<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Έχω ένα πρόβλημα το οποίο με ακολουθεί από τα πρώτα ακόμη χρόνια της ζωής μου Είμαι αντικοινωνική Είμαι 17 χρονών και αισθάνομαι ότι με την δυναμική και επιθετική συμπεριφορά μου απωθώ τους ανθρώπους Σε όλους τους αθλητικούς κυρίως συλλόγους που πήρα μέρος κατά την διάρκεια της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας ήμουν το παιδί που θα μιλούσε ελάχιστα με τα υπόλοιπα και δεν θα δημιουργούσε φιλίες μέσω του αθλητισμού Ακόμη και με την οικογένειά μου ήμουν και είμαι απόμακρη Έχω λίγες αλλά μακροχρόνιες σε γενικά πλαίσια φιλίες Πολλές φορές έχει τύχει φίλοι μου να μου πουν ότι πρέπει κανείς να με γνωρίσει για να με συμπαθήσει Κατανοώ ότι μπορεί πολλές φορές να είμαι νευρική και απότομη αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω Αυτό έχει επηρεάσει ακόμη και τις σχέσεις μου με το άλλο φύλο Συνήθως αυτοί που με ελκύουν είναι άτομα με τα οποία αντιπαρέρχομαι συχνά και όλοι συμπεριλαμβανομένου και αυτών των ατόμων που μπορεί να με ενδιαφέρουν νομίζουν ότι τους μισώ Με ανησυχεί ιδιαίτερα η ανικανότητα μου να εκφραστώ κατάλληλα και να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν την πραγματική μου άποψη γι αυτούς Θα ήθελα λοιπόν κάποια συμβουλή ώστε να μάθω πως να εκφράζομαι καλύτερα Φυσικά δε θα ήθελα να αλλάξω την προσωπικότητα μου μόνο και μόνο για να γίνω κοινωνικά αποδεκτή Πως λοιπόν μπορώ να αντιμετωπίσω το πρόβλημα μου χωρίς να χάσω τον αυθορμητισμό την ειλικρίνεια και γενικότερα την προσωπικότητά μου; Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για την βοήθεια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /><span>Αγαπητή αναγνώστρια:</span><br /><br /><span>Τα έχετε πολύ οργανωμένα στο μυαλό σας και νομίζω ότι διαφωνώ μαζί σας ως προς την ανικανότητα έκφρασης. Μιλάτε με εξαιρετική σαφήνεια και είναι ξεκάθαρος ο τρόπος σας. Εκφράζετε πολύ συγκεκριμένα το θέμα σας. Η δυναμικότητα και η επιθετικότητα δεν είναι απαραίτητα αρνητικά χαρακτηριστικά σαν ποιότητες. Αντιθέτως τις περισσότερες φορές η δυναμικότητα μπορεί να μεταφραστεί ως επιθετικότητα από άτομα που δεν είναι και τόσο δυναμικά. Εννοώ ότι εσείς είστε δυναμική αλλά μπορεί κάποιος οικείος, φίλος και τα λοιπά που δεν είναι τόσο δυναμικός να του φανείτε "επιθετική". Με λίγα λόγια  δεν είναι η δυναμικότητα που δημιουργεί το "χάσμα" ανάμεσα σε σας και τους ανθρώπους αλλά ο φόβος σας ως προς τον αυθορμητισμό σας. Μήπως λοιπόν έχετε σε κάποιο βαθμό συνειδητοποιήσει ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή τη δυναμικότητά σας ως μια άμυνα όταν φοβάστε ότι σας επιτίθενται; Μήπως αυτό σε κάποιο βαθμό κάνει τους ανθρώπους πιο διστακτικούς απέναντί σας; Γιατί συνήθως οι φίλοι πειράζονται μεταξύ τους. Αν δε δέχεστε και πολλά πειράγματα και το καθιστάτε σαφές με επιτακτικό τρόπο, ο άλλος θα μαζευτεί μεν αλλά είναι άγνωστο για πόσο. Αυτό το "για πόσο" είναι που προκαλεί την αίσθηση του κουμπώματος και της εσωστρέφειας. Γιατί φαντάζεστε ότι αν εσείς εκφράζετε αποτελεσματικά τη δυναμικότητά σας σε κάποιον ή κάποια με μικρότερο δυναμισμό αυτό κάπως "τον-την βάζει στη θέση του-της" αλλά δε θέλετε και να ταπεινωθεί κι όλας! Μήπως να εξετάσετε όχι το αν θα εκφράσετε το δυναμισμό αλλά σε ποιο βαθμό. Ίσως δηλαδή είναι θέμα όχι ποιότητας αλλά ποσότητας. </span></span></p>