«Ήταν ατυχία, αλλά δεν μας… ρίχνει τίποτα»! Ο Μιχάλης Τσαϊρέλης δεν πτοείται από την ατυχία, που τον έπληξε στην πρώτη του κλήση στην Εθνική ομάδα, την θλάση που έπαθε στους κοιλιακούς.
Ο 26χρόνος φόργουορντ σέντερ, που την νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην Τενερίφη και στην ACB, δηλώνει ιδιαίτερα χαρούμενος για την κλήση του στην «επίσημη αγαπημένη» εν όψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας (30 Αυγούστου – 14 Σεπτεμβρίου) και χαρακτηρίζει την Εθνική ομάδα, το «υψηλότερο σκαλοπάτι για κάθε αθλητή».
Η συνέντευξη του Μιχάλη Τσαϊρέλη στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας:
«Φέρνει αναμνήσεις η παρουσία εδώ σίγουρα. Μετά από πολλά χρόνια βρίσκομαι εδώ και μάλιστα στην Εθνική Ανδρών, που είναι το υψηλότερο σκαλοπάτι για κάθε αθλητή. Σκέφτομαι πως ήταν και 5-6 χρόνια πριν και τώρα… Είναι η πρώτη φορά από τότε, που καλοκαίρι βρίσκομαι εδώ και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος».
–         Σου είχε λείψει, ή σου λείπει το… καλοκαίρι τώρα;
«Μου είχε λείψει αυτό που ζω. Είχαμε και το χρόνο να ξεκουραστούμε, αλλά και διαφορετικά να ήταν, αν υπήρχε η κλήση, πάλι εδώ θα ήμουν. Μου είχε λείψει πάρα πολύ όλο αυτό. Όλη αυτή η διαδικασία. Το άγχος, αυτό το ωραίο άγχος, το να περνάς καλά, αλλά παράλληλα να κάνεις και καλή δουλειά».
–         Πόσο εύκολο ήταν για σένα να επιστρέψεις και μετά από δύο γεμάτες χρονιές να βρεθείς σήμερα στην προετοιμασία της Εθνικής Ανδρών;
«Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ότι πιο εύκολο. Όταν υπάρχουν τέτοια σκαμπανεβάσματα στην πορεία σου είναι δύσκολο να έχεις αυτοπεποίθηση και να συνεχίζεις. Αν σε πάρει η… κάτω βόλτα το χάνεις το παιχνίδι. Το πιο σημαντικό είναι να έχεις αυτοπεποίθηση, συνεχίζεις τη δουλειά και αργά ή γρήγορα αυτή η δουλειά θα βγει και στο γήπεδο».
–         Η προσαρμογή σου ήταν εύκολη;
«Ναι! Πολύ εύκολη… Παρά το ότι ήταν αρκετά τα παιδιά που δεν γνώριζα προσωπικά, ήταν από την πρώτη μέρα λες και τους ήξερα όλους καιρό. Είναι καταπληκτικά παιδιά όλα και ο καθένας με τον τρόπο του μας βοήθησε να προσαρμοστούμε και να δουλεύουμε καλά».
–         Και όλο αυτό το θετικό πνεύμα, ενώ ήσουν και ο άτυχος της προετοιμασίας με τον τραυματισμό σου…
«Συμβαίνουν αυτά… Δυστυχώς μεν, συμβαίνουν δε… Ακολουθώ το δικό μου πρόγραμμα, κάνω θεραπείες και συνεχίζω. Ήταν ατυχία, αλλά δεν μας… ρίχνει τίποτα! Δεν μας έριξαν άλλα, αυτό θα μας ρίξει»;