<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Έκανα σχέση με έναν άντρα Ισπανό με τον οποίο ήμασταν μαζί συνολικά 16 μήνες όπου τους πρώτους 8 μήνες βρισκόμασταν στην Ισπανία όπου και γνωριστήκαμε και τους υπόλοιπους 8 κάναμε σχέση από απόσταση γιατί οι σπουδές μου στην Ισπανία τελείωσαν και έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα Γενικά είχαμε μία πολύ έντονη σχέση και το πηγαίναμε αρκετά σοβαρά Εγώ δεν άντεχα καθόλου την απόσταση γιατί ζούσα συνεχώς στην αβεβαιότητα του πότε θα βρεθούμε και που Στο διάστημα που ήμασταν σε απόσταση βρισκόμασταν σχεδον κάθε ενα μηναΤα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν μεταξύ μας γιατί κανένας απτους 2 δεν είχε πλέον την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύει κάθε ένα μήνα και θέλαμε να αφοσιωθουμε ο καθένας στα δικά του Αυτός μου έλεγε ότι έπρεπε να βρει επειγόντως μια δουλειά και εγώ έπρεπε να τελειώσω τη σχολή μου εδώ Από την πλευρά του έβλεπα ότι όσο περνούσε ο καιρός αυτόσ γινόταν κάπως απόμακρος και εγώ όλο πιο νευρική Ήμουν συνεχώς στεναχωρημένη και δεν μπορούσα να απολαύσω τίποτε Αποφασίζω να τον χωρίσω για να δω αν θα κάνει κάτι δραστικό για να αλλάξει η ζωή του του λεγα συνεχως να ψαξει να βρει δουλεια στο εξωτερικο αφου δεν εβρισκε στο νησι που εμενε ή εστω σε αλλη περιοχη της Ισπανιας Σε πολύ μικρό διάστημα απτον χωρισμό μασ γνωριζω ενα παιδί και εκείνη την περίοδο μου ανακοινώνει ο πρώην μου ότι βρήκε δουλειά στην Ελλάδα και ότι σκόπευε να έρθει Εγώ τρομοκρατήθηκα γιατί δεν ήθελα να ερθει στην Ελλαδα μόνο για εμένα και του είπα οριστικά αντίο Συνεχισα με το αλλο παλικαρι ο οποιος μου ειπε οτι επασχε απο καταθλιψη και επαιρνε και φαρμακατα εκοψε οταν με γνωρισεκαι αν και ειναι πολυ καλο παιδι νιωθω οτι δεν με γέμιζειΣκέφτομαι τον πρώην μου και με πιάνουν τα κλάματα μου λείπει το πόσο καλά περνούσαμε και τον σκέφτομαι καμιά φορά ακόμα κι αν έχω να τον δω 6 μήνες βέβαια τις περισσότερες φορές τον συγκρίνω με τον νυν αλλά για να δείξω ότι ο νυν είναι καλύτερος σε κάποια πράγματα Και τις 2 φορές που του εχω μιλήσει θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε αλλά εγώ φοβάμαι να το ξανακάνω όλο αυτό Δεν θέλω ποτέ ξανά να βρεθώ σε μια κατάσταση όπου θα χω σχέση εξ αποστάσεως Πιστεύω ότι αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές θα μπορούσαμε να ήμασταν ακόμα μαζί με τον πρώην μου Πως θα καταλαβω αν τον εχω ξεπερασει ή αν όχι αν αξίζει να κάνω άλλη μια προσπάθεια Και με τον νυν τι να κάνω είναι πολυ καλό παιδί αλλά πολύ ευαίσθητος και πιστεύω οτι έχουμε πολλά να δώσουμε ο ένας στον άλλον αλλά δεν νομίζω οτι είμαι ερωτευμένη μαζί του και έχουν περάσει 3 μήνες που είμαστε μαζί Δεν μπορώ να καταλάβω τα συναισθήματά μου. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο ομαδικό θεραπευτή Δημήτρη Κατσαρό. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></span></p>
<div style="text-align: justify;">Φαίνεται να έχετε καλή επαφή με το συναίσθημά σας. Όμως ο φόβος δεν σας αφήνει να επικοινωνήσετε ξεκάθαρα αυτό το συναίσθημα. Παράδειγμα: Ζητάτε στον πρώην σύντροφό σας να χωρίσετε ενώ αυτό που θέλετε είναι να σας δείξει θέρμη και να σας διεκδικήσει. Eφόσον πράττετε κάτι που δεν εννοείτε είναι δύσκολο να κάνετε την αντιστοιχία τους στη συνέχεια και επόμενο να μπερδεύεστε. Απ' την άλλη μοιάζει να αποφασίσατε πως σας είναι αρκετά οδυνηρό να ζείτε στην αβεβαιότητα μιας σχέσης εξ αποστάσεως και την λήξατε. Μ'αυτή τη λήξη όμως μοιάζει να τελείωσε και κάτι πραγματικό που παίρνατε απ'αυτή τη σχέση κι έτσι μελαγχολείτε κι αναρωτιέστε αν πράξατε το δέον. Η θλίψη σας μοιάζει να έχει κάτι από "μη χείρον βέλτιστον". Δηλαδή επιβάλατε στον εαυτό σας αυτό το χωρισμό μη αντέχοντας το μεταίωρο, όμως τώρα σας λείπει αυτό που είχατε με τον πρώην σύντροφό σας. Από την άλλη η ανάγκη που έχετε σαν γυναίκα να σας διεκδικεί ο σύντροφός σας ίσως δεν αντιστοιχεί στο τί κάνει ο εκάστοτε σύντροφος για να την καλύψει. Δηλαδή το να πάρει ο πρώην σύντροφός σας την απόφαση να εργαστεί στην Ελλάδα ίσως είναι για σας πιο βαρύ απ'όσο η ανάγκη σας να είστε μαζί του. Μοιάζει να νιώθετε ενοχές όταν κάποιος κάνει "πάρα πολλά" για σας. Κι έτσι καταλήγετε με έναν άνθρωπο που όσο να'ναι "έχει κι αυτός τα δικά του" ή επί το κλινικότερον είναι σχετικά αποσυρμένος λόγω κατάθλιψης. Αυτό μοιάζει να σας απενοχοποιεί κάπως αλλά επανέρχεστε στο μοτίβο της ενοχής όταν κι αυτός σας ανακοινώνει πως για σας έκοψε τα φάρμακα: Το νιώθετε ίσως κι αυτό αρκετά  βαρύ και επιστρέφετε στις σκέψεις σας για τον πρώην. Προσπαθήστε να ξεκαθαρίσετε κυρίως ποιό ρόλο καλύπτετε στο σύντροφό σας. Έτσι θα είστε σίγουροι ότι σας δίνει αυτό που έχετε ανάγκη χωρίς ενοχές.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p><span><br /></span></p>