Aυνανισμός και ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ στο sex…

10/04/2014
Ομάδα Σύνταξης
Γυναίκα

Η άρνηση τής σεξουαλικότητας είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο πού αποκαλύπτει πώς η ανθρωπότητα αγωνίζεται ενάντια στίς σεξουαλικές της τάσεις.Μήπως οι πολυάριθμες αντιρρήσεις στίς θεωρίες τού Φρόυντ πού «ανακάλυψε» τήν παιδική σεξουαλικότητα, δέν οφείλονταν στό γεγονός πώς όλοι εκείνοι πού αντιτίθενται στό Φρόυντ ήθελαν νά ξεχάσουν τό δικό τους σεξουαλικό παρελθόν;Γιά τόν Φρόυντ ο αυνανισμός αντιστοιχεί σέ μιά πρώτη περίοδο τής ζωής τού παιδιού, πού δέν διαρκεί πολύ. Αυτή τή φάση τήν ακολουθεί μιά επόμενη όπου εγκαταλείπεται ο αυνανισμός.Τώρα πρέπει νά δούμε άν εγκαταλείπεται «φυσιολογικά» ή άν αυτή η εγκατάλειψη δέν είναι συνέπεια τής επίδρασης τής διαπαιδαγώγησης τύπου «μήν αγγίζεσαι» πού κάνει τά παιδιά νά κρύβονται.
Από τη ψυχοθεραπεύτρια Σούζαν Ορέρ
Οι μαρτυρίες αποδείχνουν πώς κάθε φορά πού οι γυναίκες εγκατάλειπαν τόν αυνανισμό ήταν εξαιτίας οικογενειακών ή θρησκευτικών πιέσεων. Η απώθηση τής δικής μας παιδικής σεξουαλικότητας πού συνδέεται μέ τις ενοχές πού νιώσαμε, μάς οδηγεί στήν άρνηση τής σεξουαλικότητας τών παιδιών μας.
Οι γονείς, ενήλικες λίγο-πολύ, μέ αναστολές, φέρονται λές καί τό παιδί τους έπρεπε νά παραμείνει «καθαρό», δηλαδή απαλλαγμένο από σεξουαλικές τάσεις, γιατί, βέβαια, η σεξουαλικότητα είναι ακάθαρτη.
Γιά νά απαγορέψουν αποτελεσματικότερα, οι γιατροί, οι δάσκαλοι καί οι γονείς εφεύραν τούς κινδύνους τού αυνανισμού. Κι όμως δέν είναι διόλου βλαβερός. Η μόνη βλάβη πού μπορεί νά προκαλέσει είναι η ενοχή πού νιώθουν τά παιδιά, αλλά καί οι ενήλικες. Άν υπάρχουν προβλήματα, αυτά οφείλονται στήν ψυχο- φθόρα σύγκρουση κι όχι στόν ίδιο τόν αυνανισμό.
Όλα τά ανθρώπινα πλάσματα έχουν φύλο. Είμαι γυναίκα άρα έχω κι εγώ φύλο. Σ’ αυτό τό συλλογισμό πρέπει νά στηριχτούν τά κοριτσάκια πού ξεκινούν γιά τήν αναζήτηση τού εαυτού τους.
«Η μητέρα μου, επειδή φοβόταν μήν “αγγιχτώ”, μού έλεγε πώς άν κάνω κάτι τέτοιο θά πονάω στήν περίοδο. Μέ έκανε νά νιώθω τόσο ένοχη πού τιμωρούσα η ίδια τόν εαυτό μου.
Ο αυνανισμός μού προκάλεσε ένα απέραντο συναίσθημα ενοχής πού δέν μπορώ νά αποβάλω.
Ο φόβος πού ένιωθα μπροστά στήν καθολική μητέρα μου μ’ έχει σημαδέψει γιά πάντα.
Μιά μέρα παίζοντας ο άντρας μου μούδωσε μιά ξυλιά στό γλουτό. Αμέσως θυμήθηκα τό ξύλο πού είχα φάει όταν η μητέρα μου έμαθε πώς αυνανιζόμουνα στό σχολείο».
35 ετών, παντρεμένη. Ακόμα ανέχεται μέ δυσκολία τά χάδια τού συζύγου της.
« Όταν ήμουν 14 ετών έγινε μεγάλη αναστάτωση στήν οικογένεια γιατί η ξαδέλφη μου “αγγιζόταν”. Η μητέρα μου μέ ρώτησε ανήσυχα μήπως έκανα κι εγώ τό ίδιο. Βέβαια απάντησα αρνητικά « έπαψα νά χαϊδεύομαι, αφού ήταν κακό. Στή συνέχεια έμαθα πώς δέν ήταν κακό, αλλά δέν ένιωθα πιά τίποτα, όταν τό επιχειρούσα. Από τότε δέ μπορώ νά ανεχτώ τά χάδια στήν κλειτορίδα».
35 ετών, παντρεμένη, παιδιά. Η απαγόρευση ήταν τέτοια πού αυτή η γυναίκα δέν μπορεί νά νιώσει τήν ικανοποίηση τού αυνανισμού…Σημειώνουμε πώς η μητέρα της τελειοποίησε τήν σεξουαλική της διαπαιδαγώγηση συμβουλεύοντάς την νά μήν απωθεί ποτέ τόν σύζυγό της καί «νά μήν τόν αφήνω νά καταλάβει ότι δέν απολαμβάνω». Η έλλειψη απόλαυσης παρουσιάστηκε σάν αυτονόητη, σάν φυσιολογική κατάσταση, τήν παραμονή τού γάμου της.
«Θυμάμαι πόσο ντράπηκα όταν, παιδί, η μητέρα μου μέ διέταξε αυστηρά νά “κάτσω καλά” όταν αγγιζόμουνα. Νιώθω πάντα ένοχη όταν αυνανίζομαι».
30 ετών, παντρεμένη
« Άρχισα να αυνανίζομαι γύρω στά 6-7. Είχα μεγαλώσει σέ καθολική οικογένεια καί συχνά πήγαινα κι εξομολογιόμουνα ότι έκανα κακά πράγματα". Μιά μέρα ένας εξομολόγος μέ ρώτησε: Μόνη ή μέ άλλον;” Ήμουν τότε 10-11 χρονών. Εκείνη τή μέρα έμαθα πώς υπάρχουν καί χειρότερα καί ανακουφίστηκα κάπως. Ωστόσο δέν τολμούσα νά αγγιχτώ κατευθείαν, τόκανα γρήγορα, πάνω απ’ τό σεντόνι. Πίστευα πώς άν η απόλαυση είναι μικρότερη, θό είμαι λιγότερσ ένοχη».
30 ετών, παντρεμένη
-Δέ μιλούσαμε ποτέ γιά αυνανισμό αλλά ένιωθα πολύ συγκεχυμένα πώς άν οι γονείς μου μέ έβρισκαν νά αυνανίζομαι θά ενοχλούνταν πολύ».
25 ετών, παντρεμένη
«Αυνανίζομαι από 12 ετών καί μέχρι τά 22 είχα τή χειρότερη ιδέα γιά τόν ευατό μου. Ένιωθα ένοχη καί προσπαθούσα νά πληρώσω τό σφάλμα μου μέ θυσίες καί ταπεινώσεις πού μέ ανακούφιζαν ελάχιστα. Αυτή η πράξη απόδειχνε, όπως έλεγαν “έμμεσα” στό σπίτι, ένα μαλθακό χαρακτήρα, χωρίς θέληση, ικανό γιά κάθε απρονοησία.».
35 ετών, παντρεμένη
Βέβαια, απελευθερώθηκε από τήν ενοχή πού δηλητηρίαζε όλη της τή συμπεριφορά, αλλά έπαψε νά αυνανίζεται καί σκέφτεται πώς «θά μπορούσε νάχε αφιερώσει τό χρόνο της σέ άλλα, πιό ενδιαφέροντα πράγματα».
«Δέν τόλμησα ποτέ νά τό κάνω, τό απαγόρευα στόν εαυτό μου. Αλλά μακάρι νά μπορούσα. Δέν θεωρώ πώς είναι κακό. Εύχομαι τά παιδιά μου νά μή έχουν κανένα πρόβλημα».