Ο γιος μου τεμπελιάζει και δεν ψάχνει για δουλειά: Συμβουλές για γονείς

<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Έχω δύο παιδιά, ένα γιό, 27, και μία κόρη, 20. Η οικογένειά μας είναι μία σωστή, καθημερινή οικογένεια, με σχέσεις που διέπονται από αγάπη. Στα παιδιά μας δώσαμε ότι περισσότερο και καλύτερο μπορούσαμε. Τελείωσαν το Αρσάκειο σχολείο, μπήκαν σε σχολές πανεπιστημιακές. Ο γιός μου έκανε και ένα μεταπτυχιακό στα ναυτιλιακά σε ένα πανεπιστήμιο στο Λονδίνο, τα έξοδα του οποίου καλύφτηκαν πολύ δύσκολα από το εφάπαξ που πήρα από την δουλειά μου συνταξιοδοτούμενη. Τελείωσε με έπαινο. Γύρισε στην Ελλάδα, έκανε το στρατιωτικό του και απολύθηκε τον Αύγουστο. Εκεί που ο πατέρας του και εγώ περιμέναμε να πέσει με τα μούτρα να βρει δουλειά, εκείνος έχει κλειστεί στο δωμάτιό του και παίζει συνεχώς παιχνίδια στο pc. Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, ξεκίνησε ο Νοέμβριος και η κατάσταση ίδια. Σε συζητήσεις που πολύ δύσκολα κάνουμε μαζί του μας λέει ότι χρειάζεται τον χρόνο του και να μην ανησυχούμε για την κατάσταση. Εμείς όμως επί 4μηνο δεν βλέπουμε καμία αλλαγή. Το σαββατοκύριακο οικογενειακή φίλη του ζήτησε το βιογραφικό του για να το προωθήσει σε γνωστούς της σε ναυτιλιακές. Υποσχέθηκε ότι θα το έστελνε σήμερα, πράγμα που δεν έκανε. Όταν τον ρώτησε γιατί, απλώς έκοψε την κουβέντα. Πώς να τον χειριστούμε? Αυτό το 4μηνο υπήρξαμε διακριτικοί, όχι πιεστικοί και στεκόμαστε κοντά του με αγάπη. Όμως δεν βλέπουμε καμία αλλαγή. Τι συμβαίνει? Είναι τεμπέλης, δειλός, ή απλά -όπως λέει- θέλει τον χρόνο του (!!) και κάποια στιγμή θα ενεργοποιηθεί; Ευχαριστώ. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong><br /></strong><br /></em>Νιώθω ένα μεγάλο άγχος από τη μεριά σας το οποίο δεν φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με το γιο σας. Περισσότερο έχει να κάνει με αυτό που σκέφτεστε και περιμένετε απ' αυτόν. Φυσικά όσα έχετε δώσει στα παιδιά σας δεν έχουν σκοπό να αμφισβητηθούν, πράγμα που νιώθω επίσης ότι φοβάστε. Έτσι εξηγώ την εξιστόρηση των επιτυχιών των παιδιών σε συνδυασμό με την υπομονή και τη στήριξη που τους δώσατε μέσα σε ένα γράμμα που ουσιαστικά είναι παραπονητικό. Μήπως έχετε θυμώσει αρκετά με το γιο σας αλλά δεν είστε σίγουρη ότι θα αντέξει το θυμό σας; Ή δεν είστε σίγουρη ότι θα αντέξετε εσείς αυτά που έχει να σας πει ή να κάνει απ' τη μεριά του; Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει μια ένταση που θέλει να βγει και φοβάστε να την εκφράσετε. Είναι πολλά αυτά που έχει κάνει ο γιος σας μέχρι τώρα από πλευράς σπουδών και αποτελεσματικότητας. Αν δηλαδή έχει μπει σε μια σύγκριση με άλλα παιδιά της ηλικίας του μπορεί να νιώθει πως "έκανε και πολλά περισσότερα" κι αυτό να τον ησυχάζει κάπως και να τον απενοχοποιεί όσον αφορά το μεγάλο διάστημα ξεκούρασης που ζητά. Αυτό που ίσως θα ξεκαθάριζε σε σας τη θέση του είναι να σας εξηγήσει το σκοπό του ενώ αυτός ίσως προτιμά να μην έχει σκοπό και σχέδια για κάποιο καιρό. Συζητήστε μαζί με ένα τρόπο που τα επιτεύγματα να μην έρθουν στο τραπέζι ως "μέσα για άλλα επιτεύγματα" αλλά ως έχουν. Αυτό θα μειώσει κάπως την αντιδραστικότητα από τη μεριά του και το άγχος σας ώστε να δείτε από κοινού τί ζητά ο γιος σας και αν μπορείτε και έχετε διάθεση να του το προσφέρετε εκ των πραγμάτων.</p>

Σχετικά άρθρα