<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5575" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5582" style="color: #741b47; font-family: 'trebuchet ms', sans-serif;"><strong id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5581"><span id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5580" style="text-decoration: underline;">Η λύπη δεν είναι κατάθλιψη</span></strong></span></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5586" class="yiv4241990085gmail_default">
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5584" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>«Γιατρέ, απ’ ό,τι κατάλαβα ισχυρίζεστε ότι η παραμορφωμένη σκέ­ψη είναι, η μόνη αιτία της κατάθλιψης. Αν όμως τα προβλήματα μου εί­ναι πραγματικά;» </strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong> </strong></em></div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5588" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>Πρόκειται για μια από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που συναντώ σε διαλέξεις και εφαρμοσμένα εργαστήρια (workshops) για τη γνωστική θεραπεία.  Πολλοί ασθενείς τη θέτουν στην αρχή της θερα­πείας, απαριθμώντας μια σειρά «πραγματικών» προβλημάτων τα οποία είναι σίγουροι ότι προκαλούν «πραγματικές καταθλίψεις». </strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong> </strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>Από τον ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Άαρον Μπεκ. Επιστημονική επιμέλεια κειμένου, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Δρ. Γρηγόρης Σίμος </strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/eidikoi/psyxiatroi/grigoris-simos.jpg" alt="" width="88" height="88" /> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Τα πιο συνη­θισμένα γεγονότα που μου αναφέρουν ως πηγή της κατάθλιψης είναι:</div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5592" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">-<em><strong> Χρεοκοπία ή φτώχεια.</strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>- Μεγάλη ηλικία (μερικοί άνθρωποι επίσης θεωρούν τη βρεφική ηλι­κία, την παιδική ηλικία, την   εφηβεία, τη νεαρή ενήλικη και την τρίτη ηλι­κία ως περιόδους αναπόφευκτης κρίσης).</strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>- Μόνιμη σωματική αναπηρία.</strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>- Θανάσιμη ασθένεια.</strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><em><strong>- Τραγική απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.</strong></em></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να προσθέσετε πολλά ακόμη. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Ωστόσο, κανένα από τα παραπάνω δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια «πραγματική κατάθλιψη». </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Το πραγμα­τικό ερώτημα στο σημείο αυτό είναι πώς να τραβήξουμε μια διαχώρισακή γραμμή ανάμεσα στα επιθυμητά και ανεπιθύμητα αρνητικά συναισθή­ματα. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ «υγιούς λύπης» και κατάθλιψης;</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η διάκριση είναι απλή. Η λύπη είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που δημιουργείται από μια πραγματική μη διαστρεβλωμένη αντίληψη ε­νός αρνητικού γεγονότος που αφορά απώλεια ή απογοήτευση. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η κατά­θλιψη είναι μια ασθένεια που πηγάζει πάντα από σκέψεις που κατά κά­ποιον τρόπο είναι παραμορφωμένες. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Για παράδειγμα, όταν πεθάνει ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, σκέφτεστε: «Τον (ή την) έχασα και θα μου λείψει η στοργή και η αγάπη που μοιραζόμασταν». </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Τα συναισθήματα που δημιουργεί μια τέτοια σκέψη είναι τρυφερά, αληθινά και επιθυμη­τά. Αυτού του είδους τα συναισθήματα αυξάνουν τον ανθρωπισμό σας και δίνουν βάθος στο νόημα της ζωής. Με τον τρόπο αυτό κερδίζετε α­πό την απώλειά σας. Στην αντίθετη περίπτωση θα σκεφτείτε: «Ποτέ ξανά στη ζωή μου δε θα ευτυχήσω γιατί εκείνος (ή εκείνη) πέθανε. Είναι άδικο!». Οι σκέψεις αυτές θα σας γεννήσουν συναισθήματα αυτολύπησης και απόγνωσης. Και επειδή τα συναισθήματα αυτά είναι βασισμένα σ’ έναν παραμορφω­μένο τρόπο σκέψης, θα σας οδηγήσουν στην ήττα και την απελπισία.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Και η κατάθλιψη και η λύπη μπορούν να εκδηλωθούν μετά από μια απώλεια ή αποτυχία των προσπαθειών σας να εκπληρώσετε ένα στόχο τεράστιας προσωπικής σημασίας. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Η λύπη εμφανίζεται ιοστόσο χωρίς πα­ρομόρφωση. Αφορά μια διακύμανση του συναισθήματος και συνεπώς έ­χει κάποιο χρονικό όριο. </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong> </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Ποτέ δεν προκαλεί ελάττωση της αυτοεκτίμη­σής σας. </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Η κατάθλιψη είναι περισσότερο καθηλωμένη — τείνει να συ­νεχίζεται ή να επαναλαμβάνεται επ’ αόριστον και προκαλεί πάντα μεί­ωση της αυτοεκτίμησης.</strong></div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5596" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Όταν μια κατάθλιψη εκδηλώνεται μετά από ένα σαφή «στρεσογόνο» παράγοντα, όπως αρρώστια ή θάνατος ενός αγαπημένου σας προσοάπου ή μια κακοτυχία στις επιχειρήσεις σας, ονομάζεται ορισμένες φορές «α­ντιδραστική κατάθλιψη». </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί το «στρεσογόνο» γεγονός που προκάλεσε το ε­πεισόδιο.  Αυτές οι καταθλίψεις ονομάζονται συχνά «ενδογενείς», γιατί τα συμπτώματα τους δε φαίνονται να εκλύονται από κάποιον αντικειμε­νικό εξωτερικό παράγοντα. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Και στις δύο όμως περιπτώσεις η αιτία της κατάθλιψης είναι ίδια: οι διαστρεβλωμένες, αρνητικές σκέψεις σας. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η ψυχολογική αυτή κατάσταση δεν έχει καμιά χρήσιμη ή θετική λειτουρ­γία και αντιπροσωπεύει μια από τις χειρότερες μορφές ψυχικής ταλαιπωρίας. Η μόνη της αντισταθμιστική αξία είναι η προσωπική εξέλιξη που βιιονετε μόλις συνέλθετε από την ασθένεια αυτή.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το εξής: </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong> </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Όταν συμβαίνει ένα αρνη­τικό γεγονός, τα συναισθήματα σας δημιουργούνται αποκλειστικά από τον τρόπο σκέψης και αντίληψής σας. Τα συναισθήματά σας πηγάζουν από τη σημασία που αποδίδετε στις διάφορες καταστάσεις. Ένα σημα­ντικό ποσοστό της ψυχικής σας οδύνης θα οφείλεται στις παραμορφώ­σεις που χαρακτηρίζουν τις σκέψεις σας. Όταν θα εξαλείψετε αυτές τις παραμορφώσεις, θα ανακαλύψετε ότι η αντιμετώπιση του «πραγματικού προβλήματος» θα σας είναι λιγότερο επώδυνη.</strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Ας δούμε όμως τι συμβαίνει. Ένα σαφώς πραγματικό πρόβλημα α­φορά μια σοβαρή αρρώστια όπως ο καρκίνος. </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Το δυσάρεστο είναι ότι η οικογένεια και οι φίλοι του πληγέντος ατόμου είναι τόσο σίγουροι ότι είναι τελείως φυσιολογικό ο ασθενής να νιώθει κατάθλιψη, που δεν α­ναρωτιούνται για τη βαθύτερη αιτία της κατάθλιψης, η οποία τις περισ­σότερες φορές αποδεικνύεται αναστρέψιμη. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Στην ουσία, οι καταθλίψεις που ξεπερνιούνται πολύ πιο εύκολα είναι εκείνες που συναντιούνται σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα θανάτου. Και ξέρετε γιατί; Τα θαρραλέα αυτά άτομα είναι οι καλύτεροι αγωνιστές που έβλεπαν πάντα τη ζωή με αισιοδοξία. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Συνήθους, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τον εαυ­τό τους με όποιον τρόπο μπορούν. Η στάση αυτή πετυχαίνει να μετατρέ­ψει τις μη αναστρέψιμες, «πραγματικές» δυσκολίες σε ευκαιρίες για προ­σωπική ανάπτυξη.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> Για το λόγο αυτό βρίσκω το χαρακτηρισμό τιον «πραγ­ματικών καταθλίψεων» αντιφατικό και αποτυχημένο. Η άποψη ότι η κα­τάθλιψη είναι αναγκαίο επακόλουθο μου φαίνεται απάνθρωπη, κατα­στροφική και στείρα. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Ας προχωρήσουμε όμως σε κάποιες λεπτομέρειες και μπορείτε μόνοι σας να βγάλετε συμπεράσματα.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Απώλεια της ζωής.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Η Ναόμι, μια γυναίκα που είχε περάσει τα σαρά­ντα, έλαβε μια αναφορά από το γιατρό της ότι μια «σκιά» φαινόταν στην ακτινογραφία θώρακος που είχε κάνει. </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Πίστευε ότι το να πηγαίνεις στους γιατρούς ήταν ένας τρόπος για να προκαλείς τη μοίρα σου κι έτσι ανέ­βαλλε συνεχώς να κάνει κι άλλες εξετάσεις. Όταν όμως το πήρε απόφα­ση, οι χειρότερες υποψίες της επιβεβαιώθηκαν. </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Μια επώδυνη βιοψία α- ποκάλυψε την ύπαρξη κακοηθιόν κυττάρων και η αφαίρεση του πνεύμο­να που ακολούθησε φανέρωσε ότι ο καρκίνος είχε ήδη κάνει μετάσταση.</em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Τα νέα αυτά έπεσαν στο σπίτι της Ναόμι σαν βόμβα. </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Καθώς περνού­σαν οι μήνες γινόταν ολοένα και πιο μελαγχολική. </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em> </em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong><em>Γιατί; Δεν έφταιγε τόσο η σωματική αδυναμία από την ασθένεια ή τη χημειοθεραπεία — αν και σίγουρα αυτά της δημιουργούσαν πρόβλημα —, αλλά το γεγονός ό­τι έπρεπε να εγκαταλείψει τις καθημερινές της δραστηριότητες που ήταν τόσο σημαντικές για το αίσθημα της ταυτότητας και για την αξιοπρέπειά της. Δεν μπορούσε πια να κάνει δουλειές στο σπίτι (ο σύζυγός της έπρε­πε να αναλάβει τώρα το ρόλο της) και έπρεπε να αφήσει τις δύο μερικής απασχόλησης δουλειές της, μία από τις οποίες ήταν εθελοντική εκμάθη­ση ανάγνωσης στους τυφλούς.</em></strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Μπορεί βέβαια να ισχυριστείτε: «Τα προβλήματα της Ναόμι είναι πραγματικά. </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5602" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5600" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η δυστυχία της δεν οφείλεται σε γνωστικές παραμορφώ­σεις, αλλά στην ίδια την κατάστασή της».</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Ήταν όμως τόσο αναπόφευκτη η κατάθλιψή της αυτή;</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> Τη ρώτησα για­τί η μείωση των δραστηριοτήτων της την αναστάτωνε τόσο πολύ. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>Της ε­ξήγησα την έννοια των «αυτόματων σκέψεων» και στη συνέχεια έγραψε τις εξής αρνητικές σκέψεις: </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong> </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>(1) Δεν προσφέρω πια στην κοινωνία.</strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong> (2) Δεν εξελίσσομαι στον προσωπικό τομέα. </strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>(3) Δεν μποροί) να διασκεδάσω πραγ­ματικά.</strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"><strong>(4) Είμαι ανήμπορη και εξαρτημένη από το σύζυγό μου.</strong></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Όταν είδα αυτά που έγραψε, πέταξα απ’ τη χαρά μου! Οι σκέψεις αυτές δεν ήταν καθόλου διαφορετικές από τις σκέψεις των σωματικά υ­γιών καταθλιπτικών ασθενών που συναντώ καθημερινά στο επάγγελμά μου. Η κατάθλιψη της Ναόμι δεν είχε προκληθεί από τον καρκίνο, αλ­λά από την «κακοήθη» στάση της, που την έκανε να εκτιμά την αίσθηση της αξίας της από το βαθμό της δημιουργικότητάς της! Επειδή πάντα ταύ­τιζε την προσωπική της αξία με τις επιτυχίες της, ο καρκίνος σήμαινε: «Έχεις ξοφλήσει! Είσαι έτοιμη για πέταμα!». </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η πεποίθησή της αυτή μου έδωσε την ευκαιρία να παρέμβω!</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Της πρότεινα να κάνει μια γραφική παράσταση της προσωπικής της αξίας από τη γέννηση ως το θάνατό της </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> <img src="/contentfiles/photos/SXHMA-9-1-KATATHLIPSI-DEN-EINAI.jpg" alt="" width="500" height="853" /></div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Έβλεπε την αξία της σαν ένα σταθερό χαρακτηριστικό, εκτιμώντας την με 85% σε μια φανταστική κλίμακα από 0 ως 100%. Της ζήτησα ακόμη να εκτιμή­σει τη λειτουργικότητά. της στην ίδια περίοδο, σε μια άλλη παρόμοια κλί­μακα. Σχεδίασε μια καμπύλη που ξεκινούσε από μια χαμηλή λειτουργι­κότητα στην παιδική της ηλικία, έφτανε σ’ ένα ανώτερο σταθερό επίπε­δο στην ενήλικη ζωή της και τελικά μειωνόταν ξανά αργότερα στη ζωή της.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Ως εδώ καλά. Έπειτα όμως συνειδητοποίησε ξαφνικά δύο πράγματα. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Πρώτον, ενώ η αρρώστια της είχε μειώσει τη λειτουργικότητά της, εκείνη συνέχιζε να προσφέρει στον εαυτό της και στην οικογένειά της με σημαντικούς και πολύτιμους τρόπους. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Μόνο η σκέψη του «όλα ή τίποτα» θα μπορούσε να την κάνει, να πιστεύει ότι η προσφορά της είχε εκμηδενιστεί. Δεύτερο και σημαντικότερο, κατάλα­βε ότι η προσωπική της αξία ήταν συνεχής και σταθερή. Ήταν ένα δε­δομένο που δεν είχε σχέση με τις επιτυχίες ή τα επιτεύγματα της. Αυτό σήμαινε ότι δεν είχε ανάγκη να κερδίσει την προσωπική της αξία και ό­τι ήταν το ίδιο πολύτιμη και με την ασθένειά της. Ένα χαμόγελο φώτι­σε το πρόσωπό της και η κατάθλιψή της εξαφανίστηκε τη στιγμή εκείνη. Ήταν φοβερή ικανοποίηση για μένα να παρατηρώ και να συμμετέχω σ’ αυτό το μικρό θαύμα. Ο καρκίνος της μπορεί βέβαια να μην εξαφανί­στηκε, όμως εκείνη επανέκτησε τη χαμένη της αυτοεκτίμηση, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που ένιωθε.</div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η Ναόμι δεν ήταν ασθενής μου, αλλά ένα άτομο με το οποίο συζήτη­σα ενώ έκανα διακοπές στην πατρίδα μου, την Καλιφόρνια. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Σύντομα, μου έστειλε ένα γράμμα που θα μοιραστώ μαζί σας:</div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5608" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">«Ντέιβιντ, Ένα πολύ καθυστερημένο, αλλά πραγματικά σημαντικό “Υ.Γ.”  στο τελευταίο γράμμα που σου έστειλα. Οι απλές γραφικές παρα­στάσεις για τη λειτουργικότητα σε αντιπαράθεση με την προσωπι­κή αξία ή την αυτοεκτίμηση με βοήθησαν πάρα πολύ. </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5606" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5604" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Ήταν για μένα ένα αγαθό που μπορώ να απολαμβάνω ελεύθερα! Απέκτησα τις ικανότητες ενός ψυχολόγου, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να κά­νω διδακτορικό. Ανακάλυψα ότι η τεχνική αυτή μπορεί να είναι ι­διαίτερα χρήσιμη σε πολλές καταστάσεις που ενοχλούν και ταλαι­πωρούν τους ανθρώπους. Μπόρεσα μάλιστα να συμβουλεύσω και πολλές φίλες μου όταν κατάλαβα πόσο πολύτιμη είναι. </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5617" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5633" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Η Στέφανι αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο από μια γραμματέα που δεν έχει ούτε τα μισά της χρόνια. Η Σου κουράζεται πολύ με τα δεκατετρά- χρονα δίδυμά της. Ο σύζυγος της Μπέκυ την εγκατέλειψε. Η Ίλγκα Μπράουν νιώθει σαν παρείσακτη από την παρουσία του δεκα- εφτάχρονου γιου του φίλου της κτλ. </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5631" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5619" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Σε όλες αυτές λέω: “Ναι, αλ­λά η προσωπική σου αξία είναι ένα δεδομένο που δεν μπορούν να το επηρεάσουν ούτε όλα τα προβλήματα του κόσμου!”. </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5621" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Φυσικά, σε μερικές περιπτώσεις, καταλαβαίνω ότι είναι μια υπεραπλούστευση και ότι δεν μπορεί να αποτελέσει πανάκεια για όλα τα θέμα­τα, αλλά μπορεί να βοηθήσει και να σου προσφέρει πάρα πολλά.</div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5623" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Και πάλι ευχαριστώ, Ναόμι». </div>
<div class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yui_3_13_0_ym1_1_1392890029354_5629" class="yiv4241990085gmail_default" style="text-align: justify;">Πέθανε με πολΰ πόνο αλλά και μεγάλη αξιοπρέπεια έξι μήνες αργό­τερα.</div>
<div> </div>
</div>