Το μωρό κλαίει κάθε βράδυ σπαρακτικά. Έχουμε κλατάρει… Βοήθεια!

<p style="text-align: justify;">Αναγνώστριά μας ρωτά:</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Καλημέρα σας έχουμε ένα θέμα με τον 33 μηνών γιο μας. Εδώ και δεκαπέντε ημέρες κάθε νύχτα θα ξυπνήσει σχεδόν ανά τρίωρο μπορεί και λιγότερο και κλαίει σπαρακτικά με τα μάτια κλειστά οπότε με τον σύζυγο μου φανταστήκαμε ότι βλέπει όνειρο ή εφιάλτη Επίσης να σας πω ότι από τον Νοέμβριο έχει ξεκινήσει παιδικό σταθμό που από την αρχή του άρεσε πάρα πολύ και ακόμα πάει με πολύ θέληση ήταν όμως πολύ κλειστός και επιφυλακτικος και τωρα εχει αρχισει και ξανοιγεται με τα υπολοιπα παιδια. Τυχαινει να είναι και αρκετα μπουκωμενη η μυτουλα του και αυτό κανει τον υπνο ακομα πιο δυσκολο γιατι προσπαθει να αναπνευσει από το στομα και δεν μπορει και κλαιει μεσα στον υπνο του. Επίσης να σας πω ότι πως ενώ του λεω όταν ξυπνησεις φωναξε την μαμα ή τον μπαμπα και θα ερθουμε αμεσως κοντα σου εκεινος παντα θα ξυπνησει με κλαμματα. Είναι φυσιολογικο αυτό κ εκτος από αυτό το διαστημα με τους εφιαλτες; Να προσθέσω πως το σπίτι επικρατεί ηρεμια και τον μεγαλωνουμε με πολλη αγαπη και τρυφεροτητα. Πως μπορουμε να τον βοηθησουμε να τα ξεπερασει όλα αυτά και εκεινος να κοιμηθει ολοκληρη νυχτα και εμεις βεβαια γιατι εχουμε κλαταρει; Ποτε πρεπει να απευθυνθουμε σε ειδικο;</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή <strong>Δημήτρη Κατσαρό.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Το παιδάκι σας βρίσκεται στην αναπτυξιακή φάση του ελέγχου κάποιων βασικών θεμάτων για τον εαυτό του σε σχέση με εσάς σαν γονείς. Ο έλεγχος αυτός που έχει να κάνει με την τουαλέτα είναι ο 'αγώνας' που δίνει για να είναι 'καλό παιδί'. Αυτό παρέα με  την έκθεσή του στον εξωτερικό κόσμο δηλαδή τον παιδικό σταθμό ενδεχομένως να του δημιουργεί ένα φόβο ότι δεν θα καταφέρει να τα ελέγξει αποτελεσματικά όλα αυτά. Η αποτελεσματικότητα αυτή είναι καθαρά ιδιοσυγκρασιακή εφόσον μπορεί για μια φορά που απέτυχε να πάει στην τουαλέτα εγκαίρως, να απέδωσε το κρύωμά του ως τιμωρία σ'αυτό. Έτσι μπορεί να νιώσει έντονη θλίψη εξού και το κλάμα. Δεν αποκλείεται όπως λέτε να έχει κάποιον εφιάλτη ο οποίος να μπερδεύεται με κάτι από τα νέα ρεαλιστικά ερεθίσματα και γι'αυτό να επιμένει σαν φόβος. Ας έχουμε υπόψιν άλλωστε πως ο έλεγχος έχει σχέση με τις επαναλήψεις οι οποίες αναπόφευκτα έχουν τη δομή 'δοκιμή-λάθος-επανάληψη'. Η επαναληψιμότητα λοιπόν αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να αποδοθεί σε κάποια φυσιολογική αιτία χωρίς απαραίτητα να σημαίνει κάποιο πρόβλημα. Αυτό που μπορείτε και σας προτείνω να κάνετε είναι για κάποιες μέρες να κοιμάστε στο ίδιο δωμάτιο. Δηλαδή να του λέτε από πριν και καθώς ηρεμεί για να πέσει για ύπνο ότι απόψε θα κοιμηθείτε όλοι μαζί. Το σκεπτικό είναι ότι μέσα στο ρεαλιστικό του θέματος θα μπει μια αίσθηση ότι δε χρειάζεται να κάνει τίποτα για να νιώσει ασφάλεια. Απλά ανοίγει τα μάτια και βλέπει εσάς στο δωμάτιο. Έτσι αποσυνδέει σιγά-σιγά το φόβο της απώλειας του ελέγχου με την απώλεια προσώπων και την τιμωρία. Αν δεν παρατηρήσετε κάποια αλλαγή μέσα σε μια δύο βδομάδες τότε επικοινωνήστε με κάποιον ειδικό.</span></p>

Σχετικά άρθρα