<p>Σήμερα, πιστεύεται ότι σημαντικός αιτιολογικός παράγοντας για τον καρκίνο του πέους είναι ο χρόνιος ερεθισμός από το σμήγμα που παράγεται φυσιολογικά στην περιοχή. Η πιθανότητα αυξάνεται, όταν συνυπάρχει φίμωση που δεν επιτρέπει την απομάκρυνση του ή αν δεν εφαρμόζονται οι κανόνες τοπικής υγιεινής.</p>
<p>Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) έχει συνδεθεί, επίσης, με την ανάπτυξη καρκίνου του πέους και ειδικά οι υποτύποι 16 και 18, οι οποίοι προκαλούν καρκίνο και στον τράχηλο της μήτρας. Επίσης, το κάπνισμα είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας που σχετίζεται με τον καρκίνο του πέους.</p>
<p><strong>Συμπτώματα</strong></p>
<p>Συνήθως, ο ασθενής θα παρατηρήσει κάποια ανώδυνη βλάβη στο πέος, η οποία μπορεί να είναι σαν έλκος η σαν κουνουπίδι και η οποία δεν επουλώνεται. Σε παραμελημένες περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένους, η βλάβη μπορεί να είναι πολύ εκτεταμένη. Η βλάβη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του πέους αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στη βάλανο και στην ακροποσθία (δηλαδή στο τελικό τμήμα του πέους). Επίσης, ο ασθενής μπορεί να έχει φαγούρα, αίσθημα καύσου ή αιμορραγία στην περιοχή της βλάβης. Στα αρχικά στάδια, δεν υπάρχει πόνος, με αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς, επειδή ντρέπονται, να μη ζητάνε ιατρική βοήθεια. Ο γιατρός θα εξετάσει κλινικά τον ασθενή και, αν κρίνει ότι η βλάβη είναι ύποπτη, θα τον υποβάλει με τοπική αναισθησία σε βιοψία της βλάβης, θα στείλει δηλαδή ένα μικρό τεμάχιο για οριστική διάγνωση. Ο καρκίνος του πέους μπορεί να δώσει μεταστάσεις στους λεμφαδένες της βουβωνικής χώρας και της πυέλου και σε άλλα όργανα, όπως το ήπαρ, τα οστά, οι πνεύμονες και ο εγκέφαλος.</p>
<p> </p>
<p><strong>Αντιμετώπιση</strong></p>
<p>Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία του καρκίνου του πέους. Όταν η βλάβη είναι μικρή, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί με laser ή κρυοπηξία με ελάχιστες παρενέργειες. Σε μεγαλύτερες βλάβες, θα χρειαστεί να γίνει τοπική χειρουργική αφαίρεσή τους, η οποία όμως δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα του πέους. Η παρακολούθηση μετά θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και συχνή, επειδή υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου είτε τοπικά είτε σε απομακρυσμένες θέσεις. Σε μεγαλύτερες βλάβες, ίσως χρειαστεί να γίνει αφαίρεση τμήματος του πέους (μερική πεεκτομή) και παράλληλα αφαίρεση λεμφαδένων από τη βουβωνική χώρα ή και την πύελο. Η επέμβαση μπορεί να συνδυαστεί με ακτινοβολία και χημειοθεραπεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου. Σε κάποιες περιπτώσεις, αντί της αφαίρεσης τμήματος του πέους μπορεί να εφαρμοστεί η εξωτερική ακτινοβολία• η παρακολούθηση, όμως, και εδώ επιβάλλεται να είναι πολύ προσεκτική, ώστε, αν επανεμφανιστεί ο καρκίνος, να αντιμετωπιστεί έγκαιρα.</p>
<p>Είναι ένας καρκίνος που μπορεί να προληφθεί σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων, αφού η καλή υγιεινή του πέους περιορίζει σημαντικά την εμφάνισή του.</p>
<p>Για να περιορίσετε τον κίνδυνο, ακολουθήστε τα παρακάτω:</p>
<p>-Υγιεινή (καθημερινή καθαριότητα με σαπούνι και επίσης είναι σημαντικό να τραβιέται το δέρμα προς τα κάτω και να αποκαλύπτεται η βάλανος. Εκεί συγκεντρώνεται το σμήγμα, ένα λευκωπό έκκριμα που μαζεύεται κάτω από την ακροποσθία, και μπορεί να περιέχει καρκινογόνες ουσίες)</p>
<p>-Αποφυγή ή διακοπή του καπνίσματος</p>
<p>-Μείωση του κινδύνου μόλυνσης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) (η χρήση προφυλακτικού και ο περιορισμός των σεξουαλικών συντρόφων, μπορεί να προστατεύσει από τη μόλυνση)</p>
<p>Σήμερα σχεδόν το 80% των ασθενών με καρκίνο του πέους μπορούν να θεραπευτούν. Καθώς η επιβίωση αυξάνεται, η σεξουαλική δυσλειτουργία και η υπογονιμότητα θεωρούνται αρνητικές επιπτώσεις της θεραπείας. Οι χειρουργικές τεχνικές διατήρησης του οργάνου, προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής και θα πρέπει να προσφέρονται όταν αυτό είναι δυνατό.</p>