<p style="text-align: justify;">Ο τρόπος με τον οποίο καταναλώνει ο άνθρωπος την τροφή του δεν είναι καθόλου απλός. Όμως, ακόμα και όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι πρέπει να χάσει κάποια κιλά, συχνά εμφανίζει μηχανισμούς άμυνας που τον κάνουν να μένει στάσιμος, να χάνει την αποφασιστικότητά του, να απομακρύνεται από τους αρχικούς του στόχους και να εγκαταλείπει την προσπάθεια. Έτσι, επιστρατεύει, για παράδειγμα, τον μηχανισμό άμυνας που ονομάζεται άρνηση, σύμφωνα με τον οποίο εμφα­νίζει άγνοια της πραγματικής κατάστασης, επιδιώκοντας να καθρεφτιστεί στον καθρέφτη ή σε ένα τζάμι, όπου «δε φαίνεται και τόσο χοντρός», ώστε να ανακουφιστεί προσωρινά και να επαναπαυτεί, με την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">. Άλλοτε επιδεικνύει με μεγάλη έμφαση μια στάση επιτηδευμένης συμφιλίωσης με το σωματικό μέγεθος και με το βά­ρος του (χαρακτηριστική είναι η φράση «τα πάχη μου, τα κάλλη μου»), για να «μεταμφιέσει» τον ενδότερο πόνο και τη δυσαρέσκειά του όχι απλώς σε αποδοχή αλλά και σε έπαινο της εμφάνισής του. Εξάλλου είναι γνωστό και το στερεότυπο του ανθρώπου με τα περιττά κιλά που είναι καλόκαρδος, γε­λαστός, περιποιητικός – μια απόπειρα υπεραναπλήρωσης της αίσθησης μειο­νεξίας με άλλα στοιχεία, και μάλιστα θετικά, που δρουν εξισορροπητικά. Άλλοτε, πάλι, η άρνηση του προβλήματος εκδηλώνεται με τις διατροφικές επιλογές (τουλάχιστον αυτές που είναι εμφανείς από τους άλλους), καθώς πολλοί υπέρβαροι ή παχύσαρκοι δηλώνουν με προσποιητή έκπληξη ότι δεν καταλαβαίνουν πώς παχαίνουν, αφού τρώνε ανάλατα, άγλυκα και αλάδωτα φαγητά.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Σε αυτή την περίπτωση είτε καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότη­τες από αυτές τις «αθώες» τροφές είτε καταναλώνουν άλλες, απαγορευμένες τροφές, κρυφά, ενώ παράλληλα ισχυρίζονται ότι «μάλλον κάποιο ορμονικό πρόβλημα» θα ευθύνεται για το βάρος τους.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Κάποιος παχύσαρκος ή υπέρβαρος ενδέχεται να μην αρχίζει μια προ­σπάθεια για την αντιμετώπιση της κατάστασής του ή να την αρχίζει και να την εγκαταλείπει. Αυτό οφείλεται σε διάφορους άλλους λόγους, όπως είναι οι ακόλουθοι:</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<ol style="text-align: justify;">
<li>Φοβάται ότι, αν αδυνατίσει, θα ανακαλύψει (ή θα ανακαλύψουν οι άλλοι) άλλες ατέλειες στον εαυτό του, οι οποίες ως τώρα κρύβονταν πίσω από τη μεγάλη ατέλεια του περιττού βάρους. Αυτές οι ατέλειες μπορεί να είναι σωματικές ή ατέλειες του χαρακτήρα του, για τις οποίες το πάχος μπορεί να δημιουργούσε έναν αντιπερισπασμό.</li>
</ol>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<ol style="text-align: justify;">
<li>Πιστεύει στο βάθος ότι δεν αξίζει ο ίδιος μια τέτοια επιτυχία, όπως είναι αυτή της κατάκτησης ενός υγιούς σώματος, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης.</li>
</ol>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο της συνεργάτιδάς μας, εκπαιδευτικής συμβουλευτικής ψυχολόγου Δρ. Καλλιόπης Εμμανουηλίδου. Από το βιβλίο Γυρίζω σελίδα στη Διατροφή- Εκδόσεις Μεταίχμιο. </p>