Μια ταινία που κατά λάθος είδα και θα θελα να δεις και εσύ!

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είχα σκοπό να δω κάτι Χολιγουντιανό μια από εκείνες τις ταινίες που προσφέρουν θέαμα και δε θα σε προβληματίσουν πολύ. Πόναγε το κεφάλι μου. Την «Τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί» ήταν η ταινία που είχα βάλει στο μάτι. Το τρέιλερ της ήταν εκλυστικό και το φουτουριστικό του όλου πράγματος ήταν ό, τι πρέπει για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα. Σε μια μελλοντική κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι χωρίζονται ανάλογα με τις ικανότητές τους σε 5 φατρίες η νεαρή Τρις Πράιορ αποδεικνύεται διαφορετική και ακατάτακτη. Μπαίνει στο στόχαστρο των κυβερνητικών αξιωματούχων… Μέτρια κριτική αλλά εκείνη την ημέρα δεν με πείραζε και ιδιαίτερα. Να όμως πώς από την Τρις Πράιορ κατέληξα στην Αμαλία Μουτούση. </span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://www.star.gr/publishingimages/2013/07/020713103115_5435.jpg" alt="" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Προβολή των διαφορετικών δεν υπήρχε. Ή εγώ ή το πρόγραμμα είχε κάνει λάθος. Το μικρό ψάρι του Οικονομίδη ήταν επίσης μια ταινία που δεν είχα δει αλλά είχε αρχίσει πριν μισή ώρα. Και δίπλα στην  αφίσα του ψαριού έγραφε προβάλλεται στις 10.00 η ΧΑΡΑ. Δε χάρηκα καθόλου με την εξέλιξη των πραγμάτων. Ποια είναι αυτή η ταινία; Δε μου αρέσει ο ελληνικός κινηματογράφος δεν ήθελα να έρθω αντιμέτωπος με την επιτηδευμένη μαυρίλα και…Γιατί να τη δω; Η αφίσα ανέφερε πως η Αμαλία Μουτούση βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Eνδιμβούργου. Το ίδιο και η ταινία. Έχουμε τίποτα να χάσουμε;</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://flix.gr/uploads/images/1352212046.jpg" alt="xararev" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στην αίθουσα ελάχιστος κόσμος. Η ταινία ή θα ήταν μάπα ή θα έπεσε του μάρκετινγκ- αυτό είναι καλό έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πολύ ο τρόπος που πασάρονται οι ελληνικές ταινίες. Γκλαμουριά αλά six dogs στυλ και λίγο κόκκινο χαλί. Ασπρόμαυρη η "Χαρά", δράμα που μιλούσε σε ενεστώτα χρόνο αλλά θύμιζε τα κοινωνικά δράματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Μια γυναίκα κλέβει ένα βρέφος από το νοσοκομείο. Η απαγωγέας όμως θαρρεί πως το παιδί είναι «δικό της». </span></p>
<p style="text-align: justify;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/tEGdvrzz40E" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πράγματι, είχαν δίκιο που τη βράβευσαν. Θέλει υποκριτικά κότσια να υποδύεσαι τόσο πειστικά τη φρενοβλαβή. Αλλά ποιος είναι τρελός και ποιος όχι; Η ταινία εξελισσόταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα κυρίως στην εξέλιξη των χαρακτήρων και στο μπέρδεμά τους. Η αστυνομία την κυνηγά εκείνη παίρνει το αυτοκίνητό της και φεύγει όταν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Θα χορέψει μαζί του και θα το νταντέψει σε παραλίες, θα το αλλάξει σε καντίνες της εθνικής οδού, θα το κοιμίσει νανουρίζοντάς το μέσα στο αμάξι. Θα το αγαπήσει και κάποτε θα το σώσει από βέβαιο θάνατο.</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://lmnts.athinorama.gr/lmnts/articles/1003808/276.jpg" alt="" width="640" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Και όταν βρεθεί στο δικαστήριο για να απολογηθεί για την αποτρόπαια πράξη θα εκπλαγείς. Εδώ το καλό με το κακό μπερδεύεται. Η βιολογική του μάνα έχει δίκιο αλλά μπορεί να καταλάβει τον πόθο της εκείνο που την οδήγησε να αρπάξει το παιδί; Μπορεί να φανταστεί μες την οργή της ότι η γυναίκα αυτή έσωσε το παιδί της από βέβαιο θάνατο; Όχι στη Χολιγουντιανή ταινία δεν θα έβλεπα τέτοια ερμηνεία σαν της Αμαλίας Μουτούση και οι ρόλοι καλού κακού θα ήταν αναμενόμενα διακριτοί. Στο προτείνω λοιπόν και μπορεί να σου αρέσει. Και αν δε σου αρέσει θα έχεις δει κάτι διαφορετικό. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Το συμπέρασματα  που έβγαλα ίσως βγάλεις και εσύ μετά από την ταινία:</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><span style="font-size: small;">-Θυμήθηκα, ο </span><span style="font-size: small;">κινηματογράφος δεν είναι μόνο χάζι.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">-Αλλά ότι μου άρεσε αυτή η ταινία δε σημαίνει ότι δε θα δω την τριλογία- χόλιγουντ -οι διαφορετικοί. Το να σνομπάρεις το θεαματικό δε σημαίνει ότι απέκτησες και ταυτότητα "πολιτισμένου". </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">-Κανείς δε μπορεί να σε τιμωρήσει χειρότερα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Από τον πρωταγωνιστικό ρόλο το συμπέρασμα αυτό. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">- Επίσης. Η σιωπή δεν είναι αδυναμία. Ίσως η καλύτερη και πιο φιλοσοφημένη απάντηση και διαχείρηση του εαυτού σου. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Δες τη και πες μου αν συμφωνείς. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κολέτσος γ. </span></p>

Σχετικά άρθρα