Aπιστία: Τι κρύβει συνήθως ο άνδρας που δε μιλά;

<p style="text-align: justify;"><strong><em>ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑ</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μια από τις πιο απογοητευτικές πτυχές της αντιμετώπι­σης του παραστρατήματος είναι η ασύλληπτες δυσκολίες που συναντά το «θύμα» όταν προσπαθεί να πείσει τον «δρά­στη» να το συζητήσει. Πρόκειται για την πρώτη επιπλοκή που επιφυλάσσεται στο ζευγάρι μετά την αποκάλυψη του ολισθήματος -το μέλος της σχέσης που υπέπεσε σ’ αυτό αρνείται να το συζητήσει. Προφανώς, είναι διατεθειμένο να κάνει τα πάντα και να υποστεί οποιεσδήποτε συνέπειες προκειμένου ν’ αποφύγει τη συζήτηση γύρω από το θέμα.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Κείμενο της ψυχοθεραπεύτριας Πέγκι Βον </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτή η στάση είναι ενίοτε προβλέψιμη. Ας δούμε την περίπτωση ενός άνδρα που, μολονότι ήταν βέβαιος για την περιπέτεια της συζύγου του και αισθανόταν ότι μπορούσαν να ξεπεράσουν την κρίση και να σώσουν τον γάμο τους, στάθηκε αδύνατον να την πείσει να μιλήσει. Αυτό, σύμφω­να με τις εκτιμήσεις του ιδίου, συνέβαινε επειδή λίγο μετά τον γάμο είχε πει στη γυναίκα του ότι σε περίπτωση απιστίας δεν θα τη συγχωρούσε ποτέ και θα τη χώριζε αμέσως. Έτσι, λοιπόν, παρά πς τωρινές διαβεβαιώσεις του, αδυνατούσε να την πείσει ότι δεν είχε πλέον τέτοιες προθέσεις. Βλέπου­με, επομένως, ότι το ενδεχόμενο απαλοιφής των εντυπώ­σεων που προξενούν τέτοια σχόλια είναι μάλλον μηδαμινό και γι’ αυτό είναι φρόνιμο ν’ αποφεύγουμε τη διατύπωση απειλών που, αναπότρεπτα, οδηγούν στην ενίσχυση της γε­νικής απροθυμίας συζήτησης του συγκεκριμένου θέματος.</p>
<p style="text-align: justify;">Η βασική αντίσταση στη συζήτηση δεν είναι τελικά και τόσο μυστηριώδης. Υπάρχουν πέντε κύριοι παράγοντες που ρυθμίζουν την τάση των ανθρώπων να αποφεύγουν την αναφορά στις παρεκτροπές τους μετά την αποκάλυψή τους: η πίστη στον θεμελιώδη κώδικα της σιωπής, η επιθυμία να διατηρήσουν αλώβητη την εικόνα τους, η πεποίθηση ότι είναι προτιμότερο να μην γνωρίζει ο σύντροφος, η επι­θυμία αποφυγής συναισθηματικών εκρήξεων και, τέλος, η επιθυμία συνέχισης του παράνομου δεσμού.</p>
<p style="text-align: justify;"> Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΚΩΔΙΚΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ</p>
<p style="text-align: justify;">Πρόκειται για τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης της αρνητικής στάσης απέναντι στη συζήτηση. Να π υπαγο­ρεύει ρητά ο θεμελιώδης κώδικας της σιωπής στους δρά­στες της παρεκτροπής: «Μην το πεις πουθενά». «Αν σε ρω­τήσουν, να το αρνηθείς». «Αν σε πιάσουν, να πεις όσα λιγό- έρα γίνεται». Η ιοχύς του κώδικα της σιωπής αποτελεί συ­χνά ανυπέρβλητο εμπόδιο για την επικοινωνία, ικανό να τρελάνει κυριολεκτικά το άτομο που προσπαθεί απεγνω­σμένα να αντιληφθεί τους λόγους του παραστρατήματος.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ρωτούσα ξανά και ξανά και ξανά. Ακόμη και γράμ­μα του έστειλα στην προσπάθεια να τον κάνω να μιλήσει. Εκείνος, όμως, ακλόνητος -η στάση του με τρελαίνει.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Επιτέλους παραδέχτηκε ότι τα είχε μπλέξει με άλ­λον, όμως αδυνατώ να την πείσω να το κουβεντιά­σει μαζί μου. Δεν ξέρω πόσο ακόμη μπορώ</em> ν’ <em>αντέξω τη σιωπή της.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Είναι πρόδηλο ότι η μυστικότητα συνιστά κρίσιμο ρυθμι­στικό παράγοντα στον αγώνα ενός ατόμου να συνέλθει από τις συναισθηματικές επιπτώσεις της εμπειρίας. 'Ομως, το πρόσωπο που αρνείται να μιλήοει ενεργεί ενστικτωδώς, υποκινημένο από τη γενική ανάληψη (την οποία θίξαμε στο κεφάλαιο 2) ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος δράσης σε περίπτωση αποκάλυψης της παρανομίας.</p>
<p style="text-align: justify;">ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗΣ</p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν, ωστόσο, κι άλλοι, πιο προσωπικοί λόγοι που ενθαρρύνουν την άρνηση συζήτησης του φαινομένου.'Ενας από αυτούς συνδέεται με την επιθυμία των εκτρεπομένων να διατηρήσουν την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Ο αυτοσεβασμός αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα διάπλα­σης της ικανότητάς μας ν’ ανταποκρινόμαστε σπς προ­κλήσεις του κόσμου. 'Οταν κανείς αναλαμβάνει την ευθύ­νη για τον πόνο του συντρόφου του, καθίσταται ευάλωτος σε απορριπτικές σκέψεις για τον εαυτό του.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Όλο μου λέει να τον αφήσω ήσυχο. Είναι η μόνη</em><em> </em><em>κουβέντα που ακούω από τα χείλη του. Νομίζω πως τον έχουν ζώσει οι τύμεις και δεν αντέχει ν’ αντι­κρίσει τον πόνο που προκάλεσε. Ούτε εμένα δεν τολ­μά καλά-καλά ν’ αντικρίσει κατάματα.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Βλέπω την εσωτερική πάλη που δίνει. Καταλαβαί­νω πως υπάρχουν επώδυνα</em> συναισθήματα <em>μέσα της.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ο σύζυγός μου είναι μετρημένος στα λόγια. Μου φαί­νεται πως σύντομα δα ξεχάσει ακόμη και πως υπήρ­ξε «περιπέτεια».</em></p>
<p style="text-align: justify;">Το πρόσωπο που συνάπτει τον παράνομο δεσμό επιδυμεί συνήθως να αποφύγει κάθε σκέψη σχετική με τις συνέ­πειες των πράξεων του. Επειδή τα αισθήματα ενοχής και ντροπής έχουν την τάση να οξύνονται με τη συζήτηση, προ­τιμά να περιορίζει τις αναφορές στο ελάχιστο. Το αίσθημα των τύψεων εντείνεται επίσης όταν κάποιος τρίτος γνωρί­ζει το ολίσθημα, εξέλιξη ανεπιθύμητη για τον εκτρεπόμενο που τώρα, πέρα από το πρόβλημα της ανιιμετώπισης του «αφυπνισμένου» συντρόφου, καλείται ν’ αναμετρηθεί και με τα παιδιά, την πεθερά, ή τα μέλη του εκκλησιάσματος της ενορίας. Δεν είναι, συνεπώς, διόλου παράδοξο να κα- ταλήξει στη λύση της σιωπής.</p>
<p style="text-align: justify;">Όπως προαναφέρθηκε, οι περισσότεροι άνθρωποι αντι­μετωπίζουν φρικιό δίλημμα μπροστά στην προοπτική να αποκαλύψουν το παραστράτημα του συντρόφου τους σε τρίτους, συνεπώς η στάση του συντρόφου τους ενισχύει την ανασφάλεια που νιώθουν. Η σπουδή για την προστα­σία της εικόνας του (αλλά και της δικής τους) ισοδυναμεί συχνά με την απόφαση αποφυγής εκμυστηρεύσεων του προβλήματος σε άλλους. Δυστυχώς, αυτή η τακττκή τούς στερεί την αναγκαία υποστήρτξη γτα την πλήρη συνετδητο- ποίηση του παραστρατήματος κατ την ανττμετώπτση των συνατσθημάτων που έχετ αφυπνίσετ.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Οταν της ζητώ λεπτομέρειες, παίρνω μονίμως τις ίδιες απαντήσεις: «Δεν ξέρω -δεν θυμάμαι» ή «Σε παρακαλώ, ας μην το κάνουμε αυτό στους εαυτούς μας».</em></p>
<p style="text-align: justify;">Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι απο­φεύγουν να συζητούν τις παρεκτροπές τους είναι επειδή πιστεύουν ότι είναι σκόπιμο το ταίρι τους να γνωρίζει όσο το δυνατόν λιγότερα. Όταν όμως ένα άτομο ανακαλύπτει ότι το ταίρι του έχει εμπλακεί σε παράνομο δεσμό, νιώθει τον κόσμο του να καταρρέει. Για να ανακτήσει τη χαμένη ισορροπία, πρέπει αντλήσει όσα περισσότερα δεδομένα μπορεί, στοιχεία που θα του επιτρέψουν να αντιληφθεί πλήρως την κατάσταση. Με αναπάντητα τα πιεστικά ερω­τήματα που προκύπτουν, καταλήγει στο συμπέρασμα όπ όλες οι απαντήσεις είναι αρνητικές. Ειδάλλως, δεν θα υπήρχε λόγος να μην εκφραστούν. Μοιραία νιώθει να του συμπεριφέρονται όπως σ’ ένα παιδί, πράγμα εξοργιστικό.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν δεν υπήρχαν τα δεδομένα, το αίσθημα δεν θα ήταν τόσο αποκαρδιωτικό και υποτιμητικό. Η επίγνωση, όμως, όπ το ταίρι έχει τα στοιχεία και δεν τα δίνει, υπονομεύει την ισορροπία της σχέσης. Επομένως ούτε η άρνηαη συζή­τησης της εκτροπής μπορεί να ωφελήσει τον σύντροφο, παρά πς εντυπώσεις περί του αντιθέτου. Όταν μάλιστα ο «θύτης» εμμένει σ’ αυτήν τη στάοη, διακυβεύει την ορισπ- κή απώλεια της εμπιστοσύνης του συντρόφου του.</p>
<p style="text-align: justify;">Θυμάμαι πόσο σκληρή ήταν για τον Τζέιμς η αδιάκοπη υποβολή ερωτήσεων εκ μέρους μου. Διανοηπκά, ήθελα να ξεπεράσω αυτό το στάδιο, αλλά ψυχολογικά χρειαζόμουν ακόμη συνεχή υποστήριξη και κατανόηση από τον σύζυγό μου. Ποτέ δεν είπε, «Αρκετά μ’ αυτό το θέμα, ας το ξεχάσουμε πια. Ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε», κι αυτό είχε μεγάλη σημασία για μένα. Φυσικά, κανείς δεν θα επέλεγε να υποστεί τη δοκιμασία χιλιάδων ωρών συζήτησης αν έβρισκε άλλους τρόπους επίλυσης του προβλήματος. Στη δική μου περίπτωση, όμως, η συγκεκριμένη διαδικασία με βοήθησε ουσιαστικά να ξεπεράσω τα αρνηπκά συναι­σθήματα και να ξαναβρώ τη γαλήνη μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΕΚΡΗΞΕΩΝ</p>
<p style="text-align: justify;">Μολονότι είναι απρόθυμοι να το παραδεχθούν, πολλοί αποφεύγουν τις συζητήσεις απλώς και μόνο επειδή δεν θέλουν να βρεθούν αντιμέτωποι με τυχόν συναισθηματι­κές εκρήξεις των συντρόφων τους. Όσο στερεότυπη κι αν ακούγεται η διαπίστωση, οι παραστρατημένες γυναίκες φοβούνται την πιθανότητα άσκησης φυσικής βίας εκ μέ­ρους των συζύγων τους, ενώ οι παραστρατημένοι σύζυγοι θέλουν ν’ αποφύγουν το ενδεχόμενο ενός ποταμού δακρύων εκ μέρους των γυναικών τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο <em>άνδρας μου λέει ότι μ’ αγαπάει, ότι δεν είναι δυ­στυχισμένος μαζί μου, ότι «δεν έχω τίποτα στραβό». Όμως, στέκεται αμίλητος όταν εκφράζω τον πόνο, τον φόβο και το γενικό αίσδημα ανασφάλειας που με διακατέχει.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ισχυρίζεται ότι</em> θέλει <em>να της το λέω όταν</em> νιώθω <em>πε­σμένος, μα όταν το κάνω, αποστρέφει το βλέμμα και προσπαθεί ν’ αλλάξει δέμα συζήτησης.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Στην επιθυμία αποφυγής των συναισθηματικών αντιδρά­σεων περιλαμβάνεται και η τάση να θεωρείται ανεπιθύμη­τη η εμπλοκή τρίτων προσώπων. Πολλές γυναίκες φοβού­νται ότι ο σύζυγός τους θα αντιπαρατεθεί με τον εραστή, ενώ οι περισσότεροι άνδρες φοβούνται ότι οι γυναίκες τους θα αποκαλύψουν με κάθε λεπτομέρεια το παραστράτημα οε συγγενείς και φίλους. Άρα ο περισσότερος κόσμος δεν φοβάται μόνο τις αντιδράσεις των συντρόφων τους αλλά και του περίγυρου. Επίσης, από τη στιγμή που δεν εμπλέ­κονται και άλλοι στην όλη υπόθεση, αισδάνονται ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση κατ να κάνουν κάτι για να τη διορθώσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΑΤΑ</p>
<p style="text-align: justify;">Ένας από τους πλέον ανησυχητικούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι αρνούνται να μιλήσουν είναι αυτός που σπανίως ομολογούν -αφ’ ενός η πρόθεοη να συνεχίσουν την εμπλοκή σε εξωσυζυγικές σχέσεις και αφ’ ετέρου ο φόβος ότι η αντίδραση του συντρόφου τούς αφαιρεί ένα μέρος από την απόλαυση που αντλούν από αυτές. Ακόμη κι όταν μεσολαβεί μτα προσωρινή παύση, είναι ευκολότε­ρο να ξαναρχίσουν τα ίδια όσο δεν συζητείται το θέμα. Γι’ αυτό αξίζει να <em>προσπαθήσουμε</em> να πείσουμε το συγκεκρι­μένο άτομο να μιλήσει για την εξωσυζυγική του σχέση.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα