Παιδί: Αγαπά περισσότερο τη μαμά ή τον μπαμπά;

<p style="text-align: justify;">Όταν το παιδί προτιμά τον έναν από τους δυο γονείς</p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο της θεραπεύτριας Λίζα Μίνερ</p>
<p style="text-align: justify;">Η ανάπτυξη σχέσεων από τη βρεφική κιόλας ηλικία</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο το βρέφος εξαρτάται από τη μητέρα από αυτόν που εξαρτάται από τον πατέρα. Η εμπειρία από έναν πατέρα που φεύγει το πρωί και επιστρέφει το απόγευμα επιτρέπει στο βρέφος να μαθαίνει για τους αποχωρισμούς στο πλαίσιο μιας όχι τόσο έντονης σχέσης, παρόλο που η απουσία του πατέρα γίνεται αισθητή από το βρέφος. Η επανεμφάνιση του πατέρα στο τέλος της ημέρας είναι συχνά ένα ειδικό γεγονός και γίνεται αισθητό σαν μια απόδραση από την έντονη σχέση με τη μητέρα. Το βρέφος παράλληλα με τα συναισθήματα αγάπης που τρέφει προς τη μητέρα τρέφει και συναισθήματα θυμού, ιδιαίτερα όταν αυτή το εμποδίζει να κάνει κάτι ή του προκαλεί ματαιώσεις. Έτσι, η επιστροφή του πατέρα στο τέλος μιας μακράς και κουραστικής ημέρας, τόσο για τη μητέρα όσο και για το βρέφος, προκαλεί ανακούφιση. Επιστρέφοντας στο σπίτι ο πατέρας μπορεί επίσης να επέμβει ώστε να λυθεί το αδιέξοδο ή να τελειώσει ένας καβγάς, ας πούμε για το φαγητό, ανάμεσα στη μητέρα και στο βρέφος. Αν ο πατέρας δεν είναι διαθέσιμος, τότε κάποιος άλλος ενήλικας, όπως ο παππούς, η γιαγιά ή κάποιος στενός φίλος τον οποίο γνωρίζει το βρέφος, είναι καλό να προσφέρει αραιά και πού λίγη βοήθεια, ώστε να αναλαμβάνει η μητέρα από την κούραση που προκαλεί η συνεχής ενασχόλησή της με το παιδί.</p>
<p style="text-align: justify;">Ανάμεικτα συναισθήματα προς τον πατέρα</p>
<p style="text-align: justify;">Τα συναισθήματα του βρέφους προς τον πατέρα είναι επίσης ανάμεικτα και αυτό ισχύει τόσο για το κορίτσι όσο και για το αγόρι.</p>
<p style="text-align: justify;">Η προτίμηση στον ένα γονέα</p>
<p style="text-align: justify;">Το ενός έτους παιδί είναι πλέον σε θέση να αντιληφθεί τους γονείς του ως ζευγάρι και το γεγονός αυτό δεν το δέχεται με ευχαρίστηση. 'Οταν το βρέφος αντιλαμβά¬νεται ότι οι γονείς έχουν μια αμοιβαία φιλική και υποστηρικτιχή σχέση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αισθάνεται ασφά¬λεια. Με το δίκιο του πολλές φορές επιθυμεί να συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτή τη σχέση. Όταν ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι και οι γονείς συζητούν μεταξύ τους, θέλει να παίρνει μέρος στη συζήτηση, ιδιαίτερα όταν έχει μάθει κάποια και¬νούρια λέξη ή έχει ανακαλύψει κάτι καινούριο. Αυτό προ¬έρχεται από την επιθυμία του να το θεωρούν μέλος της οι¬κογένειας που έχει δική του ατομικότητα. Αλλά και πάλι τα συναισθήματά του είναι ανάμεικτα. Η σχέση των γονιών του του προκαλεί συναισθήματα θυμού και ζήλιας και επιθυμεί να τους κρατήσει χωριστά. Για παράδειγμα, μπορεί να αρνείται να πηγαίνει για ύπνο το βράδυ ή να πηγαίνει ξαφνικά στο κρεβάτι τους μπαίνοντας ανάμεσά τους και να αρνείται να επιστρέφει στο δικό του κρεβάτι. Τώρα που μπορεί να κινείται κάνει την παρουσία του αισθητή με αυτό τον τρόπο. Στη διάρκεια της ημέρας η επιθυμία του για «συμμετοχή» μπορεί να κρύβει την επιθυμία του να τους σταματήσει να είναι μαζί. Όταν ο Μάικλ, είκοσι τριών μηνών, φώναζε με οργή «Όχι κουβέντα!», χτυπώντας δυνατά το δίσκο της κα-ρέκλας του, τους έδινε ξεκάθαρα να καταλάβουν ότι το έ-βρισκε πολύ δύσκολο να αντέξει το ενδιαφέρον που είχαν οι γονείς του ο ένας για τον άλλο.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι διαφορετικές αντιδράσεις των αγοριών και των κορι- τσιών προς τον κάθε γονιό γίνονται περισσότερο αισθητές τον πρώτο χρόνο. Για το αγόρι ο πατέρας αποτελεί μια μορφή που θαυμάζει πολύ και θέλει να του μοιάσει και να ταυτιστεί μαζί του. Ωστόσο, το αγόρι αυτής της ηλικίας ε-ξακολουθεί να τρέφει έντονα κτητικά συναισθήματα προς τη μητέρα του, έτσι ώστε ο πατέρας να γίνεται πολλές φορές ένας τεράστιος και απειλητικός αντίπαλος ο οποίος θέλει να απομακρύνει τη μητέρα και θυμώνει με το γιο του που θέλει τη μητέρα δική του. Το κορίτσι, όπως και το αγόρι, είναι επίσης έντονα συνδεμένο με τη μητέρα του και αρχίζει να ταυτίζεται μαζί της. Η επιθυμία του κοριτσιού να έχει μια στενή και ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα, το κάνει να αισθά-νεται. αντιπαλότητα προς τη μητέρα, από την οποία ακόμη εξαρτάται. Πολλές φορές η προτίμηση που δείχνει το παιδί για τον ένα ή τον άλλο γονιό είναι τόσο εμφανής, που γίνεται δύσκολο για τους γονείς να ελέγχουν τα συναισθήματα που τους δημιουργούνται, ιδιαίτερα σε περιόδους που διαπλη¬κτίζονται ή τρέφουν θυμό ο ένας για τον άλλον.</p>
<p style="text-align: justify;">Σ’ αυτή την ηλικία, τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια, δείχνουν να αντιδρούν πιο έντονα στο θυμό ή στην αποδοκι-μασία του πατέρα από ό,τι της μητέρας. Αυτό συνέβη με την Άννα όταν ήταν είκοσι μηνών. 'Οταν άκουσε το κλειδί του πατέρα της στην πόρτα, έτρεξε να τον υποδεχτεί με ενθου-σιασμό. Ο πατέρας της είχε σηκώσει τα μπουκάλια με το γάλα που ήταν στην είσοδο και η Άννα επέμενε να της δώσει να μεταφέρει ένα στην κουζίνα. Μέσα στον ενθουσιασμό της το έριξε κάτω, το μπουκάλι έσπασε και το πάτωμα γέμισε γυαλιά και γάλα. Ο πατέρας της, καθώς ένιωσε στιγμιαία απόγνωση, της μίλησε πολύ θυμωμένα και η Άννα ζάρωσε στη γωνιά. Ξέσπασε σε γοερά αναφιλητά και έτρεξε στη μη-τέρα της, η οποία τη σήκωσε στην αγκαλιά της και την πα-ρηγόρησε. Πέρασε αρκετή ώρα ώσπου να ηρεμήσει και να αποκαταστήσει τις φιλικές σχέσεις με τον πατέρα της. Θα έλεγε κανείς πως η μεγάλη της επιθυμία να τον ευχαριστήσει και να του δείξει πόσο έξυπνη ήταν κατέληξε σε αποτυχία και αυτό ήταν κάτι πολύ οδυνηρό για να το αντέξει.</p>

Σχετικά άρθρα