<p style="text-align: justify;"><span>Ειχα σχεση με ενα παιδι ενάμιση χρονο. Αρχικα ξεκινησα πολυ χαλαρα μαζι του για να ζηλεψει ενας φιλος του. Στη συνεχεια ομως καναμε σχεση. Δεν του φερομουν καθολου καλα και αυτος εκανε τα παντα για μενα.Τον κοροιδεψα αλλα με συγχωρεσε αρκετες φορες. Μεχρι που τον αγαπησα πραγματικα και ηθελα να ειμαι συνεχεια μαζι του. Αρχισα να ζηλευω τις φιλες του και να του απαγορευω να βγαινει μαυτες ακομα και με φιλους του γιατι ζηλευα οταν δεν ηταν μαζι μου. Αρχισε να το κανει και αυτος μεχρι που καταληξαμε να βγαιναμε ολο οι δυο μας και να βαρεθει. Γυρισε και μου ειπε πως θελει να χωρισουμε γιατι δν μπορει αλλο αλλα και γιατι δεν μπορει να ξεχασει αυτα που του ειχα κανει στο παρελθον. Εγω τον παρακαλουσα συνεχως και του εστελνα μυνηματα δεν αντεχα να μη μιλαμε. Βρεθηκαμε καποιες φορες χωρις να το μαθει κανεις για καποιο καιρο μετα ομως το σταματησε κ αυτο εμαθα πως πηγε με καποια αλλη ενω μου ελεγε πως δν ηθελε. Του εστειλα μυνημα την επομενη μερα και του ειπα να μη με ξανα ενοχλησει. βρεθηκαμε και μου ειπε πως ηταν μαζι της και σκεφτοταν εμενατου εδωσα μια ευκαιρια και αποφασισαμε να φερομαστε και οι δυο σωστα οτι και αν εκανα το σκεφτομουν 2 φορες για να μην τον πληγωσω μεχρι που εκανα κατι τοσο ασημαντο αλλα αυτος για να μη νομιζω οτι τον εχω δεδομενο με χωρησε και μου φερθηκε πολυ ασχημα. Πηγαινα να τον βρω συνεχως και μου φεροταν ακομα πιο ασχημα. Οταν σταματησα να τον ενοχλω και εβλεπε πως προχωραω του εστειλα μυνημα και απαντησε μου ειπε οτι του λειπω και με βλεπει στον υπνο μου του ξανα εδωσα ευκαιρια ομως του ειχα πει θα ειναι τελευταια φορα αν με χωρισεις για βλακεια οτι και αν ειναι θα το περναμε μαζι, συμφωνησε περασαμε ενα δυσκολο καλοκαιρι με πολλες εντασεις…Βλεπομασταν μια φορα την εβδομαδα λογο το οτι αυτος ηταν Θεσσαλονικη καθημερινα στη δουλεια του και εγω αλλου. Μου ειπε πως θα συνεχιζε το ποδοσφαιρο και του ειπα πως θα επρεπε να σταματησει γιατι δεν θα προλαβαινει να τα κανει ολα και δεν θα ηταν καλο για την υγεια του. Με ησυχαζε και μου ελεγε πως ολα θα ειναι καλα. Εγω ομως το ηξερα πως η σχεση μας δεν θα κρατουσε για πολυ. Οταν γυρισα θεσαλονικη οριστικα μου φεροταν ασχημα και δεν εβρισκε πολυ χρονο για μας ενω μπορουσε καποις φορες νευριαζα και του ελεγα να χωρισουμε αλλα δν το εκανα ποτε γτ δν ηθελα να τον χασω απο τη ζωη μου… Μια μερα γυρισε και το ειπε αυτος οτι τον κουρασα οτι δν μπορει αλλο βαρεθηκε δεν βρεθηκαμε απο κοντα μου ειπε πως ηθελα αλλα εγω δν ηθελα και του ειπα πως οταν θελω θα του στειλω μυνημα του εστειλα μετα 4 μερες αλλα δν απαντησε τον πηρα τηλεφωνο και δεν περιμενε να με ακουσει οταν ακουσε τη φωνη μου διστασε του ειπα να βρεθουμε και ειπε πως ηδη εχει τελιωσει ομως εγω θελω να μου το πει και να με κοιταει στα ματια αλλιως δν το πιστευω ειναι ανθρωπος που αλλαζει γνωμη οταν με χασει και το καταλαβαινει μετα πιστευω πως θελει να ξανα ειμαστε μαζι αλλα δεν το λεει γιατι του ειχα πει πως δεν θα το συγχωρησω ξανα ειναι πολυ εγωιστης και ακομα κ αν θελει πολυ δν θα κανει κινηση. Εγω του εχω φερθει αψογα και δν μαρεσει αυτη η συμπεριφορα. Ειπαμε να βρεθουμε αλλα εγω του ειπα καλυτερα οχι γιατί δεν ημουν καλα και μετα του στειλα μυνημα να ερθει απο το σπιτι μου αλλα δεν απαντησε. Μου λειπει πολυ κλαιω συνεχως δεν μπορω να ξεχασω και θυμαμαι μονο τις ομορφες στιγμες μας.Δεν μπορω να κοιμηθω τον βλεπω συνεχεια στον υπνο μου και ξυπναω αρχιζω και τρεμω η ζεσταινομαι πολυ ειμαι ανθρωπος που αγχωνεται παρα πολυ…Δεν τρωω παρα μονο μια φορα τη μερα μου εχει κοπει η ορεξη. Δεν θελω να κανω τιποτα αλλο απο το να κλαιω και να τον σκεφτομαι. Εχω κουραστει ομως δεν αντεχω αλλο πια δεν ξερω τι να κανω. Τον συγκρινω με ολους μιλαω ολο γι αυτον δεν μου αρεσει τιποτα. Βοηθηστε με σας παρακαλω! </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Μοιάζει να υποφέρετε από σοβαρές ενοχές και η αφήγησή σας ακούγεται αρκετά σαν να θέλετε να εξομολογηθείτε την όποια "άσχημη συμπεριφορά σας" για να δεχτείτε μια άφεση και ενδεχομένως συμβουλές. Όμως η αιτία για την οποία υποφέρετε και η οποία ως επί το πλείστον έχει καλυφθεί απ' αυτές τις ενοχές μοιάζει να είναι μάλλον το ότι είστε αναποφάσιστη. Νομίζω πως ο λόγος που θεωρείτε ότι αυτός ο άνθρωπος "είναι για σας" έγκειται ακριβώς σ'αυτό το χαρακτηριστικό του: Ότι αρχικά και για πολύ καιρό δέχτηκε την αναποφασιστικότητά σας την οποία εκφράσατε με τους τρόπους που αφηγείστε εδώ. Νομίζω πως ο λόγος που θυμάστε μόνο τις καλές στιγμές τώρα που είστε μόνη είναι πως διατηρείτε ακόμα την αναποφασιστικότητά σας, η οποία σας κάνει να κλαίτε γιατί δεν υπάρχει αυτός για να την δέχεται. Με λίγα λόγια αυτό που σας φέρνει κοντά του είναι ακριβώς αυτό που σας απομακρύνει: Δεν ξέρετε αν θέλετε κι αυτός το αντιπαρέρχεται με το να είναι μαζί σας όπως και να'χει. Προσωπικά δε νομίζω ότι τον κούρασε αυτό ακριβώς αλλά το γεγονός πως δεν του δίνετε ένα λόγο για τον οποίο συμβαίνει.</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Θα σας απενοχοποιήσει πιστεύω αρκετά το να δεχτείτε πως μια σχέση έχει τα πάνω και τα κάτω της, τις βαρετές και τις ενδιαφέρουσες στιγμές της, το έντονο πάθος που διαδέχεται τις στιγμές χαλαρότητας και φιλίας όπως ακριβώς η μέρα διαδέχεται τη νύχτα, απλά βάζοντας τους ρυθμούς του ανθρώπινου σώματος αντί για τους ρυθμούς των ουρανίων σωμάτων. (Δεν υπονοώ κάποια σχέση με τα ζώδια). Με λίγα λόγια νομίζω πως συγκρίνετε τη φάση στην οποία κάθε φορά βρίσκεται η σχέση σας με κάποια άλλη σχέση η οποία σας φαίνεται πιο φανταχτερή. Όμως μη ξεχνάτε πως όλες οι σχέσεις περνάνε από διάφορες φάσεις και αυτό για την κάθε σχέση είναι το διαφορετικό. Κατά τα άλλα όλες οι σχέσεις στη βάση τους είναι όμοιες. Όχι με την έννοια της ματαιότητας μα με την έννοια ότι οι ανάγκες είναι για όλους ίδιες και ο καθένας τις εκφράζει στο ταίρι του με το δικό του τρόπο και ρυθμό. Για να σας περάσει η αναποφασιστικότητα πρέπει να τα βρείτε με τον εαυτό σας τον οποίο μοιάζει να τιμωρείτε πολύ σκληρά κάθε φορά που τσακώνεστε με τον σύντροφό σας: Λέτε σ'αυτόν να χωρίσετε για να υποφέρετε εσείς. Πιθανώς βλέπετε ένα κομμάτι του εαυτού σας σ'αυτόν το οποίο δεν σας αρέσει και τόσο. Αναρωτηθείτε ποιο είναι αυτό το κομμάτι. Εν καιρώ συζητήστε με το σύντροφό σας σε ποια σημεία μοιάζετε εσείς οι δύο και απ'αυτά σκεφτείτε ποιο ή ποια σας ενοχλούν ή σας θυμώνουν πολύ. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε ξανά αν το έχετε ανάγκη.</div>
<p><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>