<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστης μας ρωτά: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλημερα σας εχω δυσλεξια και ειμαι και λιγο ανορθογραφος οποτε ζητω συγνωμη για τυχων λαθη.Ειμαι 25 χρονων εδω και 3 χρονια πασχω απο κρισεiς πανικου.Παρακολουθω ψυχοθεραπεια και δεν εχω παρει καποια αγωγη.Η ψυχοθεραπεια ηταν αρκετα αποτελεσματικη και ως προς το συπτωμα αλλα και ως προς την βελτιωση της ποιοτητας της σκεψης μου.Τωρα πια παθενω σπανια κρισεις πανικου αλλα εχω διαφορα ψυχοσωματικα ακομα απο το αγχος.Το βασικοτερο ειναι οτι εχω ζαλαδα η ημικρανια (εχω και αλλα σε μικροτερο βαθμο οπως να αισθανομαι κρυο ενω δεν εχει και τοσο η να μην εχω ορεξη να φαω αλλα ειναι πιο σπανια και σε πολυ μικρο βαθμο).Μενω μονος μου εδω και 4 χρονια περιπου εχω σχεση 4 χρονια δεν μενω μαζι της αλλα ειναι πολλες φορες που κοιμαται σπιτι μου.Ειμαι πολυ καλα με τους φιλους μου και με αγαπανε και τους αγαπω πολυ αλλα δυστυχως η ολη κατασταση με εχει αναγκασει να φοβαμαι να πολυ βγαινω εξω οποτε βρικουμε παιχνιδια και παιζουμε.Πριν λιγες μερες επιασα δουλεια καπου που ηθελα παρα πολυ.Ειναι καλη θεση και εχει προοπτικες.Επαθα μετα απο καιρο κριση πανικου το βραδυ στο κρεβατι πριν παω. Με ταραξε παρα πολυ αυτο το γεγονος σε συνδιασμο με το οτι στην δουλεια με επιασαν ψυχοσωματικα οχι απλα με διελυσε αλλα με εκανε να ειμαι σε παρα πολυ λαθος κατασταση καθως ολη την ωρα φοβομουν και στεναχωριομουν.Ο φοβος μου ηταν γιατι δεν θελω να τρελαθω και δεν θελω να χασω την γυναικα μου και τους φιλους μου. Ξερω οτι εχω προβλημα και θελω να το λυσω απλα φοβαμαι μην χασω ολη μου την ζωη.Επειδη λοιπον το γεγονος οτι στην δουλεια ειμαι σε μια φαση αγχωδης ολη την ωρα σχεδον μου φερνει την ζαλη που σας ειπα παρα πανω.Ολα αυτα και η σκεψη οτι εχω κανει τα παντα και εχω κανει πολυ ψυχοθεραπεια με εκανε να αποφασισω να αλλαξω θεραπευτη και να σκεφτω παρα πολυ τα φαρμακα.Το κακο με τα φαρμακα ειναι οτι με τρομαζουν καθως δεν θα ηθελα να καταντησω οπως λενε ουτε φυτο ,ουτε εξαρτημενος απο αυτο.Η ερωτηση μου ειναι λοιπον : 1. θεωρειτε οτι μεχρι σημερα εχω κανει τις σωστες κινησεις οσο αφορα το πως να αντιμετωπισω αυτη την κατασταση; 2.τα φαρμακα ειναι ικανα να μου καταστρεψουν οντως την ζωη 3.Η κατασταση που περιγραφω ειναι μια κατασταση που θα εχει τελος και θα ξανα ειμαι ξανα χωρις συπτωματα; Με λιγα λογια θα ηρεμησω πιστευετε απο ολα αυτα; Υ.Γ : Ξερω οτι καποια πραγματα ισως δεν τα περιεγραψα οσο θελατε και οτι ισως οι ερωτησεις μου ειναι λιγο λαθος καθως μπορει να εχουν διαφορες απαντησεις. Ομως εχω αναγκη να ακουσω και αλλη μια γνωμη για την ολη κατασταση. Η αληθεια ειναι οτι εχω προσπαθησει παρα πολυ να βρω μια ακρη. Ευχαριστω για το ενδιαφερον και ελπιζω σε μια αμεση απαντηση.</span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<div dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Ξεκινώντας, να απαντήσω στις ερωτήσεις σας:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">1)Μέχρι σήμερα έχετε κάνει τις προβλεπόμενες κινήσεις που κάνουν άνθρωποι που υποφέρουν σαν και εσάς από κρίσεις πανικού. Αυτό δεν είναι ούτε σωστό ούτε και λάθος. Είναι απλά κάτι που συμβαίνει σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν θέματα τα οποία είναι "από παλιά". 2)Τα φάρμακα δρουν σε συνδυασμό με τις συνεδρίες ψυχοθεραπείας. Αν πάτε να αντικαταστήσετε το ένα με το άλλο σαφώς και θα υπάρχει θέμα ελέγχου (αυτό που λέτε "εξάρτηση"). 3)Το αν θα ξαναείστε χωρίς συμπτώματα εξαρτάται από δύο πράγματα: α)πόση εμπιστοσύνη θα δείξετε στον εαυτό σας καταρχήν και β)πόσο θα αφεθείτε στα χέρια κάποιου χωρίς να νιώσετε φόβο(εμπιστοσύνη στον άλλο). Συνήθως αυτή η συνθήκη αφορά στο θεραπευτή. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατάσταση που συμβαίνει σε ανθρώπους με διαταραχή πανικού είναι πως όταν τους πει κάποιος το σκοπό, το στόχο ή το που και πότε καταλήγει η όποια θεραπευτική μέθοδος, αντιδρούν αρκετά σ'αυτό ώστε να χαθεί ξανά η βεβαιότητα με την οποία "οδεύουν προς το στόχο αυτό". Με λίγα λόγια ο έλεγχος και η απώλειά του βρίσκονται ξεκάθαρα στα χέρια σας. Τελειώνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι ίσως έχετε την τάση, καθώς μου φαίνεται, να μην δέχεστε εύκολα από κάποιον να σας "κατευθύνει" παρά ζητάτε στεγανά και λογικές διαδρομές για να ακολουθήσετε τη δική σας πορεία. Ένας πολύ καλός μου δάσκαλος είπε κάποτε πως "τον δρόμο τον φτιάχνουμε πηγαίνοντας". Αυτό το ερμήνευσα ως εξής: Ακόμα κι αν έχουμε κάποιον να μας "κατευθύνει" όπως μια πυξίδα, μόνο γενικότητες θα μας δείξει. Η πλήρης διαδρομή με τις λεπτομέρειές της είναι όλη δική μας. "Γιατί η ζωή σου είναι δική σου" που λέει κι ο T. S. Eliot.</div>
<div class="yj6qo ajU">
<div id=":16j" class="ajR" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>
<p><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>