<p>Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τα 10 κλεψίματα του Ντέλβιν Εντιγκά; Από τα 37 τάκλιν έναντι 28 των Άγγλων που είναι σπεσιαλίστες στα τάκλιν; Από τα 20 “καθαρίσματα” των Μαρκάνο (12) και Μανωλά (8) έναντι των 7 του Βίντιτς και των 0 του Φέρντιναντ; Από τις 12 επιθετικές στιγμές έναντι 7 κι ενώ η κατοχή της μπάλας ήταν 40-60%; Ο Μίτσελ πρέπει να τυπώσει την στατιστική απεικόνιση αυτού του ιστορικού παιχνιδιού, για να το φυλάξει ως ενθύμιο του πρώτου μεγάλου παράσημου που βάζει στο στήθος του προπονητικού κοστουμιού του. Ως το ενθύμιο της πρώτης απόδειξης ότι τελικώς είναι και μπορεί να γίνει καλύτερος προπονητής από όσο νόμιζε η ισπανική αγορά, η ίδια η Ισπανία, η πατρίδα του, η οποία, τον καιρό που εκείνος αποφάσιζε να μεταναστεύσει στην Ελλάδα, τον αντιλαμβανόταν ως έναν πολύ καλό τηλεσχολιαστή αγώνων που δεν θα φτάσει ως προπονητής ποτέ στα ύψη που πέταξε ως ποδοσφαιριστής.</p>
<p>Όλες τις αδυναμίες που φανέρωσε στο τερέν του Καραϊσκάκη η Γιουνάιτεντ τις έδειχνε με συνέπεια καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Με πρώτη από όλες αυτή τη γύμνια στο κέντρο, η οποία είναι από την αρχή η πηγή των μεγαλύτερων προβλημάτων. Το φτωχό κέντρο αφήνει από την αρχή της σεζόν εκτεθειμένη μια άμυνα που έχει γεράσει, κορεστεί και πάψει να εμπνέεται και να παρακινείται για να στέκεται στο ύψος του παρελθόντος της. Το ίδιο φτωχό κέντρο είναι που αφήνει “ατάιστους” τους μεσοεπιθετικούς και τον σέντερ φορ και αναγκάζει τον Ρούνεϊ να φτάνει στην σέντρα με την ελπίδα να πάρει μπάλες και να φτιάξει μόνος του στιγμές. Όλα αυτά ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του δεν κατάφεραν μόνο να τα διαβάσουν καλά αλλά και να τα μεταδώσουν σωστά, με συνέπεια να βάλουν στο τερέν μια ομάδα από ποδοσφαιριστές που εκτελούσαν συγχρονισμένοι τις εντολές σαν χορευτές μπαλέτου που πατούν πάνω στα σημάδια που έχουν βάλει στη σκηνή κατά τη διάρκεια των προπονήσεων ώστε να αποδώσουν την σκηνοθεσία.</p>
<p>πηγη:sportdog</p>