Κάποτε, στο όχι και τόσο μακρινό 2008, στην εξέδρα των φίλων του Παναθηναϊκού υπήρχε αρκετή γκρίνια γιατί η ομάδα τους είχε αναγάγει σε… επιστήμη τις εντός έδρας νίκες με 1-0. Η κρίση γίνονταν ιδιαιτέρως αυστηρή κυρίως γιατί το υλικό στο ρόστερ παρέπεμπε σε άλλα πολύ πιο φανταχτερά του 1-0 σκορ. Αλλά ως νίκη διατηρούσε την ίδια αυθεντική αξία των τριών βαθμών.

Το μεγαλύτερο κέρδος για τον Παναθηναϊκό από την κυριακάτικη αναμέτρηση με τον Αστέρα Τρίπολης ήταν ακριβώς αυτό το 1-0. Το εκνευριστικό, αγχωτικό, «κακόηχο» σκορ που λατρεύουν οι Ιταλοί.
Το «1» στη συγκεκριμένη περίπτωση έδειξε και πάλι ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει πλέον την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό: δεν χρειάζεται 7-8 «καθαρές» ευκαιρίες για να σκοράρει, του αρκούν οι μισές και αν.

Το «0» φανερώνει ότι ο Παναθηναϊκός θυμήθηκε να λειτουργεί σωστά ανασταλτικά, με καλή απόσταση μεταξύ των γραμμών του και να εξαργυρώνει την καλή περίοδο που διανύει η αμυντική πεντάδα, του τερματοφύλακα συμπεριλαμβανομένου.

Μετά τη νίκη του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι φαντάζει ως το πλέον πιθανό σενάριο, η πρωτιά στα πλέι οφ να κριθεί στην Τούμπα στην αναμέτρηση των δύο φιναλίστ του Κυπέλλου. Εκ πρώτης όψεως χαρακτηρίζεται καλό νέο για τον ΠΑΟΚ. Πιθανώς θα τους κάνει και η ισοπαλία, αν και αυτό θα βόλευε άλλες ομάδες και όχι τον Παναθηναϊκό που δομήθηκε για να νικάει.

Εφόσον οδεύει προς τα εκεί η κατάσταση, για τον Παναθηναϊκό τα στοιχεία που κρύβει μέσα του αυτό το 1-0, μόνο καθοριστικά μπορούν να αποβούν. Οι Πράσινοι θα χρειαστούν την αποτελεσματικότητά και την καλή ανασταλτική λειτουργία. Ο δρόμος δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα για το Τριφύλλι. Είναι, όμως, ένα γνώριμο μονοπάτι.