Τι είναι οι φόβοι του αφανισμού και σε ποια ηλικία εμφανίζονται;

<p style="text-align: justify;">Οι φόβοι του αφανισμού, που πρωτοεμφανίζονται στην ηλικία μεταξύ 2 και 3 ετών, έρχονται στο προσκήνιο, όταν το παιδί αρχίζει να πηγαίνει σχο¬λείο. Το παιδί φοβάται τους κλέφτες, τους δολοφόνους ή τους απαγωγείς. Αλλά και ο πόλεμος, τα ατυχήματα και οι φυσικές καταστροφές προκαλούν φόβο στο παιδί, όπως και οι επικίνδυνες ασθένειες και οι επιδημίες.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά θέλουν να παίρνουμε τους φόβους τους στα σοβαρά. Αν τα μαγικά μέσα μπορούν να διώξουν τους επικίνδυνους ληστές και τους αιμοβόρους κροκόδειλους που καταδιώκουν ένα 4χρονο παιδί στη φαντασία του, μετά την ηλικία των 6 ετών οι μέθοδοι αυτές δεν είναι πια τόσο απο¬τελεσματικές. Οι κίνδυνοι είναι πλέον πολύ ρεαλιστικοί, για να νικηθούν μόνο με μάγια και με ξόρκια. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα ίχνη της μαγικής-φανταστικής σκέψης σ’ αυτή τη φάση. Και ορισμένα παιδιά εμπι¬στεύονται ακόμη τη μαγική δύναμη κάποιων συμβόλων, όπως είναι π.χ. ένα πάνινο ζωάκι ή μια μαγική φράση.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Οι αφορμές για την εμφάνιση των φόβων αφανισμού σ’ αυτή την πε¬ρίοδο σχετίζονται με την ανάπτυξη, και είναι δύο. Πρώτα απ’ όλα το παιδί μεγαλώνει, το σωματικό του μέγεθος αυξάνει. Συγχρόνως όμως περιβάλλε¬ται από ενήλικες που είναι “ακόμα πιο μεγάλοι”, που ασκούν εξουσία, που πρέπει να τους υπακούει. Το παιδί είναι στο έλεός τους. Αισθάνεται σαν το Δαβίδ απέναντι στο Γολιάθ και προσπαθεί να επεξεργαστεί τους φόβους αφανισμού που του προκαλεί αυτή η κατάσταση, κατευθύνοντάς τους προς κάποια φανταστικά όντα: Τέρατα, μάγισσες, ξωτικά, κροκόδειλους ή ληστές.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Παράλληλα με τη σωματική ανάπτυξη, το παιδί ωριμάζει και νοητικά. Αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με πιο ορθολογικό τρόπο, η σκέ¬ψη του γίνεται πιο πολύπλοκη. Το απασχολούν ζητήματα όπως ο εαυτός του, οι άλλοι, ο θεός και ο κόσμος. Μαθαίνει διαρκώς καινούργια πράγ¬ματα, δέχεται πληροφορίες από τους ενήλικες και από τα πανταχού παρό¬ντα μέσα ενημέρωσης. Οι ειδήσεις και οι συζητήσεις που ακούει πολλές φορές το επιβαρύνουν ψυχολογικά. Τα παιδιά συσχετίζουν με τον εαυτό τους όλα όσα ακούν και βλέπουν: «Συνέβη μια τρομοκρατική ενέργεια στη Νέα Υόρκη, θα μπορούσε όμως να συμβεί και σε μένα. Γίνονται πόλεμοι στην Αφρική, αν όμως έρθουν κι εδώ;»</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Σε κάποιο μέρος του κόσμου έχει εμφανιστεί μια επιδημία, το παιδί όμως νιώθει τα συμπτώματά της στο ίδιο του το σώμα. Το παιδί νιώθει όλα αυτά να το αφορούν άμεσα και γίνεται έρμαιο των συναισθημάτων του. Οι φόβοι του αφανισμού κυριαρχούν όλο και περισσότερο, και το παιδί στροβιλίζεται μέσα σε μια δίνη που το τραβά όλο και πιο βαθιά μέσα της.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά χρειάζονται επομένως σταθερά στηρίγματα. Έχουν ανάγκη να νιώσουν ασφάλεια και να εμπιστευτούν τις δικές τους δυνάμεις. Ο τρό¬πος όμως που θα τα συντροφέψουμε σ’ αυτή τη φάση δεν είναι πάντα ο ίδιος. Μια στάση που βοηθά ένα παιδί μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα σε κάποιο άλλο, γιατί η συναισθηματική ανάπτυξη σ’ αυτή την περίοδο πα¬ρουσιάζει μεγάλες διαφορές από παιδί σε παιδί.</p>

Σχετικά άρθρα