Τα 201 τρόπαια του τελικού

Μέσα στο γήπεδο και σε πρακτικό επίπεδο θα αποδειχθεί το βράδυ της Κυριακής ποια ομάδα θα αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου. Γερμανία ή Αργεντινή? Αργεντινή ή Γερμανία?  Ποια θα είναι η αντικαταστάτρια της Ισπανίας που αποχαιρέτησε πολύ νωρίς τη διοργάνωση? Ξεχάστηκε κιόλας. Πραγματικά συμμετείχε σε αυτή τη διοργάνωση? Ή ήταν ένα όνειρο?

Στην πράξη ναι. Υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι τότε όμως με τη γλώσσα των αριθμών, του χρήματος, των τίτλων, της χλιδής και άλλων πολλών η Γερμανία φαίνεται πως έχει το πάνω χέρι.

Κανένα από αυτά τα 46 παιδιά που θα είναι την Κυριακή το βράδυ στο περίφημο στάδιο Μαρακανά του Ρίο ντε Ζανέιρο δεν έχει κερδίσει ποτέ του μεγάλο τίτλο σε εθνικό επίπεδο. Όλοι λοιπόν πάνε για τον πρώτο τους. Να τους γράψει η ιστορία, όχι μόνον του μουντιάλ . Αλλά του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου, γενικά. Βέβαια είναι αρκετοί αυτοί που αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης ή Νοτίου Αμερικής σε  εθνικές διοργανώσεις  μικρότερου βεληνεκούς αλλά αυτό δεν λέει τίποτα.

 

Η Γερμανία έχει κατακτήσει τρία Παγκόσμια κύπελλα (1954, 1974  και εναντίον της Αργεντινής το 1990). Η Αργεντινή δύο (1978 και 1986 απέναντι στην, τότε, Δυτική Γερμανία).

 

Από τους Ευρωπαίους του Γιόακιμ Λεβ οι 17 από τους 23 ποδοσφαιριστές έχουν κερδίσει συλλογικούς τίτλους (αναφορά για βασικά τρόπαια, όπως πρωτάθλημα, κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Γιουρόπα Λιγκ, Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και Διηπειρωτικό κύπελλο).

 

104 τρόπαια οι Γερμανοί – 17 ο Σβαϊνστάιγκερ

 

Συνολικά αυτοί οι 17 Γερμανοί έχουν να επιδείξουν 104 τρόπαια. Η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ οι δύο οικονομικοί κολοσσοί της Γερμανίας έχουν τη μερίδα του λέοντος. Η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που θα αποφασίσει να φορέσει τη φανέλα τους (δεν έχει σημασία ποιας εθνικότητας είναι), συνήθως, κερδίζει τίτλο.

 

Ο Μπάστιαν Σβαϊνστάιγκερ ξεχωρίζει με 17 τρόπαια στο ενεργητικό του – πρόκειται για τον παίκτη με τις περισσότερες επιτυχίες τόσο από τη Γερμανία, όσο κι από την Αργεντινή –  (επτά πρωταθλήματα , ισάριθμα κύπελλα κι από ένα Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και Διηπειρωτικό κύπελλο. Όλα με την Μπάγερν).

Τον ακολουθεί με 16 ο Φίλιπ Λαμ (επτά πρωταθλήματα, έξι κύπελλα, κι από ένα Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και Διηπειρωτικό κύπελλο. Επίσης κι αυτός όλα με τους Βαυαρούς).

Στην τρίτη θέση δύο ανερχόμενα αστέρια της Μπάγερν με εννιά τίτλους. Ο Τόμας Μύλλερ ( τρία πρωταθλήματα, ισάριθμα κύπελλα, κι από ένα Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και Διηπειρωτικό κύπελλο). Ακριβώς η ίδια στατιστική, το ίδιο κέρδος για τον Τόνι Κρόος.

Η λίστα συνεχίζεται με τους Μανουέλ Νόιρερ (8 τρόπαια), Τζερόουμ Μπόατενγκ (8), Μάριο Γκέτσε (7), Μίροσλαβ Κλόζε (μόνον έξι παρά τα 36χρόνια του, δύο πρωταθλήματα με Μπάγερν, ισάριθμα κύπελλα, ένα Ευρωπαϊκό σούπερ καπ κι ένα κύπελλο Ιταλίας με τη Λάτσιο).

Ακολουθούν οι Χεντίρα (5), Εζίλ (4), Βάιντενφελερ (3), Γκρόσκροϊτς (3), Χούμελς(3), Ποντόλσκι (3), Χέβεντες (1), Μέρτεζακερ (μόλις ένα κύπελλο Αγγλίας με την Άρσεναλ) και Γιούλιαν Ντράξλερ (1).

 

 

15 ο Μέσι, 97 οι Αργεντινοί

Οι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές υστερούν των Γερμανών σε διακρίσεις. Ελαχιστότατες είναι οι εξαιρέσεις. Επιδεικνύουν 97τίτλους , όμως από αυτούς μόνον οι 15 ανήκουν στον Μέσι και οι 11 στον Μαρτίν Ντεμιτσέλις. Πρόκειται για ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται πολλά χρόνια στην Ευρώπη σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό εντός κι εκτός συνόρων.

Για παράδειγμα ο Μέσι είναι περισσότερο Ευρωπαίος από ότι Νοτιοαμερικανός. Τόσο στο μυαλό, όσο και στην τσέπη. Όλα τα χρόνια χέρι-γάντι με την Μπαρτσελόνα.

Η Μπαρτσελόνα είναι δυνατή κι ανταγωνίσιμη όπως η Μπάγερν. Συνεπώς ο Μέσι, με 15 τρόπαια,  έχει να επιδείξει (έξι πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, τρία Τσάμπιονς Λιγκ – τα περισσότερα όλων, ιδιότητα που τον κάνει ξεχωριστό – δύο Ευρωπαϊκά σούπερ καπ και δύο Διηπειρωτικά κύπελλα). Όλα με την Μπαρτσελόνα. Έχει μεν λιγότερα από τους Γερμανούς, αλλά αυτός έχει ποσότητες, ενώ οι άλλοι από ένα.

Ο Ντεμιτσέλις, σπουδαίος και γνωστός γυρολόγος τον  ακολουθεί με ένδεκα (δύο πρωταθλήματα με τη Ρίβερ Πλέιτ, τέσσερα πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα με την Μπάγερν κι ένα με τη Μάντσεστερ Σίτι).

Οι Μαστσεράνο και Ντι Μαρία παίζουν κι αυτοί στην Ευρώπη. Καλή η συγκομιδή τους. Ο Μαστσεράνο με οκτώ( ένα πρωτάθλημα με Ρίβερ Πλέιτ, ένα με Κορίνθιανς, δύο με Μπαρτσελόνα, ένα κύπελλο με τους Καταλανόυς, ένα Τσάμπιονς Λιγκ με Μπαρτσελόνα, όπως επίσης με την ίδια  Ευρωπαϊκό σούπερ καπ και Διηπειρωτικό κύπελλο).

Ο Ντι Μαρία έγινε γνωστός με την Μπενφίκα τον καιρό που μεσουρανούσε η Πόρτο στην Πορτογαλία και την ακολουθούσε η Σπορτιγκ. Στο ενεργητικό του επτά τρόπαια (ένα πρωτάθλημα με την Μπενφίκα και δύο κύπελλα με την ίδια. Η αυτή αναλογία με τη Ρεάλ Μαδρίτης   κι επιπροσθέτως το Τσάμπιονς Λιγκ με τους Μαδριλένους).

 

Στη λίστα των 21 από τους 23 ποδοσφαιριστές (οι Αργεντινοί παίκτες εκτός από δύο έχουν όλοι τίτλο, όμως αυτό οφείλεται στην παρουσία τους σε Ευρωπαϊκούς συλλόγους) ακολουθούν οι Γκάγο (6, διακρίσεις κι από Ισπανία), Μπασάντα (5, κυρίως με Μεξικανικές ομάδες), Ιγουαίν (5, με Ρεάλ Μαδρίτης και Νάπολι), Μπίγλια (5, με Άντερλεχτ), Γκαράι (4, με Ρεάλ και Μπενφίκα εκτός Νοτίου Αμερικής), Σαμπαλέτα (4, τον ανέβασε πολύ η Μάντσεστερ Σίτι), Φεδερίκο Φερνάντες (4, κύπελλα (2) και με Νάπολι), Ένσο Πέρες (4, και με Μπενφίκα εκτός Εστουδιάντες), Αγουέρο (4, Ατλέτικο Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτι), Λαβέτσι (4, οι τρεις με Νάπολι και Παρί Σεν Ζερμέν), Οριόν (3, με Σαν Λορένσο, Εστουδιάντες και Μπόκα Ζούνιορς), Αντούχαρ (2, μόνο με Εστουδιάντες), Αουγούστο Φερνάντες (2, μόνο με Ρίβερ Πλέιτ και Βέλες), Ρίκι Άλβαρες (2 με Βέλες), Ρομέρο (1 πρωτάθλημα με Άλκμααρ) και Καμπαγιάρο (1 κύπελλο με Νάπολι).

 

Η δύναμη είναι στην Ευρώπη (κυρίως οικονομική από εύρωστους συλλόγους Μπαρτσελόνα, Μπάγερν κ.λ.π), όμως οι Νοτιοαμερικανοί εκτός από την ανάγκη των χρημάτων διαθέτουν περισσότερο θράσος, μεγαλύτερο ταλέντο. Η συνέχεια για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών το βράδυ της Κυριακής στο Μαρακανά στον αγωνιστικό χώρο του οποίου θα παραταχθούν τα 201 συνολικά τρόπαια των 46 παικτών των δύο φιναλίστ.

 

 

 

  

 

 

 

Σχετικά άρθρα