Eθισμός: Το παιδί μου περνά πολλές ώρες στον υπολογιστή τι συμβαίνει;

28/04/2014
Ομάδα Σύνταξης
Εθισμός εξαρτήσεις

Οι περισσότεροι χρήστες που καταφεύγουν στην εικονική πραγματικότητα του Διαδικτύου για αναζήτηση χάρης, παρέας και ανακούφισης αδυνατούν να διαχειριστούν δυσάρεστες συναισθηματικές καταστάσεις. Η μοναξιά, τα προβλήματα γάμου, το εργασιακό άγχος, η ανία, η κατάθλιψη, τα οικονομικά προβλήματα, η ανασφάλεια για την εξωτερική εμφάνιοη, το άγχος, άλλοι εθισμοί και η περιορισμένη κοινωνική ζωή είναι οι κυριότεροι παράγοντες που ωθούν το χρήστη σε υπερβολική ενασχόληση με τις εφαρμογές του Διαδικτύου. Η βελτίωση της αυτοπεποίθησης, η καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων και η αντιμετώπιση των ψυχοουναισθηματικών δυσκολιών μπορούν να βοηθήσουν ένα χρήστη να μετριάσει τη χρήση.
Από τον ψυχίατρο, Γεώργιο Φλώρο 
<img src="/contentfiles/specialists/floros2.jpg" alt="" width="99" height="112" />
 
 
Οι συνηθέστερες γνωστικές διαστρεβλώσεις που πρέπει να ανασκευαστούν είναι συνήθως:
<ul style="text-align: justify;">
<li>Μόνο στο Διαδίκτυο γίνομαι αποδεκτός/ή.</li>
<li>Οι καλύτεροί μου φίλοι είναι αυτοί στο Διαδίκτυο.</li>
<li>Μέσω του Διαδικτύου μπορώ να ανοιχτώ καλύτερα στους άλλους.</li>
<li>Οι ψηφιακοί φίλοι μου με βρίσκουν έξυπνο/η, διασκεδαστικό/ή, γοητευτικό/ή.</li>
<li>Είμαι πιο δημιουργικός/ή στο Διαδίκτυο.</li>
</ul>
Ο χρήστης ενθαρρύνεται να κάνει μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση για τις δεξιότητές του, την εικόνα του εαυτού του και τις σχέσεις του με τους άλλους και να αναζητήσει στον πραγματικό κόσμο στήριξη και κάλυψη των αναγκών του.
 
Η παρέμβαση στην οικογένεια στοχεύει στη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των μελών, της κατανόησης της φύσης του προβλήματος του εθισμένου ατόμου από τα άλλα μέλη και κρίνεται απαραίτητη στις περιπτώσεις εθισμού ανηλίκων στο Διαδίκτυο.
\Τα παιδιά και οι έφηβοι αποκτούν ψυχολογική εξάρτηση από το Διαδίκτυο, γιατί μέσα από τη χρήση αισθάνονται καλύτερα, ενισχύεται η αυτοεκτίμησή τους ή ανακουφίζονται από τα άγχη του σχολείου, της οικογένειας, της εφηβείας. Ο γονέας θα πρέπει να προσεγγίσει το εξαρτημένο παιδί με ηρεμία και χωρίς επικρι- τική διάθεση και να ακούσει με προθυμία, έτσι ώστε να εγκατασταθεί ένας αμφίδρομος δίαυλος επικοινωνίας. Η ψυχοεκπαίδευση της οικογένειας κρίνεται απαραίτητη ώστε να καταλάβουν πόσο εθιστικό μπορεί να είναι το Διαδίκτυο. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η συμπεριφορά του χρήστη δεν είναι αποτέλεσμα αδιαφορίας ή τεμπελιάς. Ο χρήστης βρίσκεται σε μια φάση που αδυνατεί να ελέγξει τη συνήθειά του και χρειάζεται βοήθεια.
Κάποια σημεία στα οποία θα πρέπει να σταθεί ο γονέας προκειμένου να βοηθήσει το παιδί του είναι τα εξής:
<ul style="text-align: justify;">
<li>Κοινή στάση των δύο γονέων απέναντι στο πρόβλημα. Οι δύο γονείς θα πρέπει να συμφωνήσουν πάνω σε μια κοινή στρατηγική αντιμετώπισης και να θέσουν κοινούς στόχους, αφού πρώτα θα έχουν συνδιαμορφώσει ενιαία άποψη για το μέγεθος του προβλήματος.</li>
<li>Να δείξουν ότι ενδιαφέρονται. Τα παιδιά συχνά τείνουν να ερμηνεύουν τις ερωτήσεις των γονέων τους ως κριτική, έλεγχο ή κατηγορία και αντιδρούν αμυντικά. Ο γονέας θα πρέπει να καθησυχάσει το παιδί και να έχει μια προσέγγιση κατά την οποία δε θα του απευθύνει κατηγορίες ή θα γεννά συναισθήματα ενοχής.</li>
</ul>
Συνεργασία με το παιδί για την κατάρτιση ενός προγράμματος χρήσης του Διαδικτύου. Η ανάθεση ενός ενεργού ρόλου στο παιδί μπορεί να το κινητοποιήσει για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
<ul style="text-align: justify;">
<li>Τοποθέτηση του υπολογιστή σε ένα ορατό σημείο. Πολλά παιδιά έχουν τον υπολογιστή στο υπνοδωμάτιό τους, με αποτέλεσμα να μένουν για ώρες συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς τους. Είναι σκόπιμο τουλάχιστον για κάποιο διάστημα ο υπολογιστής να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο χώρο, όπου ο γονέας θα μπορεί να επιβλέπει και να ελέγχει το συνολικό χρόνο σύνδεσης στο Διαδίκτυο, καθώς και την εμπλοκή οε επικίνδυνες για το παιδί διαδι- κτυακές δραστηριότητες.</li>
<li>Προσφορά υποστήριξης και όχι κάλυψης. Πολλά παιδιά χάνουν σχολικές ώρες λόγω της υπερβολικής ενασχόλησής τους με το Διαδίκτυο, δεν τηρούν τις προθεσμίες για τις σχολικές εργασίες και ζητούν κάλυψη από τους γονείς προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες. Ο γονέας δε θα πρέπει να υπο- κύψει σε αυτές τις απαιτήσεις, ακόμα και αν αυτό οδηγήσει σε προσωρινή εκδήλωση θυμού και εχθρότητας από μέρους του παιδιού. Η παροχή υποστήριξης στο παιδί δε θα πρέπει να παίρνει μορφές που μπορεί να ενισχύσουν αντί να αμβλύνουν την εθιστική συμπεριφορά του.</li>
<li>Καλλιέργεια εναλλακτικών δραστηριοτήτων. Το παιδί θα πρέπει να ενθαρρύνεται από μικρή ηλικία να ξεκινήσει κάποια εναλλακτική δραστηριότητα που θα του είναι ευχάριστη, έτσι (όσιε να αισθάνεται λιγότερο την ανάγκη να κατα- φύγει στο Διαδίκτυο ως πηγή χαράς και ευχαρίστησης.</li>
</ul>
Προτεινόμενες τεχνικές βελτίωσης της επικοινωνίας στην οικογένεια
 
<ul style="text-align: justify;">
<li>Θέσπιση συγκεκριμένων στόχων.</li>
</ul>
Οι αλλαγές στη χρήση του Διαδικτύου θα πρέπει να είναι βαθμιαίες και σταδιακές. Οι ώρες χρήσης θα πρέπει να συμφωνηθούν ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά και να αφορούν συγκεκριμένες διαδικτυακές δραστηριότητες.
<ul style="text-align: justify;">
<li>Με τη συζήτηση όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες.</li>
</ul>
Οι γονείς και τα παιδιά θα πρέπει να προσεγγίσουν το πρόβλημα που έχει ανακύψει με διάθεση να βρεθεί λύση και όχι εν θερμώ, πράγμα που θα οδηγήσει σε συνεχείς αλληλοκατηγορίες. Δεν είναι δυνατόν να διεξαχθεί γόνιμος διάλογος όταν κυριαρχούν συναισθήματα επιθετικότητας και θυμού.
<ul style="text-align: justify;">
<li>Με τη διατύπωση σαφών θέσεων.</li>
</ul>
Θα πρέπει να οριστεί με σαφήνεια ποιες είναι οι συμπεριφορές που ενοχλούν, το μέγεθος της δυσφορίας που προκαλούν και ποιες ακριβώς είναι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
<ul style="text-align: justify;">
<li>Αποφυγή αλληλοκατηγοριών.</li>
</ul>
Η επικριτική διάθεση δε θα βοηθήσει στην εξεύρεση μιας λύσης. Οι επιθέσεις οδηγούν σε αμυντικές συμπεριφορές και έτσι δεν μπορεί κανείς να προσεγγίσει σε βάθος το πρόβλημα.
<ul style="text-align: justify;">
<li>Σεβασμός και προσπάθεια κατανόησης της συναισθηματικής κατάστασης του εθισμένου χρήστη.</li>
</ul>
Αποδοχή της πιθανότητας να υπάρξει αρνητική ανταπόκριση.
Ο εθισμένος χρήστης είναι πιθανό να αρνηθεί το πρόβλημα και να μη διατίθεται να μπει σε διάλογο για το θέμα χρήσης του Διαδικτύου. Αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει τους γονείς, που μπορούν να επανέλθουν στο θέμα σε μια πιο κατάλληλη στιγμή και λιγότερο φορτισμένη συναισθηματικά.