Η μητρότητα είναι μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες στη ζωή μιας γυναίκας. Από τη στιγμή που το παιδί έρχεται στον κόσμο, όλα αλλάζουν. Η καθημερινότητα, οι ώρες ύπνου, η σχέση με τον σύντροφο, αλλά κυρίως η σχέση με τον ίδιο τον εαυτό. Κανείς δεν μπορεί να προετοιμαστεί πραγματικά για το τι σημαίνει να γίνεις μητέρα. Είναι κάτι που το μαθαίνεις μέρα με τη μέρα, μέσα από τη χαρά, το άγχος, τις αγωνίες και τη βαθιά αγάπη για το μικρό πλασματάκι που έχει απέναντί σου.
Όπως είπε πρόσφατα η Χέιλι Μπίμπερ, που έγινε μητέρα για πρώτη φορά, η ζωή της άλλαξε εντελώς από τη στιγμή που κράτησε τον γιο της στην αγκαλιά της. «Μάθαινα μέρα με τη μέρα πώς να είμαι μαμά», ανέφερε, περιγράφοντας κάτι που νιώθουν οι περισσότερες γυναίκες.
Η μητρότητα δεν έρχεται με οδηγίες· είναι ένα ταξίδι που σε εκπαιδεύει καθημερινά. Κάθε στιγμή είναι και ένα μικρό μάθημα, είτε πρόκειται για την πρώτη νύχτα που θα μείνεις εντελώς άυπνη, είτε για τη στιγμή που βλέπεις το μωράκι σου να γελά για πρώτη φορά.
Μαζί με τη χαρά, όμως, έρχονται και οι φόβοι. Ο φόβος μήπως δεν κάνεις κάτι σωστά, μήπως δεν είσαι «αρκετή», μήπως κάτι πάει στραβά.
Μια μικρή μητέρα συχνά νιώθει να την «πνίγει» η ευθύνη του να έχει τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου στα χέρια της.
Ένα σορό φόβοι και ανησυχίες
Το σώμα αναρρώνει μετά τη γέννα, αλλά η ψυχή χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Πολλές γυναίκες βιώνουν επιλόχειο θλίψη ή κατάθλιψη, μια κατάσταση που δεν έχει να κάνει με αδυναμία, αλλά με τις ορμονικές και ψυχικές αλλαγές που φέρνει η μητρότητα.
Η Τζένιφερ Λόρενς μίλησε με θάρρος για τη δική της εμπειρία, περιγράφοντας πώς ένιωθε ότι «έκανε τα πάντα λάθος», όταν έγινε μητέρα. Η εξομολόγησή της έδωσε δύναμη σε χιλιάδες γυναίκες να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνες.
Μάλιστα, η ηθοποιός εξομολογήθηκε ότι συχνά ανησυχούσε υπερβολικά για το μωρό της, ένιωθε να την κατακλύζει άγχος και ξυπνούσε συνέχεια για να δει αν το μωρό της αναπνέει. «Νόμιζα κάθε φορά που κοιμόταν ότι ήταν νεκρό», είπε χαρακτηριστικά.
Ακόμη, αποκάλυψε ότι πήρε φαρμακευτική αγωγή, μια πρόσφατα αναπτυγμένη θεραπεία για την επιλόχειο κατάθλιψη, η οποία τη βοήθησε άμεσα και ουσιαστικά να αντιμετωπίσει τα συμπτώματά της.
Η ειλικρίνεια αυτών των εξομολογήσεων είναι σπάνια, αλλά απαραίτητη, γιατί πίσω από κάθε χαμογελαστή φωτογραφία μιας μητέρας κρύβεται και μια στιγμή μεγάλης δυσκολίας και αμφιβολίας.
Η αλήθεια είναι πως πολλές γυναίκες βιώνουν πίεση, αγωνία ή και θλίψη μετά τη γέννηση ενός παιδιού. Οι ορμονικές αλλαγές, η έλλειψη ύπνου και η αίσθηση ευθύνης δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Δεν είναι αδυναμία, είναι κομμάτι της προσαρμογής και είναι σημαντικό να λέγεται, ώστε καμία μητέρα να μη νιώθει μόνη.
Πόσο σημαντικό είναι να έχεις ανθρώπους να σε βοηθάνε
Η Χέιλι Μπίμπερ τόνισε ότι έχει βοήθεια και πως δεν ντρέπεται να το πει. Αυτό είναι ίσως ένα από τα πιο ουσιαστικά μηνύματα που μπορεί να περάσει μια γυναίκα σήμερα. Η μητρότητα δεν χρειάζεται να είναι μοναχική. Χρειάζεται δίκτυο στήριξης, έναν σύντροφο που συμμετέχει, γονείς, φίλους ή επαγγελματίες που βοηθούν. Δεν σημαίνει ότι μια μητέρα αγαπά λιγότερο το παιδί της αν χρειάζεται βοήθεια. Αντίθετα, είναι πράξη δύναμης να ζητάς υποστήριξη όταν τη χρειάζεσαι.
Το άγχος της τελειότητας
Πολλές νέες μητέρες νιώθουν ότι πρέπει να είναι «τέλειες»: να έχουν πάντα υπομονή, να μαγειρεύουν υγιεινά, να είναι όμορφες, ήρεμες και οργανωμένες. Αυτή η πίεση προέρχεται συχνά από τα κοινωνικά πρότυπα ή τις εικόνες που βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως, η πραγματική μητρότητα είναι γεμάτη ατέλειες. Υπάρχουν μέρες που όλα πάνε καλά και άλλες που τίποτα δεν λειτουργεί όπως θα ήθελαν, πραγμα που είναι απολύτως φυσιολογικό.
Το παιδί δεν χρειάζεται μια τέλεια μητέρα. Χρειάζεται μια μητέρα που να είναι εκεί, να το κοιτά στα μάτια, να το ακούει, να το αγκαλιάζει, να το φροντίζει και να το αγαπάει. Αυτή η απλή παρουσία, ακόμα και με λάθη, είναι το πιο σταθερό σημείο στη ζωή του.
Μαθαίνοντας ξανά τον εαυτό
Η νέα ταυτότητα της μητέρας φέρνει μαζί της χαρά, αλλά και μια μικρή θλίψη για το «πριν», για τη ζωή που αλλάζει οριστικά.
Πολλές γυναίκες, όταν γίνονται μητέρες, νιώθουν ότι χάνουν για λίγο την ταυτότητά τους, τη γυναίκα, τη φίλη, την επαγγελματία.
Υπάρχει ο φόβος ότι η σχέση με τον σύντροφο θα αλλάξει. Η κούραση, η έλλειψη ύπνου και η αδιάκοπη φροντίδα του μωρού αφήνουν ελάχιστο χώρο για τη συντροφικότητα που υπήρχε πριν. Οι συζητήσεις περιορίζονται στα πρακτικά, τα χάδια γίνονται πιο σπάνια και η τρυφερότητα μπαίνει προσωρινά σε δεύτερη θέση. Πολλές μικρές μητέρες νιώθουν ότι «χάνουν» για λίγο τον σύντροφό τους ή ότι η σχέση έχει αλλάξει μορφή, όχι επειδή λείπει η αγάπη, αλλά γιατί το επίκεντρο της προσοχής έχει στραφεί αποκλειστικά στο παιδί. Είναι μια φυσιολογική φάση που, με επικοινωνία και κατανόηση, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι βαθύτερο και πιο ώριμο.
Όλες οι γυναίκες με τον καιρό ξαναβρίσκουν τις ισορροπίες τους και μαθαίνουν να συνδυάζουν τους ρόλους τους, δίνοντας χώρο και στις δικές τους ανάγκες.
Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ένα ζεστό μπάνιο, λίγα λεπτά ησυχίας, ένας περίπατος, ένα τηλεφώνημα σε μια φίλη, μικρές στιγμές που ξαναγεμίζουν τις μπαταρίες και φέρνουν ισορροπία.
Πού καταλήγουμε λοιπόν;
Η μητρότητα δεν είναι ένα τέλειο άλμπουμ φωτογραφιών. Είναι μια σειρά από αληθινές, άτακτες, συγκινητικές στιγμές. Είναι το χάος της κουζίνας, οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, αλλά και το χαμόγελο του μωρού που κάνει τα πάντα να αξίζουν.
Αυτό που χρειάζεται κάθε μητέρα και ιδίως μια νέα μητέρα, είναι κατανόηση, αποδοχή και υπομονή. Να θυμάται πως δεν πρέπει να είναι τέλεια, αλλά πρέπει μόνο να είναι εκεί, αληθινή και παρούσα.
Ένα παιδί σε διδάσκει υπομονή, αντοχή, τρυφερότητα και, κυρίως, αγάπη χωρίς όρια. Δεν υπάρχει «σωστός» τρόπος να είσαι μητέρα. Υπάρχει μόνο ο δικός σου τρόπος, αυτός που γεννιέται μέσα από την αγάπη σου και τη σχέση σου με το παιδί σου.
Κάθε μητέρα έχει τις δικές της δυσκολίες και τις δικές της νίκες και κάθε μέρα που περνά είναι μια απόδειξη ότι τα καταφέρνει, με τον δικό της, μοναδικό τρόπο!
