι μας ισοπεδώθηκε», θυμάται η 72χρονη Μαρία Βικεντία Λουκέρη" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/low/newego_LARGE_t_420_54306415.JPG" rel="lightbox-group1"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/engine/newego_LARGE_t_420_54306415_type12713.jpg" alt="«Εχω εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Θυμάμαι σκοτωμένους να τους κουβαλούν με τα κάρα. Το σπίτι μας ισοπεδώθηκε», θυμάται η 72χρονη Μαρία Βικεντία Λουκέρη" width="480" border="0" /></a>
<div class="photoscaption">«Εχω εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Θυμάμαι σκοτωμένους να τους κουβαλούν με τα κάρα. Το σπίτι μας ισοπεδώθηκε», θυμάται η 72χρονη Μαρία Βικεντία Λουκέρη</div>
</div>
<p>Η 72χρονη Μαρία Βικεντία Λουκέρη, γέννημα-θρέμμα Ληξουριώτισσα, ζει για δεύτερη φορά το ίδιο δράμα.</p>
<p>«Ημουν μικρό παιδί τότε και θυμάμαι τον μακαρίτη τον πατέρα μου να λέει πώς άνοιγε η πλατεία και κατάπινε ανθρώπους. Εχω εικόνες φρίκης μέσα στο μυαλό μου. Θυμάμαι σκοτωμένους να τους κουβαλούν με τα κάρα. Εχασα τότε φίλους και γνωστούς. Το σπίτι μας ισοπεδώθηκε». Εκείνη σώθηκε επειδή ο πατέρας της είχε φροντίσει να απομακρύνει την οικογένειά του από το σπίτι.</p>
<p>«Πριν από τον μεγάλο σεισμό είχε γίνει ένας άλλος, σαν προειδοποιητικός. Ηταν επτά το πρωί και ο μακαρίτης ο πατέρας μου, ιερέας τότε στον Αγιο Γεράσιμο στο Ληξούρι, ήρθε, μας πήρε, μας κατέβασε από το σπίτι και μας πήγε σε ένα χωράφι που είχαμε. Εκεί μέναμε. Και μετά από λίγες μέρες έγινε ο μεγάλος, ο καταστροφικός σεισμός. Δεν έμεινε πέτρα στην πέτρα. Μόνο μια σκόνη έβλεπες από το Ληξούρι. Τριώροφο ήταν το σπίτι μας και ισοπεδώθηκε. Μετά ο στρατός φύλαγε για να μη γίνουν λεηλασίες».</p>
<p>Φέρνοντας πίσω στη μνήμη της τα όσα τραγικά έζησε σε ηλικία μόλις 11 ετών, με δυσκολία συγκρατεί έναν λυγμό. «Κοιμόμασταν σε σκηνές όλο τον χειμώνα μέχρι να φτιάξουμε μια παράγκα να βάλουμε μέσα το κεφάλι μας. Και τώρα, ξανά πάλι τα ίδια».</p>
<p><strong>Κοιμάται στο αυτοκίνητο</strong></p>
<div class="positionPHOTO_2"><a title="Ηλικιωμένοι μεταφέρθηκαν από το γηροκομείο στο κλειστό γήπεδο" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/low/assets_LARGE_t_420_54306192.JPG" rel="lightbox-group1"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/engine/assets_LARGE_t_420_54306192_type12128.jpg" alt="Ηλικιωμένοι μεταφέρθηκαν από το γηροκομείο στο κλειστό γήπεδο" width="480" border="0" /></a>
<div class="photoscaption">Ηλικιωμένοι μεταφέρθηκαν από το γηροκομείο στο κλειστό γήπεδο</div>
</div>
<p><span>Αυτές τις μέρες, η κ. Λουκέρη κοιμάται στο αυτοκίνητό της ή στο κλειστό γυμναστήριο στο Ληξούρι. Στο σπίτι όπου έμενε πριν τα Ρίχτερ χτυπήσουν ξανά το μαρτυρικό νησί του Ιονίου δεν μπαίνει. Κατοικούσε εκεί με ενοίκιο και όπως λέει «δεν έχει αφήσει μέσα τίποτα όρθιο ο σεισμός. Ολα τα έχει σπάσει». Το ίδιο το σπίτι έχει υποστεί ζημιές. Δεν δείχνει να είναι μη κατοικήσιμο. Ομως εκείνη φοβάται, όπως όλοι άλλωστε στην Κεφαλονιά.</span></p>
<p> </p>
<div class="positionPHOTO_1"><a title="Στρατιώτες στήνουν σκηνές για τους πληγέντες στο γήπεδο του Ληξουρίου<br/>" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/low/assets_LARGE_t_420_54306193.JPG" rel="lightbox-group1"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20140205/engine/assets_LARGE_t_420_54306193_type12128.jpg" alt="Στρατιώτες στήνουν σκηνές για τους πληγέντες στο γήπεδο του Ληξουρίου " width="480" border="0" /></a>
<div class="photoscaption">Στρατιώτες στήνουν σκηνές για τους πληγέντες στο γήπεδο του Ληξουρίου</div>
</div>
<p>Η κόρη της η Ελένη τρέχει με τους εθελοντές για να βοηθήσει όπως μπορεί, να μοιράσει τρόφιμα. Αλλωστε το κατάστημά της στο Ληξούρι έχει υποστεί σημαντικές ζημιές.</p>
<p>«Είχα μαγαζί», μας έλεγε χαρακτηριστικά χθες. Ακουγόταν όμως τρομοκρατημένη. Και ήταν. Από τις φήμες που κυκλοφόρησαν περί εκκένωσης του Ληξουρίου. «Μας τρομοκρατούν. Ολοι ρωτούν αν ισχύει η εκκένωση. Μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα μέσα σε χρόνο ρεκόρ». Κοιμάται κι αυτή στο αυτοκίνητο και τρέμει το ενδεχόμενο ενός μεγαλύτερου σεισμού.</p>
<p>Η μητέρα της δεν ξέρει πια τι να πρωτοσκεφτεί. Στα ενοικιαζόμενα δωμάτια που διατηρεί οι ζημιές είναι σημαντικές, λέει. Τώρα το μόνο που εύχεται είναι να σταματήσει όλο αυτό εδώ. Να μην υπάρξει συνέχεια.</p>
<p>«Είναι η δεύτερη φορά που ξεσπιτώνομαι. Εχει σταματήσει το μυαλό μου. Ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη γίνει κάτι χειρότερο. Εχω ακόμη τις φρικτές εικόνες από το 1953 και είμαι πολύ τρομοκρατημένη. Δεν θέλω να ζήσω πάλι τις ίδιες καταστάσεις. Τουλάχιστον τα σπίτια ξαναγίνονται. Οι άνθρωποι όχι»…</p>
<p> </p>
<p>Πηγή: <a href="http://www.ethnos.gr">www.ethnos.gr</a> </p>
Menu
