Οι μεγάλοι έρωτες οδηγούν ή όχι σε γάμο;

<p style="text-align: justify;"><span>Aναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Καλησπέρα. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη και πολύ απογοητευμένη απο τη σχέση που έιχα και χώρισα άδοξα. Θεωρούμαι και γω ειδικός καθότι Ψυχολόγος μα άκρη με τα δικά μου δεν βγάζω εύκολα μολονότι παρακολουθούμαι και γω απο ψυχολόγο για προσωπική ανάπτυξη. Είχα σχέση με κάποιον 25 χρόνια. Αυτός τότε 36 εγω 26 με διεκδικούσε ανελέητα ενώ ήμουν με άλλον 6 ολόκληρους μήνες έκανε τα πάντα. Είναι καθηγητης σε πανεπιστήμιο και γνωριστήκαμε κάτω απο επαγγελματικές συνθήκες δεν ήμουν φοιτητρια. Αρχικα πίστευα πως δεν ταιριάζουμε. Εγω απλή καθημερινη πρόσχαρη εκφραστική αλλα και ανασφαλής και αυτός ενας καλομαθημένος ναρκισσος. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Στην πορεία με έπεισε για την ευαίσθητη ψυχή του. Με ζήτησε κατευθειαν σε γάμο. Ηθελε απελπισμένα να με παντρευτει και ήμουν η γυναίκα της ζωής του κλπ…3 μήνες πριν τον γάμο σκάει βομβα. Είσαι πολύ ανασφαλής και δεν μπορώ δεν είμαι ερωτευμένος κλπ.. κλάμα κακό και αυτός και εγω χωρίζουμε και σε ένα μηνα ξανα μαζι. Εγω ζήλεια τίποτα τσιμουδιά. Πιεζόταν πολύ εύκολα και έτσι σταμάτησα φουλ ερωτευμένοι ξανά ξεκινάμε στον 7 μήνα μπαμ! Αλλη βόμβα! Ενω ξαναμιλούσε για γάμο παρακαλω. Μα εκεί είναι και το οξύμωρο. Με έβαζε στο τρυπάκι δεχόμουν και μετα έφευγε. Γιατι αυτός έλεγε δεν είναι ερωτευμένος του έφυγε και κάτι τέτοια στην πορεία είπε πως δεν θέλει γάμους κλπ όταν χωρίζαμε έκλαιγε ΓΟΕΡΑ φώναζε Κάποια στιγμη είπε ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΣΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΣΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Δεν ξέρω έπειτα τα λέμεκάνουμε σεξ μιλάμε κλπ εδω και 2 μηνες που χωρίσαμε και σήμεα μου είπε πως φοβάται πως θα με πληγωσει και καλύτερα να σταματησουμε το έπαιξα κουλ και είπα πως ούτε και γω θέλω κάτι παραπάνω κλπ. και τοτε άρχισε να με ρωτάει πότε θα ξαναπάω να τα πούμε πότε θα βγούμε, ότι νιωθει πολύ όμορφα μαζί μου τωρα που δεν πιέζεται και ότι αν πιεστεί ξανα θα εξαφανιστεί και θα πληγωθώ. Είμαστε χωρισμένοι εμείς τωρα είναι μία φρικη αυτό που ζω. Εχω αρρωστήσει. Παίζει απίστευτα με το μυαλό μου και είμαι τραγικά ευάλωτη. Εδωσε άπειρη αγάπη σε αυτη τη σχέση και το έσκασε. Δεν θέλει ποτέ ξανα και το ξέρω. Δεν εχει γονείς, έχασε τον πατέρα του στα 14 και την μητέρα του πριν 7 χρόνια Δεν πένθησε ιδιαίτερα είναι πολύ κλειστός, δεν ξέρω, σκεφτομαι πως αυτός ο φόβος του ίσως είναι λόγω του τοτε πένθους του που δεν βίωσεφόβος να αγαπήσει και να αγαπηθει…</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Η κατάσταση έχω την αίσθηση πως είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΔΕΝ είναι έτοιμος για δεσμευση όχι με μενα. Εγω όμως δεν μπορω να ξεκολλήσω Και νευαριάζω που ακόμα χάνω τον χρόνο μου μαζί τουέχει μειωθεί απίστευτα η λειτουργικότητά μου σε όλα τα επίπεδαζούσα ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ με έναν ονειρεμένο άντρα και όλο αυτο ήταν απίστευτα fake και δεν το πήρα χαμπάρι. Μολονότι απο την αρχή έλεγαtoo good to be true. Μα πλανευτηκα πολύ άσχημα ερωτεύτηκα πολύ σφοδρα αρραβωνιαστήκαμε ήμασταν υπέροχα και ξαφνικα εκεί που πιεστηκε λίγο με τη δουλειά του μου δωσε μια… Είναι πολύ δύσκολο δεν ζητω λύση απλα αν μπορείτε πείτε μου τη γνώμη σας. Ευχαριστώ. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σας απαντά η </span><strong>Κατερίνα Δημητρίου,</strong> Προσωπική συμβουλευτική-Σύμβουλος Σχέσεων</p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/DrouzaPhotos/katerna%20dimitriou%20photo.jpg" alt="" width="99" height="144" /></p>
<p style="text-align: justify;">Μέσα από αυτά που μας περιγράφετε, ζήσατε ένα έντονο πάθος και συγχρόνως ένα παρατεταμένο πένθος για πολλά χρόνια. Διαπραγματευόσασταν συνέχεια με τον σύντροφό σας αλλά και με τον εαυτό σας εάν και πως μπορείτε να είστε μαζί. Η σχέση σας μοιάζει να είναι μια μακρόχρονη διαπραγμάτευση γεμάτη έντονη επιθυμία, έρωτα, αγωνία, θυμό, απογοήτευση, απόρριψη.</p>
<p style="text-align: justify;">Περιγράφετε μια παθιασμένη αγάπη  όπου όλα τα συναισθήματα βιώνονται έντονα και η απομάκρυνση του συντρόφου βιώνεται σαν πόνος όχι μόνο ψυχικός αλλά και σωματικός. Και κάπως έτσι γίνεται πράγματι στα πρώτα στάδια της σχέσης:  ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να αναζητεί ως επιβράβευση την παρουσία του άλλου και να βιώνει την απουσία του σαν μια κατάσταση απεξάρτησης.  Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν αντέχει  να ζει τόσο έντονες καταστάσεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τέτοιες παθιασμένες σχέσεις έχουν συνήθως ημερομηνία λήξης ή μετατρέπονται σε μια αγάπη πιο συντροφική αλλά και πιο βαθιά και ικανοποιητική, μια αγάπη που θα επιτρέψει στους δυο συντρόφους να είναι λειτουργικοί και να χτίσουν πάνω σ’αυτήν. Μια πιο συντροφική σχέση χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη, σεβασμό και καλή προαίρεση: “όταν ο σύντροφός μου δεν έχει την συμπεριφορά που περιμένω, είναι μάλλον επειδή έιναι κουρασμένος, απασχολημένος σε κάτι δικό του, φορτωμένος με ευθύνες κ.α.” “όταν ο σύντροφός μου έχει την συμπεριφορά που αναμένω είναι μάλλον επειδή το θέλει και μου δείχνει φροντίδα, αγάπη, ενδιαφέρον.”</p>
<p style="text-align: justify;">Σήμερα για σας η ελπίδα προκύπτει από τα δικά σας λεγόμενα: περνάτε την φάση πένθους, του πόνου της απώλειας της σχέσης σας, είναι μια φάση απαραίτητη για φτάσετε στο  επόμενο στάδιο που είναι η αποδοχή και η ψυχική ηρεμία σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Μια καλή ιδέα θα ήταν, εφόσον επισκέπτεστε ψυχολόγο για την προσωπική σας ανάπτυξη, να μιλήσετε για το ζήτημα που σας απασχολεί και να σας βοηθήσει να ονομάσετε και να διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας.</p>
<p> </p>
<p>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός</strong></p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></p>
<div>Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div> </div>
<div>Μοιάζει από την ιστορία που μας διηγείστε, να υπάρχει ένα καθρέφτισμα μ'αυτό τον άνθρωπο στο οποίο δεν φαίνεται ποιος κινείται πρώτος. Δηλαδή μοιάζει να υποφέρετε και οι δύο από ένα τραύμα το οποίο πάτε να προστατεύσετε με τον ίδιο τρόπο ταυτόχρονα. Κατά την δράση αυτο-προστασίας σας και οι δύο πληγώνεστε ο ένας από τον άλλο για έλλειψη εμπιστοσύνης εφόσον "πάτε αμφότεροι να καλύψετε ένα τραύμα" από κάποιον που κατά τα λεγόμενά σας αγαπάτε. Αυτή είναι η εξήγηση για την αίσθηση "fake" στην οποία αναφέρεστε. Νομίζω δε, ότι το τραύμα αυτό είναι ναρκισσιστικό και από τη μεριά σας και απ' τη δική του. Ο έρωτας που είναι παραμυθένιος έχει ένα είδωλο δικό μας στο αντικείμενο που έχουμε ερωτευτεί. Έτσι πιστεύω πως κι εσείς έχετε κάτι βαθύ που φοβάστε όταν εκθέτετε και αυτό εκλαμβάνεται από την άλλη πλευρά ως "ένδειξη ανασφάλειας". Εν ολίγοις θεωρώ πως απογοητεύεστε κι εσείς κι αυτός γιατί "δεν είστε τελικά τέλειοι". Και πληγώνετε ο ένας τον άλλο γιατί θεωρείτε πως προδοθήκατε. Εσείς νιώθετε προδοσία απ'αυτόν που "δεν είναι τέλειος" όπως δείχνει, του το λέτε κι αυτός πληγώνεται. Αυτός νιώθει προδομένος που εσείς δεν είστε τέλεια, σας το λέει κι εσείς πληγώνεστε. Κι έτσι απ'αυτό το αέναο καθρέφτισμα ελαττωμάτων δημιουργείται ο άπειρος κυκεώνας που μια σας φέρνει κοντά και μία σας απομακρύνει.</div>
<p><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα