<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Είμαι 32 στην αρχικη φαση ερωτικης προσεγγισης με εναν αντρα ο οποιος μόλις βγηκε απο μια εννιαχρονη σχεση. Πρεπει να αναφερω οτι η γνωριμία μας κραταει 10 χρονια και οτι υπηρχε στην αρχη μια αμοιβαια επιθυμία η οποια όμως λογω συνθηκων ειχα τοτε σχεση δεν οδηγησε πουθενα τοτε και στην συνεχεια ο Α εκανε σχεση με την Μ. Πρέπει επίσης να πω οτι εχουμε εναν σχετικα κοινό κυκλο και πριν χωρισουν και πριν συμβει οτιδηποτε μεταξυ μας ειχαμε κανει μια συζητηση σε φιλικο επιπεδο που μου ελεγε τι δεν παει καλα στην σχεση τους και οτι πια δεν την βλεπει ερωτικα ως γυναικα μετά μιλουσαμε και με ρωτουσε εγω τι ψαχνω και εγω του απαντησα οτι γενικα θελω μια συντροφικη σχεση με δεσμευση που θα μπορουσε να καταληξει σε οικογενεια και σιγουρα δεν ψαχνω περιπετειες η απλα καποιον για να μην ειμαι μονη μου .Το θεμα ειναι οτι ο Α λιγο μετα χωρισε με την Μ και με κυνηγησε κατευθειαν λεγοντας μου οτι του αρεσα από την αρχη. Εγω μετα από καποια αντισταση ομολογω οτι κολακευτηκα από το ενδιαφερον και επειδη οπως ειπα και πριν υπαρχει εντονη ελξη ενεδωσα. Είχα και στο νου μου οτι χωρισε και δεν ειναι τοσο ανευθυνος να κανει κατι μαζι μου ενω εχουμε εναν κοινο κυκλο αν δεν εχει καλο λογο Από τοτε γενικα βρισκομαστε 23 φορες την εβδομαδα. Φοβαμαι ομως οτι για κεινον ειναι πολυ νωρις και οτι αντικειμενικα δεν εχει παρει τον χρονο του να διαχειριστει τα συναισθηματικα καταλοιπα που εχει από την προηγουμενη σχεση του και να δει ποιος ειναι και τι θελει σε αυτη την φαση πραγμα που ισως σημαινει οτι δεν μπορει ακομα να ανοιχτει συναισθηματικα .Επισης φοβαμαι μηπως με χρησιμοποιεί για να ξεπερασει την προηγουμενη και οτι δεν εχει διαλεξει εμενα απλα νιωθει ανετα σε μια κατασταση σχεσης. Το κυριοτερο όμως ειναι οτι νιωθω οτι επρεπε να τον αφησω να με πεισει πρωτα πριν ενδωσω και οτι ετσι καιω καπως την πιθανοτητα για μια πιο σοβαρη σχεση… Τι να κανω για να εξελιχθει σε σχεση; Πρέπει μηπως να φυγω και να τον αφησω να με κυνηγησει εστω και εκ των υστερων;Πώς να βαλω τα ορια μου;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αγαπητή αναγνώστρια, στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχοθεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Η λύση στο πάζλ που θέτετε βρίσκεται στην αρχή της αφήγησής σας. Λέτε "είμαι στην αρχική φάση ερωτικής προσέγγισης…". Με άλλα λόγια έχετε χωρίσει στο νου σας, φάσεις, θέσεις και επεισόδια της σχέσης με σκοπό να προειδοποιείτε τον εαυτό σας για τις εκάστοτε συνέχειες και εναλλαγές ώστε να μη βρεθείτε "προ απροόπτου". Κατατεμαχίζοντας με σκέψεις όλο τον κίνδυνο που ακούει στο όνομα συναίσθημα ίσως καταφέρατε να μη φοβάστε. Ίσως καταφέρατε να διατηρήσετε και μια αίσθηση, όχι μακρυά απ' την πραγματικότητά σας, ότι ελέγχετε τα πράγματα. </div>
<div style="text-align: justify;">Μέσα σ'αυτές τις σκέψεις-εικόνες και προβλέψεις σας όμως που τόσο επιστημονικές ηχούν αναρωτηθείτε μήπως τελικά δεν "ομαλύνετε" την κατάσταση παρά ελέγχετε το πόσο θα αφεθείτε σε αυτήν. </div>
<div style="text-align: justify;">Μήπως δηλαδή η σκέψη σας επισκιάζει τόσο το συναίσθημα που το μόνο που μένει είναι ο φόβος "μήπως"… και τελικά σκέφτεστε ακόμα περισσότερο;</div>
<div style="text-align: justify;">Όλα όσα "πρέπει" ή "δεν πρέπει" να κάνετε είναι θεμιτά όταν φοβάστε να έρθετε σε επαφή με έναν άνθρωπο. Όταν όμως αυτό συμβεί ο γνώμονας είναι η αλληλεπίδραση μαζί του. Αφήστε τον εαυτό σας να νιώσει και το φόβο και την ελπίδα με βάση αυτό που έχετε μπροστά σας, όχι μ'αυτό που σκέφτεστε. Γιατί αν πράττετε το δεύτερο τότε έχετε σχέση με το μυαλό σας που απλά υποτάσσεται στη μορφή που έχει ο φίλος σας. Με λίγα λόγια η σκέψη σας απομονώνει!</div>
<div style="text-align: justify;">Σκεφτείτε την αναλογία με τη λάμπα: Αν η σκέψη είναι η γυάλινη θήκη, το σύρμα και τα μεταλλικά του στηρίγματα μες το ειδικό αέριο, το συναίσθημα είναι το ηλεκτρικό που ρέει μέσα του πέρα-δώθε 60 φορές το λεπτό (60hz). Χρειάζονται και τα δύο: και το πέρα δώθε και η διαδρομή που διαμορφώνεται από τη λάμπα για να παραχθεί φως όμως! Το "μεγάλο κενό" στο συναίσθημα που πολλές φορές καλύπτουμε με σκέψη έχει να κάνει με το φόβο μας μήπως πονέσουμε πολύ. Κι αυτός ο φόβος προκαλεί απελπισία όσο κουραζόμαστε απ'το να "κρατάμε συνέχεια τα ινία του ελέγχου". Eίναι ξεκούραστο το να αφεθείτε. Να δείξετε εμπιστοσύνη στον άνθρωπο αυτόν. Και να το κάνετε εν γνώσει σας ότι αφήνεστε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Μετά, αν κάτι πάει στραβά θα μεταφράσετε αλλιώς τον πόνο: όχι σαν προδοσία απ' την οποία πρέπει να προστατευτείτε, αλλά σαν μια κατάσταση που εγείρει την ευθύνη του εαυτού μέσα σε μια σχέση. Άλλωστε σας ελκύει αυτός ο άνθρωπος παρά τις επιφυλακτικές σκέψεις που κάνετε. Δεν σημαίνει αυτό πως τον θέλετε "παρ'όλο που…"; </div>
<p> </p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>