<p style="text-align: justify;"><span>Χθες Κυριακή στον κιν/φο Δαναό είδα την ταινια Ida. Η αλήθεια ειναι οτι ενώ ξέρω τη δουλειά του σκηνοθέτη Παβλικοφσκι, η οποία για μια ακόμα φορά ηταν μαγευτική, φοβόμουνα να πάω να το δω για να μην ψυχοπλακωθώ. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ξέρετε, <img src="http://i.ytimg.com/vi/oXhCaVqB0x0/maxresdefault.jpg" alt="" width="640" />ταινία πολωνική την εποχή του ψυχρού πολεμου, υπό την σκιά ενος πολιτικού συστήματος που εχει πια καταρρεύσει και με έντονη δοση καθολικισμού και συντηρητισμού. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Τελικά η ταινια για μένα ηταν ενα χάδι ψυχής, ενα καθαρτικο άγγιγμα στα αδιέξοδα, ενα piece of art οπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικανοί.  </span>Σκηνοθεσία, μουσικη και ερμηνείες, ολα μοναδικά. </p>
<p style="text-align: center;"><span>Θα αναζητησω το cd της ταινίας. </span></p>
<p style="text-align: center;"><strong>Άννα Δρούζα. </strong></p>
<p><span><iframe style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://www.youtube.com/embed/4tu-lSfOnPM" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Και λίγες πληροφορίες για την ταινία: </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Πολωνική ταινία, σκηνοθεσία Πάβελ Παβλικόφσκι με τους: Αγκάτα Τρεμπουσόφσκα, Αγκάτα Κουλέζα, Νταβίντ Όγκροντνικ</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>H υπόθεση </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Το 1962 η νεαρή δόκιμη μοναχή Άννα συναντά λίγο προτού δώσει τους όρκους της τη μόνη ζωντανή συγγενή της, την αδελφή της μητέρας της Βάντα. Εκείνη της αποκαλύπτει πως είναι εβραϊκής καταγωγής και την παίρνει μαζί της σε ένα ταξίδι ανεύρεσης του τάφου αλλά και του τρόπου θανάτου των γονιών της κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.</span></span></p>
<p><span><img src="http://cdn.frontpagemag.com/wp-content/uploads/2014/07/ida.jpg" alt="" width="640" /></span></p>
<p><span><br /></span></p>