Σπανίως αποτελούν τα αστέρια της παράστασης. Όμως με τη δεύτερη σκέψη αντιλαμβάνεται κανείς, πως έχουν σημαντικό ρόλο τόσο στην επιτυχία, όσο και στην αποτυχία μιας ομάδας.
Οι κορυφαίοι τερματοφύλακες είναι αυτοί ,που καθορίζουν πολλές φορές τις τύχες μιας εθνικής ομάδας στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου.
Η ιστορία των μουντιάλ είναι γεμάτη από όμορφες κι άσχημες στιγμές με πρωταγωνιστές τους τερματοφύλακες. Αναμνήσεις με χαρά, δάκρυα, στενοχώρια, αγωνία ,αλλά κι άφθονο γέλιο.
Από τις πιο γνωστές περιπτώσεις αυτές του Ντίνο Τζοφ το 1982, όντας 40 χρόνων οδήγησε την Ιταλία στην κατάκτηση του Παγκόσμιου τίτλου.
Παρομοίως, 26 χρόνια αργότερα, ο συμπατριώτης του Τζανλουίτζι Μπουφόν εδραίωσε τη θέση του, ως ο κορυφαίος στον κόσμο, καθώς κι αυτός βοήθησε τους Ατζούρι να κερδίσουν το τρόπαιο. Εκείνη τη χρονιά σε ολόκληρη τη διοργάνωση είχε δεχτεί μόνον δύο γκολ.
Το Παγκόσμιο κύπελλο σε κάνει πολλές φορές έναν ξεχωριστό ήρωα. Γυρνάμε πίσω το χρόνο στο 1990. Ο, τότε, Δυτικογερμανός Μπόντο Ίλγκνερ, 23 χρόνων, στη διαδικασία των πέναλτι, εναντίον της Αγγλίας στον ημιτελικό, είχε σωτήρια επέμβαση. Η ομάδα του πήγε στον τελικό κι εκεί έγραψε ιστορία , καθώς έγινε ο πρώτος στη διοργάνωση, που κράτησε απαραβίαστη την εστία του.
Αντίθετα, ο συμπατριώτης του Όλιβερ Καν είχε μια γλυκόπικρη γεύση το 2002. Κορυφαίος τερματοφύλακας στη διοργάνωση, έκανε το λάθος στον τελικό εναντίον της Βραζιλίας, επωφελήθηκε ο Ρονάλντο και με δύο γκολ χάρισε το τρόπαιο στην εθνική του.
Πιθανότατα η μεγαλύτερη μορφή πού αγωνίστηκε στα τελικά Παγκοσμίου κυπέλλου ήταν ο Σοβιετικός Λεβ Γιασίν. Για πολλά χρόνια το όνομα του είναι βαθιά χαραγμένο στην παγκόσμια κατάταξη των υπερασπιστών της εστίας.
Αλλά για να δούμε ποιοι θα είναι φέτος στα γήπεδα της Βραζιλίας?
Μανουέλ Νόϊρερ (Γερμανός) … Στα 28 του, έχει αναδειχθεί σε μεγάλη μορφή. Οι συγκυρίες (θάνατος Ένκε, τραυματισμός Άντλερ) τον βοήθησαν να καθιερωθεί και να μετεγγραφή στην Μπάγερν. Η Γερμανία, είναι αδύναμη αμυντικά. Θα πρέπει να υπερβάλει εαυτόν για προσωπική, αλλά και ομαδική επιτυχία.
Τζανλουίτζι Μπουφόν (Ιταλός)… Στα 36 του παραμένει μια εμβληματική μορφή. Από το 1998, που πρωτοεμφανίστηκε στη διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή, μέχρι σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο σπουδαίους τερματοφύλακες στον κόσμο. Τώρα πια αρκετά ευάλωτος, αλλά πάντα αξιόπιστος μέσα κι έξω από τα δοκάρια.
Τιμπό Κουρτουά (Βέλγος)… Μόλις 22 χρόνων αποτελεί κι αυτός ένα πολύτιμο αστεράκι από τα πολλά της νέας γενιάς των Βέλγων ποδοσφαιριστών. Πανύψηλος, κοντά στα δύο μέτρα, ανήκει στην Τσέλσι αλλά τα τελευταία τρία χρόνια παίζει με την Ατλέτικο Μαδρίτης, την οποίαν έχει βοηθήσει αισθητά στις πολύ καλές κι ουσιαστικές αποδόσεις της.
Ίκερ Κασίγιας (Ισπανός)… Στα 33 του έχει πια αδυναμία να ελέγξει σωστά την περιοχή του. Κι αυτός, όπως ο Μπουφόν, διακρίθηκαν πολύ νέοι, με τίτλους σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Κάποιες εκλάμψεις τον καθιστούν ακόμη σημαντικό τερματοφύλακα.
Σαλβατόρε Σιρίγκου (Ιταλός)… Για πολλά χρόνια η Ιταλία δεν είχε τόσο βάθος στους γκολκίπερ της. Ο Σιρίγκου βελτιώθηκε πάρα πολύ την τελευταία τριετία, πέτυχε μια καλή οικονομική κι αγωνιστική μεταγραφή στη Γαλλική Παρί Σεν- Ζερμέν κι είναι πλέον έτοιμος για αναπληρωματικός του Μπουφόν και γιατί όχι και για βασικός στους Ατζούρι.
Ουγκό Λορίς (Γάλλος) … Στα 27 του είναι βασικός στην εθνική Γαλλίας από τα προκριματικά του μουντιάλ του 2010. Τέσσερα χρόνια πριν, η εξέγερση των παικτών εναντίον του τότε ομοσπονδιακού τεχνικού Ραϊμόν Ντομενέκ, είχε επιφέρει χαώδη αποτελέσματα στην εθνική. Η Γαλλία έμεινε εκτός δεύτερου γύρου. Ασταθής τον τελευταίο καιρό. Πρέπει να θυμηθεί τον πρώτο χρόνο του στην Τότεναμ για να βελτιωθεί, αλλά και για να σπρώξει τους Πετεινούς στο δεύτερο γύρο.
Νταβίδ Δε Χέα (Ισπανός) … Ακόμη δεν έχει φορέσει τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας. Πιθανότατα στο μουντιάλ θα είναι τρίτος πίσω από Κασίγιας και Ρέϊνα . Ο 23 χρονος τερματοφύλακας είχε μια απαίσια χρονιά φέτος με τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Άργησε να προσαρμοστεί στο ύφος του Αγγλικού ποδοσφαίρου (εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό της Ισπανίας). Εν τούτοις αποτελεί έναν αξιόλογο τερματοφύλακα, που χρειάζεται χρόνο για να φτιάξει το όνομα του.
Τιμ Χάουαρντ (ΗΠΑ) … Ο πιο αξιόπιστος Αμερικανός τερματοφύλακας τα τελευταία χρόνια. Δεν αποτελεί ιδιαίτερη μορφή, αλλά είναι σοβαρός, ουσιαστικός στα δοκάρια, αλλά και πολλάκις ασταθής, αλλά και υπεράνθρωπος. Για τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ δεν ήταν ο ιδανικός κήπερ, όμως ο 35χρονος Αμερικανός κάνει καλά παιχνίδια με την Έβερτον και παράλληλα τον ευνοεί ο συναγωνισμός στους Γιάνκηδες με το συμπατριώτη του Μπραντ Γκουζάν από την Άστον Βίλα.
Τζόου Χαρτ (Άγγλος) … Μετά το Παγκόσμιο κύπελλο της Νότιας Αφρικής και τις γκέλες του Πίτερ Γκριν, Ο Χαρτ αποτελεί μια όαση για την Αγγλία. Αρκετά ασταθής φέτος με τη Μαντσεστερ Σίτι, έπαιζε, δεν έπαιζε, τη βοήθησε τελικά να κερδίσει το πρωτάθλημα. Πιθανότατα ο Ρόϊ Χόντζον θα του εμπιστευθεί τη φανέλα του βασικού, αφού είναι πιο έμπειρος από τους υπόλοιπους εκλεκτούς (Φρέϊζερ Φόρστερ και Μπεν Φόστερ) του ομοσπονδιακού τεχνικού.
Ζούλιο Σέζαρ (Βραζιλιάνος) … Στα 34 του αρχίζει σιγά σιγά να «ξεθωριάζει» η μορφή του. Ακόμη παραμένει ζωντανή ανάμνηση το λάθος του εναντίον της Ολλανδίας κι ο αποκλεισμός από τα ημιτελικά της Βραζιλίας στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Έφυγε κι από την Ίντερ, βρήκε στέγη για λίγο στην ΚΠΡ στην Αγγλία και τελικά για να σώσει την καριέρα του πήγε στην ομάδα Τορόντο των ΗΠΑ. Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι τον θεωρεί ακόμη καλόν τερματοφύλακα και θα τον έχει μαζί του στα τελικά.
Ικανοί για την έκπληξη, για την καλή απόδοση, εξαρτάται κι από την αγωνιστική παρουσία της εθνικής τους είναι ο Ουρυγουανός Φερνάντο Μουσλέρα, ο Βόσνιος Άσμιρ Μπέγκοβιτς κι ο Ισπανός Πέπε Ρέϊνα.