<p style="text-align: justify;"><em>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Εχω διαβασει ολα σχεδον τα αρθρα σας ιναι πραγματικα πολυ ενδιαφεροντα. Με απασχολει πολυ η σεξουαλικοτητα των αντρων 45 και ανω. Μακροχρονιες σχεσεις που μετουσιώνονται… Χωρις σεξουαλικη ζωη 2 νεοι ανθρωποι 50 ετων πως γινεται καποια στιγμη καποιος απο τους δυο δεν θα απιστησει ο συζυγος απιστησε προφανως δεν ηταν κατι σοβαρο για να διεκδικησει παλι το γαμο του. Ομως αυτο εχει αφησει τα σημαδια του. Καθε μερα λιγο λιγο επουλωνεται η πληγηομως απο συμπτωση δεν ξερω αφου δεν θελει να μιλαμε γι αυτο σεξουαλικη επαφη δεν εχουμε. Ειναι τρυφερος αφωσιωμενος στη δουλεια του με κουραση υπερβολικη και δειχνει να μην τον απασχολει καθολου. Εγω πιστευω πως τον απασχολει πολυ αλλα ειναι απο αυτους που δεν παραδεχονται οτι χρειαζονται βοηθεια και με αποτελεσμα να χρονιζουν τα προβληματα και να γινονται πιο σοβαρα Υπαρχει ενδιαφερον απο τη μερια του και ειμαι σιγουρη πως ανησυχει για μενα. Γιατι δεν θελουν να το συζητουν γιατι δεν επισκεφτονται ενα γιατρο να δουνε πρωτα απο ολα αν ειναι οργανικο τι θεση θα ηταν σωστο να κραταμε εμεις τι ορια πρεπει να βαζουμε ξερω τα πρεπει δεν σας αρεσουν αλλα δεν βρηκα αλλη λεξη, δεν θα ηθελα να κρατησω ενα γαμο μονο και μονο απο συνηθεια ουτε ενα γαμο λευκο. Ειμαι σιγουρη οτι ουτε ο συντροφος μου ειναι απο αυτους που θα ηθελαν αυτο. Νιωθει πιεση απο παντου και εχει μπλοκαρει ξερει πως δεν θα μεινω μαζι του για τους τυπους. Θελω ενα συντροφο που να με θελει να με διεκδικει ερωτικα Εχω τασεις φυγης αφου δεν μου μιλαει καθολου. Σκεφτηκα να του πω πως αν δεν παμε σε γιατρο θα φυγω απο το σπιτι Μοιαζει σαν εκβιασμος ομως και δεν ξερω αν πρεπει να του το πω. Εχω μπερδευτει τοσο πολυ που και βοηθεια που πηγα να βρω για το πως να το διαχειριστω σε γνωστο σεξολογο λιγο πολυ μου ειπε να βρω γκομενο. Αγαπω τον αντρα μου και κεινος με αγαπαει Προσπαθουμε να σωσουμε το γαμο μας οχι να τον δυαλυσουμε. Δεν τον δικαιολογω αλλα εσεις οι ψυχολογοι λετε οτι οταν αποφασισουμε να ξαναδοκιμασουμε πρεπει να τα αφηνουμε πισω. Εννοω για την απιστια. Εγω αυτη τη στιγμη μετα απο 25 χρονια εχουμε ερθει σε επαφη λιγες φορες το τελευταιο χρονο καθολου τολμω να πω πως ειχε αδυνατη στυση και τωρα πια καθολου. Ουτε νυχτερινες που ρωτουν και γιατροι. Δεν ξερω τι να κανω ουτε γιαυτον ουτε για μενα. Τους τελευταιους μηνες σταματησα να το αναφερω αλλα υπαρχουν καποιες στιγμες που πεφτω ψυχολογικα. Το καταλαβαινει αλλα δεν με ρωταει τι εχωδεν υπαρχει εξωσυζυγικη σχεση ειμαι σιγουρη. Το εχει μετανιωσει Δεν παραμυθιαζομαι. Αλλα επειδη ξερω ποσο εγωιστης ειναι και ποσο σε αυτα τα θεματα κομπλεξικος περιμενει την επιφωτιση του Κυριουδεν ξερω τι αλλο να κανω Η απορριψη που νιωθω δεν με βοηθαει και πολυ να σκεφτω.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Κατερίνα, 44 ετών </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Φαίνεται να έχετε πολλούς μοναχικούς συλλογισμούς πράγμα που μοιάζει με άγχος. Το άγχος είναι ένας φόβος που δεν έχει αντικείμενο. Δηλαδή μάλλον φοβάστε κάτι που δεν ξέρετε τί ακριβώς είναι. Αυτό σαν κατάσταση συνάδει με το γεγονός πως δεν σας "ανοίγει τα χαρτιά του" ο σύζυγός σας. Μιλάτε για ένα τραύμα που επουλώνεται και στη συνέχεια λέτε "όμως δεν μου μιλάει και δεν ξέρω". Οπότε δεν είμαι σίγουρος σε ποιού το τραύμα αναφέρεστε. Μοιάζει σαν να υποφέρετε μαζί με το σύζυγό σας για κάτι που φαντάζεστε ότι του συμβαίνει αλλά δεν είστε σίγουρη. Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσετε να τον πείσετε να σας μιλήσει για το δικό του πρόβλημα μιας και έχετε ήδη εσείς φοβηθεί αρκετά ώστε να σκέφτεστε να φύγετε από το σπίτι. Αντίθετα βρίσκω πως θα είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό για σας κυρίως να μιλήσετε για το δικό σας συναίσθημα και για το τί θέλετε εσείς. Νοιάζεστε ιδιαίτερα γι'αυτόν και δε θέλετε να τον επιβαρύνετε επειδή πνίγεται στη δουλειά. Αυτό είναι εξαιρετικά τρυφερό όμως παράγει ενοχή και η ενοχή υπάρχει επειδή σκέφτεστε πράγματα γι'αυτόν που δεν τα μοιράζεστε μαζί του. Εμπιστευτείτε τον όσον αφορά την ικανότητά του να διαχειρίζεται τα της σχέσης σας όπως εμπιστεύεστε τον εαυτό σας μέσα σ'αυτήν και μένετε σε αυτό το γάμο. Μιλήστε του για σας και πείτε του τι θέλετε. Δείτε πως αντιδρά σ'αυτό και στη συνέχεια αποφασίστε πως θα πράξετε εντός ή και εκτός αυτής της σχέσης.</span></span></p>