Ποια ταινία να δω το τριήμερο;

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο κριτικός κινηματογράφου του περιοδικού Αθηνόραμα Χρήστος Μήτσης μας παρουσιάζει τις καινούργιες ταινίες. Ποιες από αυτές αξίζει να δούμε και ποιες όχι; </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles/photos/theamata/mitsis.jpg" alt="" width="99" height="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: medium;">Φιλομένα </span></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η πραγματική ιστορία της Φιλομένα Λι, μιας γυναίκας που πριν από μισό αιώνα αναγκάστηκε από το μοναστήρι όπου ήταν έγκλειστη να δώσει το παιδί της για υιοθεσία, και ενός δημοσιογράφου ο οποίος ερευνά μαζί της τα ίχνη του. Χιούμορ και συγκίνηση συνδυάζονται αριστοτεχνικά σε μια φιλική προς το ευρύ κοινό δραμεντί, υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003102/103.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο Μάρτιν Σίξμιθ είναι ένας 59χρονος σήμερα Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, συνεργάτης του BBC από το 1980, από το οποίο παραιτήθηκε το 1997 για να αναλάβει σύμβουλος της νεο­εκλεγείσας κυβέρνησης του Τόνι­ Μπλερ. Μετά τη διαρροή κάποιων απόρρητων και άστοχων e-mails, το 2001 αναγκάστηκε σε παραίτηση, για να ξεκινήσει τη συγγραφή μιας σειράς βιβλίων πολιτικής ανάλυσης αλλά και μυθοπλασίας. <br />Η ταινία του Στίβεν Φρίαρς τον συναντά το 2008, σε μια καμπή της αμφιβόλου μέλλοντος καριέρας του, όταν πέφτει στα χέρια του μια ιστορία με πιθανώς μεγάλο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Μέσω της κόρης μιας 70χρονης Ιρλανδής, της Φιλομένα Λι, εκείνος θα μάθει πως πριν από μισό αιώνα αυτή η γυναίκα αναγκάστηκε από τις καλόγριες του μοναστηριού όπου ήταν έγκλειστη να δώσει τον μικρό της γιο για υιοθεσία και τώρα θέλει να ξαναβρεί τα ίχνη του. Το περιοδικό με το οποίο συνεργάζεται μυρίζεται αποκλειστικό­ σουξέ, η επίσκεψή του με τη Φιλομένα στο μοναστήρι δημιουργεί περισσότερες απορίες απ’ όσες λύνει κι έτσι ο αρχικά απρόθυμος Σίξμιθ αποφασίζει να κυνηγήσει παρέα με την πεισμωμένη μάνα την ιστορία μέχρι το τέλος, το οποίο τους περιμένει, γεμάτο εκπλήξεις, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003102/104.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο γνωστός κωμικός Στιβ Κούγκαν («24 Hour Party People», «Μια Νύχτα στο Μουσείο», «Το Ταξίδι» ) κερδίζει δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ ως παραγωγός και σεναριογράφος της μεταφοράς στην οθόνη όλου αυτού του χρονικού, όπως το καταγράφει ο ίδιος ο Μάρτιν Σίξμιθ στο «Χαμένο παιδί της Φιλομένα Λι». Δικαίως, καθώς αξιοποιεί όλα τα ατού της «απίστευτα» αληθινής ιστορίας, συνταιριάζοντας στοιχεία κοινωνικής σάτιρας, road movie, αντικληρικής καταγγελίας και αστυνομικής έρευνας και διατηρώντας μέχρι το τέλος έναν πέπλο μυστηρίου που αποκαλύπτει όταν σηκώνεται μια απρόβλεπτα συγκινητική­ πραγματικότητα. <br />Με τη βοήθεια του Στίβεν Φρίαρς, ο οποίος ξαναβρίσκει τη στερεά αφηγηματική δύναμη της «Βασίλισσας», ισορροπεί το σκληρό δράμα (που κορυφώνεται στην αρχή και στο τέλος ) με ένα ψύχραιμο βρετανικό χιούμορ, δημιουργώντας ένα συνδυασμό που ζεσταίνει την καρδιά του θεατή και μιλάει στα συναισθήματά του χωρίς να εκβιάζει το εύκολο δάκρυ. Τέλος, με την υπερπολύτιμη αρωγή της υποψήφιας για Όσκαρ Τζούντι Ντεντς φτιάχνει ένα ζωντανό, διχασμένο ανάμεσα στις τύψεις, τη συγχώρεση και την αποφασιστικότητα κεντρικό ρομαντικό χαρακτήρα που συνθέτει με τον σνομπ και κυνικό Σίξμιθ (ερμηνευμένος από τον ίδιο τον Κούγκαν ) ένα αξέχαστο πρωταγωνιστικό –και απόλυτα συμπληρωματικό– δίδυμο. Έτσι ανθρώπινοι χαρακτήρες και ιστορικό πλαίσιο δένονται σε μια κινηματογραφικά ισορροπημένη δραματική κομεντί, η οποία στοχεύει ξεκάθαρα στο να συγκινήσει το ευρύ κοινό, χωρίς όμως να χάνει το σκηνοθετικό αυτοέλεγχο και τη ­σεναριακή κομψότητά της. <br /><strong><em>Μ. Βρετανία, ΗΠΑ. 2013. Διάρκεια: 98΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>
<div class="head">
<p class="ipertitlo" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 2em;">Το Παιδί Από τη Γερμανία </span></p>
</div>
<p id="firma" style="text-align: justify;">Λίγο μετά το θάνατο των γονιών της σε ατύχημα, ένας άγνωστος άντρας εμφανίζεται στη συγγραφέα Έρικα Φαλκ, ισχυριζόμενος πως είναι αδελφός της. Όταν βρεθεί δολοφονημένος, εκείνη θα ξεκινήσει μια έρευνα στο παρελθόν της, η οποία θα φέρει στο φως καλά κρυμμένα οικογενειακά, αλλά και ιστορικά μυστικά. Προσεγμένη ως παραγωγή, αλλά τηλεοπτικά απρόσωπη μεταφορά ενός μπεστ σέλερ της διάσημης Σουηδέζας συγγραφέα Καμίλα Λέκμπεργκ.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003103/105.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Έχοντας εδώ και μία δεκαετία καθιερωθεί ως το πιο περιζήτητο εμπορικά λογοτεχνικό είδος, το σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα (crime novel ) έχει αναδείξει μια σειρά από λιγότερο ή περισσότερο άξιους απογόνους του αδικοχαμένου Στιγκ Λάρσον («Το κορίτσι με το τατουάζ» ). Περίοπτη θέση ανάμεσά τους κατέχει και η Σουηδή «σταρ» Καμίλα Λέκμπεργκ, αγαπημένη των media και διάσημη για τη σειρά βιβλίων «Φόνοι στη Φιελμπάκα», τον τόπο καταγωγής της, με ηρωίδα τη συγγραφέα Έρικα Φαλκ. Το πέμπτο μυθιστόρημα της σειράς είναι το «Παιδί από τη Γερμανία», το οποίο ξεκινά με τη γέννηση της κόρης της Έρικα αλλά και τον σχεδόν ταυτόχρονο θάνατο των γονιών της σε τροχαίο. Έξι μήνες μετά ένας άγνωστος 60άρης με το όνομα Γκόραν Μπέργκερ θα επισκεφθεί την Έρικα και θα της ανακοινώσει πως είναι ετεροθαλής αδερφός της.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003103/106.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Προτού προλάβει να πει περισσότερα θα βρεθεί δολοφονημένος στο μοτέλ του, αναγκάζοντάς τη να ξεκινήσει ένα ταξίδι στο παρελθόν, το οποίο τόσο μέσα από τα ημερολόγια της μητέρας της όσο και από τις αποκαλύψεις ενός γηραιού νεοναζί θα τη φέρουν αντιμέτωπη με πολλά επώδυνα οικογενειακά και ιστορικά μυστικά. Ανήκοντας στο σουηδικό τηλεοπτικό κύκλο 12 επεισοδίων «Φόνοι στη Φιελμπάκα» (προς το παρόν έχουν προβληθεί τα έξι ), το «Παιδί από τη Γερμανία» έχει μεγαλύτερη διάρκεια και πιο κινηματογραφική ατμόσφαιρα από τα υπόλοιπα, αφηγούμενο μια ιστορία έρωτα και προδοσίας στα χρόνια του πολέμου και προσπαθώντας ταυτόχρονα να λύσει ένα αστυνομικό μυστήριο που συνδέεται μαζί της στο τώρα. <br />Δεν βρίσκει πάντα τον τρόπο για να δέσει τη ρετρό καλλιγραφία με το μοντέρνο θρίλερ, κυρίως γιατί­ προσπαθεί να «ξεφυλλίσει» μηχανικά την πλοκή εις βάρος των χαρακτήρων (κανένας δεν είναι πραγματικά ενδιαφέρων ). Προσεγμένη ως παραγωγή, αλλά­ απρόσωπη κι επίπεδη ως κινηματογραφική μεταφορά, η ταινία του Περ Χάνεφγιορντ δια­τηρεί τουλάχιστον την γκριζαρισμένη­, πεσιμιστική ατμόσφαιρα των σκανδιναβικών χάρτινων μυστηρίων και περιγράφει πειστικά έναν τακτοποιημένο επιφανειακά, αλλά γεμάτο απωθημένα (και αποσιω­πημένα ) τραύματα κόσμο. <br />Σουηδία, Γερμανία. 2013. Διάρκεια: 105΄. Διανομή: ODEON.</p>
<div class="head">
<h1>Πατέρας και Γιος </h1>
</div>
<p id="firma">Ο οικονομικά και κοινωνικά επιτυχημένος αρχιτέκτονας Ριότα Νονομίγια βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα ζωής, όταν μαθαίνει πως ο εξάχρονος γιος του δεν είναι δικό του παιδί, καθώς στο μαιευτήριο τού παραδόθηκε «λάθος» νεογέννητο. Διασκεδαστική, προβλέψιμη, όσο και καλογραμμένη προσέγγιση ενός πολυσύνθετου κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματος –ειδικά στην πατριαρχικά δομημένη Ιαπωνία–, η οποία απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κανών.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003105/108.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Η παιδική ηλικία επανέρχεται συχνά ως βασικό θέμα των ταινιών του 52χρονου Χιροκάζου Κόρε-΄Εντα, τον οποίο γνωρίσαμε στην Ελλάδα από το βραβευμένο στις Κάνες «Κανείς Δεν Ξέρει» το 2005. Η ιστορία τεσσάρων μικρών παιδιών που μεγάλωναν απομονωμένα σε ένα δια­μέρισμα του Τόκιο απέσπασε­ το βραβείο αντρικής ερμηνείας (­Γιούγια Γιαγκίρα ) στο κορυφαίο ευρωπαϊκό φεστιβάλ, ενώ ο Γιαπωνέζος δημιουργός επαναπροσέγγισε την ενηλικίωση και τις οικογενειακές σχέσεις τόσο στο ελεγειακό «Μια Μέρα του Καλοκαιριού» (2008 ) όσο και στο γλυκά αισιόδοξο «I Wish» (2011 ). </p>
<p style="text-align: justify;"><br />Ακόμη μία θεματική σταθερά των ταινιών του είναι η έννοια της απώλειας, η οποία μαζί με αυτήν της παιδικής ηλικίας θα συναντηθούν στο «Πατέρας και Γιος», την κινηματογραφική εξιστόρηση ενός σχεδόν απίστευτου γεγονότος (το σενάριο είναι πρωτότυπο αν και οι τίτλοι τέλους αναφέρουν ένα βιβλίο του Σούτζι Οκούνο πάνω σε ανάλογο περιστατικό ): υπερήφανος για τον εξάχρονο γιο του, ο ευκατάστατος και κοινωνικά επιτυχημένος αρχιτέκτονας Ριότα Νονομίγια πληροφορείται ένα πρωί πως ο Κέιτα δεν είναι δικό του παιδί. <br />Το μαιευτήριο όπου γεννήθηκε ανακάλυψε λιγάκι καθυστερημένα πως παρέδωσε σε αυτόν και τη γυναίκα του ένα άλλο αγόρι, οι γονείς του οποίου μεγαλώνουν εν αγνοία τους τον δικό του γιο. Το συμβάν είναι πρωτοφανές, αλλά πέρα από κάθε αμφιβολία κι έτσι ο απελπισμένος Ριότα μαζί με την ψυχραιμότερη σύζυγό του Μιντόρι ξεκινούν να συναντήσουν τους Σάικι και το πραγματικό τέκνο τους, αναποφάσιστοι και τρομοκρατημένοι για το τι θα επακολουθήσει.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003105/109.jpg" alt=" " />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Τι ορίζει τη σχέση γονιού και παιδιού­; Το αίμα ή η κοινή ζωή; Το DNA ή η ανατροφή; Ερωτήσεις δια­χρονικές χωρίς εύκολη απάντηση­, πολύ περισσότερο στην πατριαρχική γιαπωνέζικη κοινωνία, όπου η έννοια της «κληρονομιάς» λαμβάνει πολυδιάστατες προεκτάσεις. Παρότι πολλές από αυτές θα μπορούσαν να ήταν πραγματικά δραματικές, ο Κόρε-΄Εντα ανοίγει τα χαρτιά του με ανάλαφρη και χαλαρή διάθεση, αποφεύγοντας (σχεδόν ) κάθε προβλέψιμο συναισθηματισμό. Η αντιπαράθεση του «κουμπωμένου», ορθολογιστή Ριότα με τον μποέμ και ανεπιτήδευτο Γιουκάρι, αν και δοσμένη μάλλον σχηματικά, γεννά κωμικές συγκρούσεις που παραπέμπουν άμεσα στην ταξική τους διαφορά (οι Σάικι είναι μια φτωχή οικογένεια ), με την επιχειρούμενη «ανταλλαγή» των παιδιών να επισημαίνει έξυπνα και διακριτικά όλα τα ηθικά, ψυχολογικά και κοινωνικά διλήμματα που διατρέχουν την ταινία. <br />Η λιτή σκηνοθεσία του Κόρε-΄Εντα τονίζει χαμηλότονες λεπτομέρειες (το παίξιμο του πιάνου ), αποτυπώνει σωστά το πέρασμα του χρόνου (το να το μοιράζεσαι, να ακόμη ένας ορισμός της σχέσης γονιού και παιδιού ) και διατηρεί μέχρι τέλους έναν πειστικό οπτιμισμό, χαρίζοντάς του το Βραβείο της Επιτροπής στις Κάνες και αυτό του κοινού στα φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν, Σάο Πάολο και Βανκούβερ. <br /><strong><em>Ιαπωνία. 2013. Διάρκεια: 121΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM, SEVEN FILMS.</em></strong></p>
<div class="head">
<h1>Ο κος Πίμποντι και ο Σέρμαν </h1>
</div>
<p id="firma" style="text-align: justify;">Ο κος Πίποντι, ένας ιδιοφυής σκύλος, πανεπιστήμονας, ολυμπιονίκης και επιτυχημένος επιχειρηματίας, έχει υιοθετήσει ένα νεαρό αγόρι, τον Σέρμαν. Όταν η κηδεμονία του τίθεται εν αμφιβόλω, η προσπάθειά του να αποδείξει πως είναι καλός πατέρας θα οδηγήσει αυτόν, τον Σέρμαν και τη φίλη του Πένι σε ένα περιπετειώδες ταξίδι στο χρόνο, από την αρχαία Τροία ως την Αίγυπτο των Φαραώ και την αναγεννησιακή Ιταλία. Επιμορφωτικές περιπέτειες, σασπένς, χιούμορ και ευφυή λογοπαίγνια συνδυάζονται σε μια πανέξυπνη animated ιστορία εναλλακτικής οικογενειακής συμφιλίωσης. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003106/110.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Οκ. Πίμποντι, ένας ιδιοφυής σκύλος, νομπελίστας πανεπιστήμονας, ολυμπιονίκης κι επιτυχημένος επιχειρηματίας­, πρωτοεμφανίστηκε στο τηλεοπτικό «The Rocky &amp; Bullwinkle show» στις αρχές των ’60s, για να επανέλθει τώρα κινηματογραφικός, τρισδιάστατος κι έχοντας εφεύρει το Χρονοαβγό, μια μηχανή που ταξιδεύει σε παρελθόν και μέλλον. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν επιβιβάζονται σε αυτό ο υιοθετημένος γιος του Σέρμαν, ένα εξάχρονο αγόρι, και η σκανδαλιάρα συμμαθήτριά του Πένι και βρίσκονται στην αυλή του Φαραώ Τουταγχαμών. <br />Ο απόλυτα ψύχραιμος κ. Πίμποντι έχει φυσικά τη λύση, το ταξίδι τους όμως κρύβει ακόμη πολλά απρόοπτα, τα οποία θα τους φέρουν στην Τροία, την αναγεννησιακή Φλωρεντία και, τέλος, σε μια Νέα Υόρκη έτοιμη να καταστραφεί ολοσχερώς από τη διαταραχή του χωροχρονικού συνεχούς. Πολύ πιο στερεά, η αφηγηματική συνέχεια του ευρηματικού αυτού animation διατηρείται σχεδόν μέχρι τέλους (το πιο συγκαταβατικό και προβλέψιμο μέρος του φιλμ ), καθώς οι περιπέτειες του χαριτωμένου τρίο αποδεικνύονται ιστορικά διασκεδαστικές. <br />Ο σεναριογράφος επεισοδίων του «Γραφείου κηδειών Φίσερ» και του «Lost» Κρεγκ Ράιτ γεμίζει με ιδέες κι έξυπνα λογοπαίγνια το χρονικό πηγαινέλα, ο Ρομπ Μίνκοφ («Ο Βασιλιάς των Λιονταριών» ) του προσδίδει το κατάλληλο κωμικό τάιμινγκ, αλλά είναι ο χαρακτήρας του αξιολάτρευτου κ. Πίμποντι, ultra cool, ευφυολόγος και βαθιά συναισθηματικός, που κλέβει με άνεση την παράσταση. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά. <br /><strong><em>ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 92΄. Διανομή: ODEON.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div class="cinema">
<div class="distilo-main">
<div class="arthro-container">
<div class="head">
<h1>Non-Stop </h1>
</div>
<p>Ο Μπιλ Μαρκς, ένας ψυχολογικά ασταθής και αλκοολικός αερονόμος, αρχίζει να λαμβάνει κατά τη διάρκεια μιας υπερατλαντικής πτήσης απειλητικά μηνύματα στο κινητό του που του ζητούν να μεταφέρει 150 εκατομμύρια δολάρια σε ένα λογαριασμό, αλλιώς κάθε 20 λεπτά θα δολοφονείται και ένας επιβάτης. Σφιχτοδεμένη, by the (air ) book κλειστοφοβική περιπέτεια, η οποία προσγειώνεται ανώμαλα σε μια σειρά από εξωφρενικές απιθανότητες.</p>
<h3> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003107/111.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο Αμερικανός θρυλικός παραγωγός Τζόελ Σίλβερ («Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει», «Φονικό Όπλο», «Matrix» ), ο Καταλανός σκηνοθέτης Ζομ Κολέ-Σερά («Orphan» ) και ο Ιρλανδός action star Λίαμ Νίσον συναντιού­νται ξανά μετά τον προ τριετίας βερολινέζικο «Άγνωστο» για άλλη μία περιπέτεια αγωνίας, αυτήν τη φορά στα 40.000 πόδια ύψος. Εκεί βρίσκεται η υπερατλαντική πτήση από τη Νέα Υόρκη προς το Λονδίνο που εποπτεύει ο Μπιλ Μαρκς, ένας ψυχολογικά ασταθής και αλκοολικός αερονόμος, ο οποίος αρχίζει να λαμβάνει απειλητικά μηνύματα στο κινητό του από κάποιον άγνωστο που φαίνεται πως γνωρίζει πολλά για εκείνον και του ζητά να μεταφέρει 150 εκατ. δολάρια σε ένα λογαριασμό, αλλιώς κάθε 20 λεπτά θα δολοφονείται κι ένας επιβάτης. <br />Τόσο ένας συνάδελφός του όσο και ο πιλότος προσπαθούν να τον καθησυχάσουν, όταν όμως η κατάσταση μοιάζει να ξεφεύγει εκτός ελέγχου, ο Μαρκς καταλαβαίνει πως έχει πέσει θύμα μια καλοστημένης παγίδας. Από το «Σχέδιο Πτήσης» του Ρόμπερτ Σβέντκε και το 2005 έχουμε να δούμε mainstream εναέρια περιπέτεια που να…βλέπεται και το «Non-Stop» δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα.</p>
<h3 style="text-align: justify;"> </h3>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl02_PnlImage" style="text-align: justify;">
<div class="imgcontainer"><img src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003107/112.jpg" alt=" " width="600" />
<div class="lezada"> </div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Η «απογείωσή» του είναι βέβαια πολύ πιο υποσχόμενη, καθώς ο πάντα φερέγγυος σε ρόλους προβληματικών σκληρών Λίαμ Νίσον μας φέρνει κοντά τον ευάλωτο Μαρκς και το texted σασπένς χτίζεται με σχετική αφηγηματική αξιοπιστία. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της κινηματογραφικής «πτήσης με αυτόματο πιλότο» η ταινία διατηρεί με νύχια και με δόντια μια ελάχιστη, προβλέψιμη, αλλά μέσα στα ανεκτά σχηματικά όρια αληθοφανή αγωνία, καθώς ο καθένας είναι πλέον ύποπτος και το σχέδιο του εκβιαστή δια­φαίνεται όλο και πιο σατανικά προμελετημένο. <br />Με το «παρακαλώ προσδεθείτε» της προσγείωσης, ωστόσο, όλα βουτούν σε ένα γιγάντιο κενό αέρος, με την πλοκή να προσγειώνεται ανώμαλα σε μια σειρά από εξωφρενικές απιθανότητες και την ίντριγκα να στουκάρει σε μια εξοργιστικά αφελή whodunit δικαιολογία. Αν θίξουμε και το… whydunit, τότε μιλάμε για γνήσια αεροπορική τραγωδία. <br /><strong><em>ΗΠΑ., Γαλλία. 2014. Διάρκεια: 106΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM, SEVEN FILMS.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>
</div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>

Σχετικά άρθρα