Πέρυσι ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου -και του Νταμπίζα σε μεταγραφές και οργάνωση- πέρασε όλα τα δύσκολα τεστ με επιτυχία. Όλες τις δοκιμασίες που πρόσθεσαν περισσότερη πίεση απ’ όση φαίνονταν να αντέχει το νεόδμητο σύνολο. Ντέρμπι στο «Καραϊσκάκης»; Θρίαμβος. Συμμετοχή στο Κύπελλο; Μέχρι τον τελικό. Τελικός; Απόλυτη κυριαρχία. Πλέι οφ; Πρωτιά.
Φέτος, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κυρίως γιατί ο πήχης ανέβηκε αρκετά από πέρυσι. Αλλά και επειδή χρονικά το πιο κρίσιμο τεστ έρχεται κατακαλόκαιρο. Εκεί δηλαδή που οι ελληνικές ομάδες δεν είναι έτοιμες και έχουν πάθει μεγάλες ζημιές με ομάδες υποδεέστερες (π.χ. ο Παναθηναϊκός από Ρόζενμποργκ το 1996 και πρόπερσι διπλός αποκλεισμός από Οντένσε, Μακάμπι Τελ Αβίβ ή ο Ολυμπιακός από Ανόρθωση και Μακάμπι Τελ Αβίβ).
Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού (δηλαδή η διοίκηση σε πρώτη φάση αλλά και οι Αναστασίου, ποδοσφαιριστές) έχουν καταλάβει απόλυτα πως μια πρόκριση επί της Σταντάρ δημιουργεί καταστάσεις πολύ καλύτερης σεζόν. Αγωνιστικά και βασικά οικονομικά. 5,2 εκατ. ευρώ είναι αυτά και το πράσινο ταμείο δεν τα έχει περίσσευμα! Αυτά τα χρήματα θα εξασφαλίσουν τις πληρωμές της σεζόν στο υπάρχον ρόστερ αλλά και την αποπληρωμή στις διακανονισμένες οφειλές σε πρώην παίκτες. Λογικά θα φέρουν μια- δύο μεταγραφές ακόμα που θα τις χρειαστεί ο Παναθηναϊκός για να βγάλει μια σεζόν με καμιά 50αριά αγώνες.
Η κατανόηση της σημασίας για την επιβίωση και την ομαλότερη διαβίωση όλων στο Τριφύλλι δεν σημαίνει αυτόματα και την πρόκριση. Ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα που είναι πιο μπροστά σε ετοιμότητα, μια ομάδα που έρχεται από μια χώρα η οποία μόνο αρνητικές αναμνήσεις φέρνει στον Παναθηναϊκό (πολλοί αποκλεισμοί μεταξύ των οποίων και ο πιο πρόσφατος το 2011 από τη νυν αντίπαλό του!), μια ομάδα που έχει αγωνιστικό στυλ σχετικά αταίριαστο στους Πράσινους. Θα έλεγε κανείς ότι τα περισσότερα είναι εναντίον τους.
Μέχρι τη σέντρα του αγώνα καλό θα είναι οι παίκτες του Παναθηναϊκού να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να υπερβάλουν εαυτούς για να προκριθούν. Μόνο έτσι θα έρθει η πρόκριση.