<p><br /><span style="font-size: small;">Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που επιλέγουν να κάνουν δίαιτα σκέφτονται τη δίαιτα με τη φιλοσοφία του «όλα ή τίποτα». Η απώλεια, όμως, μεγάλου σωματικού Βάρους σε σύντομο χρονικό διάστημα δε συνιστά σωστή προσέγγιση του θέματος, γιατί συνδυάζεται με πάρα πολλά ανεπιθύμητα επακόλουθα για το μεταβολισμό μας και την υγεία του οργανισμού μας.</span><br /><span style="font-size: small;">Κατ’ αρχάς, χάσιμο ανεπιθύμητου λίπους συνεπάγεται μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων, αύξηση των θερμίδων που καταναλώνονται με τη σωματική δραστηριότητα (άσκηση) ή, το πλέον ενδεδειγμένο, συνδυασμός και των δύο.</span><br /><span style="font-size: small;">Επιπλέον, είναι γνωστό και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η δίαιτα είναι αποτελεσματική μόνο μέσα σε συγκεκριμένα όρια. Ξεπερνώντας αυτά τα όρια και φτάνοντας στην ακραία κατάσταση της πείνας, τα αποτελέσματα πιθανότατα θα είναι απογοητευτικά και οι επιδράσεις στην υγεία και τις μεταβολικές διαδικασίες κυριολεκτικά επικίνδυνες.</span><br /><span style="font-size: small;">Το πιο κοινό πρόβλημα που επιφέρουν οι δίαιτες με πολύ λίγες θερμίδες είναι ότι τα άτομα που ακολουθούν τις συγκεκριμένες δίαιτες προσλαμβάνουν τόσο μικρή ποσότητα πρωτεΐνης, με συνέπεια να μην υπάρχει ισορροπία μεταξύ προσλαμβανόμενης και αποβαλλόμενης ποσότητας, γεγονός που επιφέρει την απώλεια μυϊκού ιστού. Η κατάληξη είναι η απώλεια μεγάλης ποσότητας υγρών και μυών και μόνο μικρής ποσότητας λίπους.Έτσι, παρόλο που φαινομενικά τα άτομα χάνουν πολύ από τη σωματική τους μάζα, το μεγαλύτερο μέρος αυτής προέρχεται από σκελετικούς μυς.</span><br /><span style="font-size: small;">Επόμενο είναι, όταν η δίαιτα τελειώσει, να είναι πολύ δύσκολο να αποκατασταθεί όλη αυτή η χαμένη μυϊκή μάζα των σκελετικών μυών, ενώ πολύ εύκολο να αποκτηθεί το χαμένο λίπος.</span><br /><span style="font-size: small;">Κατά συνέπεια, όσοι ακολουθούν δίαιτες στέρησης και πείνας, καταλήγουν με το σύνδρομο του «γιο γιο» (χάσιμο Βάρους-αύξηση βάρους εναλλάξ), χάνοντας μυϊκή μάζα και αντικαθιστώντας μέρος του βάρους των μυών που χάθηκαν με λίπος μετά το τέλος της δίαιτας. Το βάρος, λοιπόν, μπορεί να παραμένει το ίδιο, το ποσοστό λίπους, όμως, είναι κατά πολύ υψηλότερο. Με απλά λόγια, οι δίαιτες πείνας καταλήγουν στο να μας κάνουν πιο παχείς από ό,τι ήμαστε πριν τις αρχίσουμε.</span><br /><span style="font-size: small;">Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι, μειώνοντας δραματικά τις θερμίδες που προσλαμβάνουμε, ο οργανισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με ανάλογη κατάσταση με αυτή του κινδύνου λόγω έλλειψης τροφής και θρεπτικών συστατικών. Η αντίδρασή του, λοιπόν, είναι να περιορίσει τις μεταΒολικές δραστηριότητες και, φυσικά, τις καταναλισκόμενες θερμίδες, στάδιο κατά το οποίο οποιαδήποτε απώλεια λίπους καθίσταται αδύνατη, με δεδομένο ότι ο οργανισμός αποφεύγει να χρησιμοποιήσει λίπος, διαφυλάσσοντάςτο για απόθεμα ενέργειας.</span><br /><span style="font-size: small;">Τα αποτελέσματα στο μεταβολισμό είναι ακόμα πιο επικίνδυνα. Σε περιπτώσεις μεγάλης μείωσης των θερμίδων και έλλειψης θρεπτικών συστατικών, ο υποθάλαμος και ο θυμοειδής αναστέλλουν σημαντικά τις λειτουργίες τους με συνέπεια τα άτομα που είναι σε δίαιτα να εμφανίζουν πολύ διαταραγμένο μετα- βολικό ρυθμό. Εάν αυτό συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα μαλλιά αρχίζουν να πέφτουν, το δέρμα γίνεται ξηρό και ο άνθρωπος που βρίσκεται σε κατάσταση δίαιτας έχει απώλεια διάθεσης, κούραση και μειωμένη επαφή με το περιβάλλον. Το σώμα αποκτά ενέργεια από τη δική του μυϊκή μάζα, ενώ παρουσιάζονται όλο και συχνότερα συμπτώματα έλλειψης Βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων.</span><br /><span style="font-size: small;">Επιπλέον, όταν το σώμα προλάβει να μεταβολίσει μεγάλο ποσοστό λίπους σε μικρό χρονικό διάστημα, απελευθερώνονται λιποδιαλυτές τοξίνες, με επακόλουθο ο οργανισμός να «δηλητηριάζεται» από τις γνωστές κετόνες.</span><br /><span style="font-size: small;">Το τελευταίο που πρέπει να αναφερθεί για τις δίαιτες του είδους αυτού είναι η επίδρασή τους στον ψυχισμό του ατόμου που τις ακολουθεί, ο οποίος αντιμετωπίζει τόσο έντονα το αίσθημα της στέρησης ώστε, όταν η δίαιτα ολοκληρωθεί, να μετατρέπει συχνό τη διάθεση για φαγητό σε Βουλιμία, κατάσταση ασφαλώς ολέθρια για τον οργανισμό.</span><br /><span style="font-size: small;">Η δίαιτα, λοιπόν, πρέπει να συμπορεύεται με τα πορίσματα της επιστήμης και να ελέγχεται από ειδικούς, οι οποίοι γνωρίζουν ότι όλα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τους κανόνες και τους περιοριστικούς δείκτες που το ίδιο το σώμα μας επιβάλλει.</span><br /><br /><span style="font-size: small;">Πηγή: “Διατροφή για μια καλύτερη ζωή”, Γιώργος Μουλίνος</span><br /><br /><span style="font-size: small;">Ευχαριστούμε τις εκδόσεις “Ψυχογιός"</span></p>