<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Γεια σας. Είμαι 20 χρονών κι έχω μια αδελφή όχι εξ αίματος που αν και στην ηλικία μου το μυαλό της είναι τόσο ανεπτυγμένο κ κοντά στη σοφία</em><em>του κόσμου που κανείς μιλώντας της θα μαγευόταν και θα αναρωτιόταν για τη νεότητα του προσώπου της σε σχέση με τα λόγια της. Όλα αυτά όμως και το πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είναι δε τα βλέπει εκείνη Το μόνο που βλέπει από όταν ήταν μικρή είναι το πόσο λίγη είναι το πόσο μέτρια είναι εσωτερικά και εξωτερικά Οι γονείς της με τη μετριοφροσύνη που έπρεπε να της μεταδώσουν την έκαναν να ζει σε μια τεχνητή πραγματικότητα με ένα πέπλο ψεύδους στα μάτια Έχει κριτική σκέψη που όμως δεν ενεργοποιείται πότε όταν ο φακός εστιάζει σε εκείνη και το κακό είναι πως είναι τελειομανής και αγχώδης την ίδια στιγμή Οπότε κάθε φορά που κάποιος δεν ανταποκριθεί σε εκείνη με τον τρόπο που θεωρεί εκείνη θα ανταποκρινόταν ο εκάστοτε άνθρωπος σε ένα άξιο άτομο αγχώνεται και η ψυχολογία της πέφτει υπό το μηδέν Πολλές φορές την πιάνουν κρίσεις άγχους που αν δεν ήμουν εγώ εκεί ή αν εκείνη δεν πετύχαινε να μη φτάσουν στα όρια τους μπορεί και να είχε πέσει στην κατάθλιψη Αυτή η λέξη κι αν έχει χρησιμοποιηθεί από τα χείλια της ως φόβος ως μελλοντική της κατάληξη Η δική της αδελφή έχει κατάθλιψη εδώ και χρόνια και από όταν ήταν μικρή πάντοτε της έλεγε ότι εξαιτίας της γέννησής της έπεσε στο βούρκο και πιστεύω πως ένας ακόμη λόγος που νιώθει τόσο μειονεκτικά για εκείνη είναι πως πιστεύει ότι δεν πρέπει να ζει να περνάει καλά γιατί η αδελφή της δεν μπορεί και εξαιτίας της Θα μπορούσα να μιλάω για εκείνη για ώρες όμως εγώ σας στέλνω αυτό το μήνυμα γιατί νιώθω πως οι συμβουλές που δε τη βοηθούν πια Βλέπει τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στην αγχώδη της συμπεριφορά και νιώθει τιποτένια ότι δεν αξίζει ιδιαίτερα κι ότι είναι απίστευτα μέτριαΣυνεχώς σκέφτεται τη συμπεριφορά της και γιαυτό φαίνεται αγχώδης και αμήχανη όμως αν είναι χαλαρή και δε κρίνει τον εαυτό της συνεχώς σχεδόν όλοι την συμπαθούν και θέλουν να την έχουν γύρω τους Όσα κι αν της πω ότι κι αν την κάνει να γαληνεύσει για λίγο δε κρατάει για πολύ Δε πιστεύει τα λόγια μου πια λέει πως είμαι η κολλητή της και ένας άνθρωπος που δεν τον νοιάζουν τα επιφανειακά οπότε βλέπω το βάθος της και για αυτό τα λέω όλα Είναι ένας φαύλος κύκλος που φοβάμαι ότι θα την κουράσει τόσο πολύ που θα θελήσει να τα παρατήσει ξανά αλλά αυτή τη φορά δε θα μπορέσω να τη βοηθήσω Σας παρακαλώ διαβάζοντας όλα αυτά θα μπορούσατε να μου δείξετε μερικά σωστά μονοπάτια στα οποία μπορώ να κινηθώ για να τη βοηθήσω να πάψει αυτό τον κύκλο σκέψεων και συναισθημάτων.</em></p>
<p><span><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. </strong></span></p>
<div><span><br /></span></div>
<div><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;amp;width=640&amp;amp;amp;amp;height=430" alt="" width="99" /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Μοιάζει από τα λεγόμενά σας να συμμετέχετε στο θέμα της αδελφής σας και να την πονάτε. Αυτή η ευαισθησία και η ενσυναίσθηση εκ μέρους σας είναι μια επικοινωνία γι'αυτήν που είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι την βοηθά. Όμως κοιτάξτε τί γίνεται: Ενώ από τη μία λέτε πως οι συμβουλές πια δε τη βοηθάνε παρά πρόσκαιρα, αιτείστε τρόπους για να τη βοηθήσετε. Δηλαδή ζητάτε να γίνετε εσείς φορέας συμβουλών τις οποίες θα εφαρμόσετε (;) πλάι της ή γι'αυτήν με τρόπο που να την βοηθάνε. Δεν είμαι σίγουρος για το απαρτιωτικό αποτέλεσμα εκ μέρους της όσον αφορά ένα τέτοιο εγχείρημα για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι έμμεσος και δεν έχει προσωπικό κίνητρο από την ίδια. Το προσωπικό κίνητρο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή ενός ανθρώπου γιατί έτσι αποκτά την αίσθηση ευθύνης για τον εαυτό του σε σχέση με αυτό που τον βαραίνει. Κάνετε λόγο για έναν πολύ ευαίσθητο άνθρωπο και μιλάτε εξίσου ευαίσθητα γι'αυτήν. Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως το θέμα της αδελφής σας σας διακινεί σε προσωπικό επίπεδο. Δηλαδή μήπως βλέπετε σ'αυτήν κάτι δικό σας το οποίο προσπαθείτε να διαχειριστείτε. Θα είχε σημασία, πιστεύω, να σκεφτείτε τί σας κινητοποίησε σε προσωπικό επίπεδο γιατί έτσι θα ξεδιαλύνετε μέσα σας αυτό το παράξενο παιχνίδι που παίζουν οι καθρέφτες του μυαλού καμιά φορά που μας κάνουν να σκεφτόμαστε τα δικά μας μέσω άλλων.</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><em><br /></em></p>