Ο σωστός τρόπος να αδυνατίσει ένα παιδί

<div class="k2IntroText">
<p><span style="font-size: medium;">H παχυσαρκία στα παιδιά έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά όμως δεν μπορούν να κάνουν δίαιτα όπως οι ενήλικες. Χρειάζονται όμως ένα εξειδικευμένο διαιτολόγιο που μόνο ένας ειδικός μπορεί να το συστήσει.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Γράφει η <strong>Σοφία Μπάμπου</strong> Διατροφολόγος-Διαιτολόγος, diatrofi.gr</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Από μικρή ηλικία θυμάμαι το εξής περιστατικό: μια συγγενής μου είχε ένα παχύσαρκο παιδί και αποφάσισε να το πάει στο γιατρό (τότε δεν υπήρχαν διαιτολόγοι στην Ελλάδα). Ο γιατρός αφού τον μάλωσε και τον επέπληξε επειδή έκανε το τραγικό έγκλημα του… να τρώει, αποφάσισε (μάλλον διέταξε) δίαιτα ή οποία θα περιλάμβανε τα εξής :</span></p>
</div>
<div class="k2FullText">
<p><span style="font-size: medium;">ένα γάλα το πρωί,</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">ένα φρούτο στο σχολείο,<br />το μεσημέρι κρέας με σαλάτα<br />ένα φρούτο το απόγευμα και<br />ένα γιαουρτάκι το βράδυ<br />και το παιδί αθώα εξέφρασε την εξής απορία: «το γιαουρτάκι να το φάω πριν ή μετά;» «Μετά από τι;»του λέει ο γιατρός… «να το φάω πριν ή μετά το βραδινό γιατρέ;;;»<br />(υπάρχει και σε ανέκδοτο!)</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Τελικά το παιδί ξεκίνησε αυστηρή δίαιτα και ακολούθησαν τα εξής τραγικά:</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Που το έχανες που το έβρισκες, θα ήταν με ένα γύρο στο χέρι,(στα κρυφά φυσικά,) και αναρωτιόνταν όλοι «μα, γιατί δε χάνει βάρος;».</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Το ζύγισμα ήταν καθημερινό. Η δίαιτα εξαντλητική.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Στο τέλος το παιδί στο σπίτι δεν έτρωγε τίποτα μια και όλα του φαινόντουσαν άγευστα (και ήξερε ότι με το χαρτζιλίκι θα αγόραζε ένα γύρο) μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να κλέβει λεφτά από τη τσάντα της μαμάς του για να αγοράσει φαγητό…Η γιαγιά που το μεγάλωνε καθώς οι γονείς διαρκώς δούλευαν απορούσε που δεν έτρωγε το παιδί και έλεγε: «Παιδί μου γιατί δεν τρως είσαι άρρωστο;» Ενώ παλιότερα με το που θα έβαζε μπουκιά στο στόμα έλεγε «Αμάν πάλι θα φας θα σκάσεις έτσι όπως τρως!»</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Ένα κουβάρι δίχως αρχή και τέλος η διατροφή του παιδιού που σήμερα κατέληξε να είναι ένας παχύσαρκος ενήλικας με αδηφαγική διαταραχή (πρόκειται για μια από τις διατροφικές διαταραχές).</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Τίποτα δεν είναι τυχαίο! και αν όχι όλες τότε οι περισσότερες συμπεριφορές διαμορφώνονται από μικρή ηλικία.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΑΙΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΛΟΥΝ!<br /></span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Και αυτά και οι γονείς και οι συγγενείς.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Γονείς!</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Όσο περισσότερο πιστεύετε αυτά που λέτε τόσο πιο εύκολα το κάνετε για το παιδί να τα αποδέχεται. Τα παιδιά λειτουργούν συναισθηματικά περισσότερο παρά λογικά. Είναι σημαντικό επομένως να τους δείχνετε εμπιστοσύνη σε θέματα φαγητού παρά να τους λέτε ψέματα ή να τα μαλώνετε. Μάλιστα όταν πάτε να τα αποτρέψετε από κάτι είναι σαν να τους σπρώχνετε σε αυτό (ή αυξάνετε τις πιθανότητες να το κάνει). Παράδοξο μεν αλλά ισχύει στις περισσότερες των περιπτώσεων. Κλασσικό είναι το παράδειγμα «ο αστυνόμος του ψυγείου». Οπότε πάει το παιδί να ανοίξει την πόρτα του ψυγείου ακούει: «πάλι θα φας;»</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Ή «ο αστυνόμος της μπουκιάς»…πριν καλά ολοκληρώσει το πιάτο του ακούει: «φτάνει πια θα σκάσεις τόσο που τρως» ή το αντίθετο όταν δεν ολοκληρώνει το πιάτο «γιατί δεν τρως παιδάκι μου μήπως είσαι άρρωστο;» (σαν το περιστατικό που ανέφερα παραπάνω)</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Όταν λειτουργείτε με θυμό ή φόβο ή από τύψεις είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποτύχετε να μεταφέρετε τα σωστά μυνήματα. Το παιδί «μυρίζεται» την ανησυχία σας και τη βιώνει μαζί σας. Είπαμε τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερο το συναίσθημα από τη λογική.</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να γίνει ιδιαίτερα χειριστική. Η συμπεριφορά του απέναντι στο φαγητό συχνά αντικατοπτρίζει και τη γενικότερη κατάστασή του. Για παράδειγμα όταν οι γονείς λόγω υποχρεώσεων ή φόρτου εργασίας δεν ασχολούνται μαζί του όσο θα έπρεπε τότε ενδέχεται να χρησιμοποιήσει το φαγητό ως μέσο για να τους τραβήξει την προσοχή και έτσι είτε τρώει πολύ είτε είναι κακόφαγο. Αυτό που πρέπει να εξετάσετε δεν είναι το αν και πόσο τρώει ή δεν τρώει αλλά το «γιατί;»</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">ΓΟΝΕΙΣ…ΟΙ ΔΕΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ</span></p>
<p><span style="font-size: medium;">Οι γονείς χρειάζεται να εστιάζουν την προσοχή κυρίως στα παρακάτω:</span></p>
<ol>
<li><span style="font-size: medium;">Να ενθαρρύνουν τα παιδιά να υιοθετούν μια ανεξάρτητη στάση προς το φαγητό στηρίζοντάς τα ψυχολογικά πάνω απ' όλα</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Ο τρόπος τους χαρακτηρίζεται από αγάπη, ζεστασιά, κοινωνικότητα και διάθεση για συνεργασία.</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να τονίζουν τη σημασία της σωστής και πλήρους διατροφής εφαρμόζοντάς την πρώτα οι ίδιοι στην καθημερινότητα τους</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να αποφεύγουν τα βιαστικά συμπεράσματα για τις ιδέες και τις στάσεις ενός παιδιού σε θέματα διατροφής. Τα βιαστικά συμπεράσματα οδηγούν σε παρορμητικές συμπεριφορές, πανικό και σύγχυση. (Βουτήξτε τη γλώσσα σας στο μυαλό πρώτα και μετά ανοίξτε το στόμα!)</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να ενθαρρύνουν έναν ευέλικτο τρόπο σκέψης απέναντι στο φαγητό δίνοντας επιλογές και αποφεύγοντας ακρότητες. Δεν υπάρχουν καλές και κακές τροφές, το παιδί μπορεί να καταναλώνει τα πάντα με μέτρο.</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να είναι ανεκτικοί και να δείχνουν σεβασμό και κατανόηση σε λάθη. Τα λάθη συνήθως φανερώνουν την αδυναμία του παιδιού να προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα.</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να βοηθούν και να στηρίζουν τα παιδιά ώστε να μάθουν να αντιμετωπίζουν τη σύγχυση και την αποτυχία-κάθε λάθος αποτελεί μια ευκαιρία για μάθηση και όχι για απογοήτευση</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να ανταμείβουν όσο το δυνατόν περισσότερο την υπομονή, το κουράγιο και την προσπάθεια του παιδιού και όχι τόσο το αποτέλεσμα. Είναι σημαντικό να δείχνουν ενδιαφέρον για ίδιο το παιδί παρά για τα κιλά του.</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">Να συμβουλεύονται τον ειδικό πριν πελαγώσουν!</span></li>
<li><span style="font-size: medium;">ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ: τους αυστηρούς περιορισμούς στη διατροφή, τη χρήση του φαγητού ως επιβράβευση, την υπερβολική πίεση για να φάει το παιδί ή για να σταματήσει να τρώει, τον εκφοβισμό-εκβιασμό με το φαγητό, το ντουλάπι ή το συρτάρι με τα «χαζά» στο σπίτι, το τάισμα ή τη σίτιση και την επιρροή από τρίτους (συγγενείς κτλ) Πρόκειται για συμπεριφορές που οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά!</span></li>
</ol></div>

Σχετικά άρθρα